Op zevenjarige leeftijd werd hij lid bij de plaatselijke voetbalclub Heinenoord en meer dan een halve eeuw later is Arie van de Berg welhaast een synoniem van Heinenoord. Hij is voorzitter, hoofdsponsor, elftalleider, assistent van trainer Joop Hiele tijdens trainingsavonden en doet nog veel meer voor de club. Maar alleenheerser, dat is hij niet. Hoe het dan wel precies zit, dat willen we graag van hem weten. Arie geeft daar graag tekst en uitleg over.
Laten we beginnen bij het begin: waarom ben je lid geworden bij Heinenoord?
Arie: ‘Omdat ik wilde voetballen en omdat Heinenoord de club is in het dorp waar ik opgegroeid ben. Ik heb er heel mijn jeugd gevoetbald.’
Heb je het eerste elftal gehaald?
Arie: ‘Tussen mijn 18e en mijn 35e maakte ik deel uit van de selectie. Vaak speelde ik in die periode in het tweede elftal, want erg goed was ik niet. Maar rond de zeventig officiële wedstrijden, competitie en beker, heb ik in al die jaren toch wel in het eerste gevoetbald. Centrale middenvelder was ik, ik heb ook centraal achterin gespeeld en ooit heb ik zelfs een halve wedstrijd onder de lat gestaan, omdat onze keeper geblesseerd uitgevallen was en we geen reservekeeper hadden. Tweede klasse was het hoogste niveau waarop Heinenoord speelde in de tijd dat ik bij de selectie zat, maar er waren ook seizoenen bij dat we in de vierde klasse uitkwamen.’
Wat deed je toen je uitgevoetbald was?
Arie: ‘Ik voetbal nu nog hoor, samen met vrienden op zondag in een veteranenteam, want op zaterdag ben ik altijd bij Heinenoord te vinden. We hebben dat eerst een paar jaar bij SVS in Capelle gedaan, maar nu doen we dat al zo’n 20 jaar bij HOV/DJSCR. Van die club ben ik ook lid. Bij Heinenoord werd ik elftalleider toen ik uitgevoetbald was. Dat is eigenlijk geruisloos gegaan. Het was op verzoek van de toenmalige trainer Leen Tump, die mij er graag als leider bij wilde hebben. Elftalleider ben ik nu nog altijd, daar is nooit verandering in gekomen.’
Sponsor ben je ook al een hele tijd.
Arie: ‘In 1988 ben ik hoofdsponsor geworden, als opvolger van de Witte Boerderij, een supermarkt die nou de Nettorama is aan de Boonsweg, hier op het dorp. Daarvoor was ik al sponsor bij Heinenoord, maar toen werd ik met ons bedrijf de hoofdsponsor. Ons bedrijf is een verzekeringstussenpersoon dat zaken doet in heel Nederland. Mijn vader is er vroeger in het klein mee begonnen, ik heb het uitgebouwd tot wat het nu is. Het bedrijf is sinds 2017 niet meer alleen van mij. De directie bestaat nu uit meerdere personen en van de aandelen bezit ik 12½ procent, dus ik beslis niet meer alleen. We zijn sponsor met het bedrijf, maar ook persoonlijk spring ik wel bij.’
Waarom doe je dat?
Arie: ‘Uit liefde voor de club. Je stopt er geld in en je kan niet meten wat je rendement is of wat dat voor de naamsbekendheid betekent, maar heel erg vind ik dat niet. Ik doe het omdat Heinenoord mijn club is. Met sponsor zijn moet je trouwens ook geluk hebben. Als het eerste elftal goed presteert merk je dat gelijk aan de omzet in de kantine, want prestaties trekken mensen aan. En als het goed gaat met je club ben je voor sponsoren ook aantrekkelijk, want dan krijg je veel publiciteit. En goed presteren en spelen op een aardig niveau straalt ook uit op andere gebieden. Zo word ik nu al gebeld door allemaal hoofdklassers die in de voorbereiding op het nieuwe seizoen tegen ons willen oefenen.’
Merk je in deze coronatijd dat de animo om te sponsoren afneemt?
Arie: ‘Weinig. Maar we realiseren ons heel goed dat veel bedrijven het erg moeilijk hebben in deze periode. We hebben een brief gestuurd naar alle horecazaken die sponsor zijn bij Heinenoord. In die brief hebben we aangegeven dat we dit seizoen geen geld van hen hoeven te hebben, dat ze daarvan af kunnen zien. Dat is in goede aarde gevallen, want we hebben er veel positieve reacties op ontvangen.’
Nog even terug naar je eigen rol als sponsor. Voetballen jouw zoons in het eerste elftal omdat jij er geld in stopt?
Arie: ‘Haha, dat wordt wel vaker geopperd. Maar zo zit het niet in elkaar, hoor. Ik was hier al sponsor voordat mijn kinderen geboren waren. Trainers maken hier de dienst uit en die vinden mijn jongens kennelijk goed genoeg om mee te doen. De een heeft ongeveer 230 wedstrijden in het eerste gevoetbald, de ander is aanvoerder en heeft er zeker 350 wedstrijden in het eerste op zitten. Als zij niet goed waren, zouden ze nooit zoveel wedstrijden in het eerste elftal hebben gevoetbald. Mijn jongste zoon voetbalt in het tweede elftal. Met de opstelling bemoei ik me niet. Ik had ooit een interview met iemand van het AD. Toen ik hem dat vertelde geloofde hij mij niet. Ik heb hem de telefoonnummers gegeven van alle trainers die hier gewerkt hebben. Zo kon hij vragen wie bij Heinenoord de opstellingen bepaalde. Natuurlijk geef ik antwoord als de trainer hier iets over vraagt aan mij, maar hij beslist. Met alle trainers die hier gewerkt hebben heb ik nog altijd een goede band en nog altijd spreek ik ze regelmatig. Als ze het hier niet naar hun zin hadden gehad, als ze hier niets te zeggen hadden gehad, dan zouden die contacten allang verwaterd zijn.’
Wat is je rol als elftalleider?
Arie: ‘Op trainingsavonden sta ik met voetbalschoenen en met een trainingspak op het veld. Twee avonden in de week help ik de trainer, dan ben ik zijn hulpje. En ik doe met de spelers af en toe een spelletje. Latje schieten bijvoorbeeld. Ik denk dat ik van alle clubs hier in de regio de voorzitter ben die dat het beste kan, haha. Maar wat opstellingen betreft en wat er op de trainingen gedaan wordt, dat is de verantwoordelijkheid van de trainer. Die moet zijn gang gaan, vind ik, op ook zaterdag. En wat die trainers betreft: kijk eens naar het lijstje trainers dat hier gewerkt heeft. Daar zijn er niet veel bij die zich veel laten vertellen, hoor. ’
Wie stelt de trainers aan en wie bepaalt welke spelers er bij Heinenoord komen voetballen?
Arie: ‘Daar heb ik iets over te zeggen, maar ook dat bepaal ik niet alleen. Mensen van de technische commissie geven advies over trainers of spelers, spelers uit de selectie mogen meepraten over wie ze als trainer voor de groep willen hebben en in het bestuur nemen we vervolgens beslissingen. We hebben vier bestuursleden, dus ik heb een kwart van het aantal stemmen. Veel verloop is er trouwens niet in de selectie. Ik houd er helemaal niet van om elk jaar met een grotendeels nieuwe selectie te moeten beginnen. Wij hechten aan een vaste groep. Als je als speler niet bevalt hier, ben je vaak na één seizoen alweer weg, maar de meeste jongens blijven hier jarenlang voetballen. En dan mogen ze ook meepraten over dat soort dingen.’
Hoe groot is Heinenoord eigenlijk? Hoeveel leden heeft de vereniging?
Arie: ‘Dat varieert al 20 jaar tussen de 330 en 400 leden. Ongeveer de helft daarvan is jeugd en ook dat aantal is al die jaren redelijk stabiel. Volgend jaar worden er op het dorp 130 nieuwe huizen gebouwd en dat zal dan weer een impuls geven aan de vereniging, want dan krijgen we er weer nieuwe leden bij. De club bestaat binnenkort 75 jaar. Mooi is dat we een boek aan het maken zijn over het jubileum van Heinenoord. Jan-Cees Butter, iemand die ook uit Heinenoord komt, is dat boek aan het maken. Dik 30.000 woorden zullen er in staan en heel veel foto’s. Ik kijk er nu al naar uit.’
Je bent ook voorzitter en je zit samen met een paar oud-voetballers in de technische commissie. Er zijn niet veel dingen bij Heinenoord waar jij niks van af weet, vermoed ik.
Arie, met een grote glimlach: ‘Niets.’
