Sommige mensen hebben het. Andere krijgen het aangereikt of zullen het nooit kunnen. Scheidsrechter zijn is een gave. Het mogen fluiten een gift. Het leiden van sportwedstrijden is op zich geen kunst. Hoe je het doet weer wel. En niet iedereen bereikt er ook wat mee.
Karel jr. was één van die plezierige uitzonderingen. Een collega arbiter, die ik een korte tijd als tweede man met mij meekreeg bij jeugdwedstrijden in het basketbalrayon West. Maar die gewoon veel te goed was en hoger op moest worden ingedeeld bij de dames, en wat later bij de heren. Iemand die zoveel talent had dat het overstraalde op zijn tweede scheidsrechter.
Let wel, we hebben het over de jaren tachtig, begin negentig. Inmiddels arbitreren op niveau drie fluitisten per wedstrijd. Naar mijn idee nog steeds grote onzin. Je kunt meer wedstrijden bemannen met deze hobbyisten, waardoor het niveau ook van de wedstrijden stijgt, als je er twee naar toe stuurt als scheidsrechterscommissie. Nu krijgen wedstrijden die een degelijke, onafhankelijke leiding verdienen thuisscheidsrechters toegewezen. En daar gaat het er niet altijd eerlijk aan toe.
Karel jr. was voor mij de revelatie van het scheidsrechterskorps, dat toentertijd de nieuwe generatie was na gladiatoren als Kleersnijder, Van Dishoeck, Bosch Reitz, Witvoet, Rolvink. In een tijdperk waarin Herweijer, Wallaart, Weber, Reuvers, Bziuk, Hoogervorst en anderen opkomend waren in West presteerde Karel jr. bovengemiddeld goed. Maar het echte duwtje in de rug kwam vanuit een andere hoek dan iedereen had verwacht. Of eigenlijk ook weer niet. Want wie Karel jr. leerde kennen maakte ook kennis met Karel sr… En vooral met zijn moeder.
Karel sr. was een aimabele man. Betekende in diens leven uiteindelijk ook heel veel voor de bond. Werd een gerespecteerd vrijwilliger en jurycommissaris, op het hoogste niveau. Werd daar ook hoogst voor gewaardeerd. Terecht. Uiterst sympathieke man, met een onmetelijk goed karakter waarmee hij iedereen met elkaar wist te verbinden.
Moeder was daarentegen wat minder sympathiek. Anders kan ik het helaas niet omschrijven, zonder onvriendelijk te worden. Was in het begin alleraardigst naar iedereen. Maar kon keihard uithalen naar mensen, die kritiek hadden op zoon Karel jr., en dat hoorde en mocht gewoon niet, naar mijn bescheiden mening.
Toen ze zitting nam in de scheidsrechterscommissie van West, en later ook actief was in de referee committee van de landelijke bond, veegde zij iedereen uit de weg die haar zoonlief in de weg zat. Daardoor werd er ook anders gekeken naar de prestaties van Karel jr. Hij bleek niet alleen bevoorrecht, maar vooral ook bevoordeeld te zijn als het ging om het fluiten van topwedstrijden. Via de ‘scheidsrechterscommissie’.
Dat had hij juist helemaal niet nodig. Hij was op een bepaald moment gewoon de beste basketbalscheidsrechter van Nederland. Misschien ook wel van West-Europa. Op eigen kracht bereikt. Echt waar. Maar na zoveel jaren kleeft er bij mij toch een gevoel van een luchtje aan zijn carrière. Moeders had in de luwte moeten blijven. Hij was er heus wel gekomen en gebleven. Een gulden loopbaan, die overigens – voor mij nogal verrassend – bruusk werd beëindigd na een conflict met de NBB.
Dit was het nieuwsbericht van toen: ,,De Nederlandse Basketball Bond heeft scheidsrechter Karel Kraaijeveld jr. ‘voor het leven’ geschorst. De arbiter uit Sliedrecht heeft namelijk een uitnodiging geaccepteerd van de Euroleague, een nieuwe competitie met tal van topclubs uit vooral Zuid-Europa, die door de FIBA als ‘wild’ wordt bestempeld. Reden voor de NBB om Kraaijeveld van de lijst te halen.”
Het bericht dateert van het seizoen 2000/2001. Twintig jaar geleden. Ik vind het nog steeds ontiegelijk jammer. En ik had graag nog eens een wedstrijdje met hem gefloten. Altijd lol gehad samen. De reden waarom ik er halverwege jaren negentig de brui aan had gegeven was toen er geen lol meer aan te beleven was. Maar inmiddels ben ik gelukkig weer actief. Hopelijk stuitert de bal binnenkort weer. Dan mag ik ook weer het speelveld op.
Egbert Egberts fluit ruim 41 jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. En de helft daarvan bij basketbal. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.
