Hij was 18 jaar oud toen hij debuteerde in het eerste elftal van Spijkenisse. Dat was op 30 maart 2019 en tegenstander in die wedstrijd in de hoofdklasse A was Jong FC Den Bosch, dat met 3-1 verslagen werd. Mark Schenk, die bij Spijkenisse de jeugd doorlopen had, speelde nadien nog talloze wedstrijden voor de groenwitten uit Spijkenisse, want bij zijn trainer Peter Wubben stond hij er goed op. Ook dit seizoen met Marco van Rijn als trainer aan het roer zou de inmiddels 20-jarige Mark als aanvallende middenvelder ongetwijfeld veel speelminuten krijgen, maar een simpele actie tijdens een oefenwedstrijd in de voorbereiding tegen ASWH gooide roet in het eten. Mark is zwaar geblesseerd aan zijn knie, onderging een operatie en staat dus noodgedwongen aan de kant.
Hoe hij zijn blessure opliep, wat er sindsdien gebeurde en hoe het nu met hem is, daarover praten we met hem.
Beschrijf eens hoe je je blessure opliep.
Mark: ‘Ik werd op het middenveld aangespeeld. Er stond geen tegenstander in de buurt en bij het aannemen van de bal draaide ik weg, op een manier waarop ik dat in wedstrijden vaak doe. Maar ditmaal ging het niet goed. Mijn rechterknie zat ineens op slot en tijdens de draai hoorde ik ‘pang’. Veel pijn deed het niet, maar echt lekker voelde het niet aan en daarom ben ik het veld afgegaan. De knie werd niet dik en was dat de volgende dag ook niet. Je moest heel goed kijken om te zien dat de rechterknie ietsjes dikker was dan de linker. Verontrustend was het dus niet. En pijn deed het ook niet. ‘Het zal wel meevallen’, dacht ik en dat dachten de huisarts en de fysio die ik raadpleegde ook. ‘Neem je rust, over een paar weken moet het weer in orde zijn’, zei iedereen.’
Het leek dus allemaal erg mee te vallen. Maar later bleek dat er wel degelijk iets aan de hand was.
Mark: ‘De eerste weken na die wedstrijd deed ik voorzichtig aan. Ik trainde niet, deed geen gekke dingen, maar wel alles wat je normaal gesproken ook doet. Ik kon lopen, was mobiel en droeg geen brace, gebruikte geen krukken. Ik zat wel in de sportschool om alles op peil te houden. Het ging eigenlijk best wel goed, want ik kon alle oefeningen doen en na een paar weken ging ik meer doen. Ik ging weer trainen en dat ging allemaal goed. Echt voluit ging ik niet, maar het voelde niet verkeerd en ik had geen last, ook daags na een training niet. Nog later speelde ik zelfs een wedstrijd in het tweede elftal. Niet helemaal voluit, ongeveer op negentig procent, maar ook dat ging niet verkeerd. Dat was ongeveer vier maanden nadat ik tegen ASWH het veld afgegaan was. Ik dacht dat ik er goed vanaf was gekomen, maar twee dagen later ging het helemaal mis op de training. Mijn knie zat plots weer op slot en werd meteen dik. In het ziekenhuis toonde een MRI-scan een paar dagen later aan dat er een scheur in de meniscus zat en dat mijn voorste kruisband afgescheurd was.’
Dat viel je rauw op je dak, neem ik aan.
Mark: ‘De orthopeed zei dat ik dat naar alle waarschijnlijkheid al in dat oefenpotje tegen ASWH had opgelopen en dat ik geopereerd moest worden. Dan denk je meteen dat heel die tussenliggende tijd dus verspilde tijd was. Natuurlijk ben je niet blij als ze zeggen dat je zo’n blessure hebt, want je realiseert je dan meteen dat het misschien wel een jaar gaat duren voordat je hersteld bent. Als ze dit eerder hadden vastgesteld en gelijk geopereerd was, hadden we nu dus al maanden met herstel bezig kunnen zijn. Daar heb ik wel van gebaald, ja. Op 4 januari dit jaar ben ik geopereerd en de volgende dag mocht ik naar huis.’
Loop je nu wel op krukken?
Mark: ‘Ik mag mijn knie niet belasten, daarom moet ik krukken gebruiken als ik loop. Een brace heb ik niet. Voordat de operatie plaatsvond deed ik al oefeningen in de sportschool, zes dagen in de week zat ik daar en dat ging me vrij makkelijk af. Last had ik niet. Veel was er niet aan de hand, dacht ik nog steeds. Maar later bleek dat ik dus geopereerd moest worden. Na de operatie kreeg ik oefeningen mee en die moest ik thuis doen, omdat sportscholen inmiddels gesloten waren. Ik heb voor nu drie soorten oefeningen meegekregen: de knie buigen, strekken en oefeningen voor de kuit, want als je niets doet met je kuitspieren korten ze in en worden ze stijf. Ik doe ze wel en het is thuis ook goed te doen, maar ik zou het toch liever in de sportschool doen.’
Mag je wel bij de fysiotherapeut langs of is dan vanwege corona ook niet mogelijk?
Mark: ‘Dat mag gelukkig wel en ik ben blij met de hulp en de adviezen die ik daar krijg. Met de oefeningen moet ik nog een tijdje verder gaan, want pas op 3 maart zie ik de orthopeed weer die me geopereerd heeft. Die gaat dan kijken hoe ik er voor sta. Ik hoop wel dat die afspraak doorgaat en niet vanwege corona uitgesteld wordt.’
Hoe sta je er voor?
Mark: ‘Best wel goed, denk ik . In het begin kon ik mijn knie maar buigen in een hoek van twintig graden. Nu kan dat al tot negentig. Dat gaat best wel snel, zo’n verbetering. Ik heb gesproken met Daan Bourgonje, Eric Polet en Mike van Dommelen, jongens van de club die ook zo’n blessure hebben meegemaakt en die konden dat niet in zo’n korte tijd.’
Het gevaar is dan wel dat je te veel hooi op de vork gaat nemen. Dat je te snel gaat in je herstel en straks misschien wel een terugslag krijgt.
Mark: ‘Dat zeggen de jongens ook die ik gesproken heb. En de fysio zegt dat ook. Ik moet niet overhaast te werk gaan en echt de tijd nemen voor mijn herstel. Alles langzaam opbouwen dus. Het is wel goed dat iedereen tegen me zegt dat ik op de rem moet trappen, want als het aan mij ligt wil ik het allemaal zo snel mogelijk achter de rug hebben. Het is dus wel nodig dat ze tegen me zeggen, want ik weet van mezelf dat ik hierin te snel zal gaan.’
Hoe is het trouwens om in deze coronatijd aan je herstel te werken?
Mark: ‘Rot. Ik kom nergens, niet op de sportschool en ook niet op de club, want daar is de boel gesloten. Als ik straks misschien meer mag gaan doen van de dokter, gaan Mark Bevaart, de hersteltrainer van Spijkenisse en Hans Kok, de clubfysio met me aan de slag. Ik hoop dat dit dan door kan gaan, dat er hierin geen beperkende coronamaatregelen zijn. Nu heb ik alleen telefonisch contact met spelers en met de trainer, vaak door middel van app-jes. Allemaal heel vervelend dat het zo moet en ik hoop dat het spoedig weer wat vrijer gelaten kan worden, dat er minder beperkingen zijn. Van de andere biedt corona voor mij persoonlijk wel een paar voordelen. Er worden geen wedstrijden gespeeld en ik mis dus niet veel. Voor de jongens is het heel vervelend en erg rot dat er vanwege corona niet gevoetbald kan worden, maar ik mis dus weinig wedstrijden. En voor mijn studie bedrijfskunde heb ik nu meer tijd, nu er corona is en ik niet naar de club kan om te trainen en te voetballen. Normaal gesproken deed ik altijd drie, vier vakken per semester. Nu doe ik er zes.’
Hoewel je geblesseerd bent en het nog wel een tijdje duurt voordat je weer kan voetballen, heeft de club wel verlengd met je.
Mark: ‘Daar ben ik blij mee. Er spreekt vertrouwen uit. Ik wil dolgraag straks weer op het veld staan en als aanvallende middenvelder dan er mee voor te zorgen dat we punten halen.’
Je hebt hem niet heel lang meegemaakt, maar laat Marco van Rijn, de nieuwe trainer, je anders spelen dan dat je bij Peter Wubben deed?
Mark: ‘Nee, daar zit nauwelijks verschil in. Ik moet meehelpen bij het aanvallen, mee naar voren gaan zodra dat kan. De plek waarop ik speel op het middenveld is daarin niet heel belangrijk, vind ik. Op elke positie moet je aansluiten als we de bal hebben en als we die niet hebben, moet je meteen goed staan om verdedigend je werk te kunnen doen. Op die manier maak je dus veel meters op het veld, maar ik vind het leuk om zo te voetballen.’
We hopen dat je dat straks weer kunt doen als je weer helemaal hersteld bent.
Mark: ‘Dank je. Dat hoop ik natuurlijk ook.’
En neem de tijd voor je herstel en ga niet overhaast te werk.
Mark: ‘Haha. Ik zal het proberen.’
