De verhalen gaan dat ze dan toch gaat vertrekken op Varkenoord. Officieel is ze een paar jaar terug al met pensioen gegaan, maar nog bijna alle dagen van de week is haar bureaustoel bezet. Door haarzelf wel te verstaan, want ondanks het feit dat Peggy Calicher stilletjes aan tegen de zeventig loopt, werkt ze nog altijd. Maar over een paar maanden is het dan echt zover. Als de corona er niet meer is en het leven eindelijk weer zijn normale gangetje gaat, rondt ze haar werkzaamheden af en trekt dan voor de laatst keer de deur achter zich dicht op Varkenoord. Het zal een vreemde gewaarwording zijn, Peggy niet meer aan te treffen bij Feyenoord, want vele, vele jaren was ze organisatorisch in alle geledingen op Varkenoord de vrouw waar alles om draaide. Niet voor niets wordt ze de moeder van Varkenoord genoemd.
Peggy was verantwoordelijk voor de kleedkamerindeling, zij bepaalde welk elftal op welk veld speelde en deed nog onnoemlijk veel meer andere dingen. Ze was op Varkenoord de spin in het web en bemoeide zich overal mee, tot tevredenheid van alles en iedereen. Als blijk van waardering voor haar jarenlange inzet ontving ze een jaar geleden op de nieuwjaarsreceptie van Feyenoord de Willem van Hanegem Trofee. Het was Willem zelf die met een stralende en innemende lach de onderscheiding aan haar overhandigde en als Willem lacht, is dat niet voor de vorm, of voor de foto. Nee, dan meent hij dat echt. Ik wil maar zeggen dat Peggy bij iedereen bij Feyenoord zeer geliefd is. Die onderscheiding was een terechte beloning voor haar tomeloze inzet als general manager van de sportclub.
General manager… Je moet eigenlijk zeggen manusje van alles, want Peggy was van alle markten thuis. Toen John Metgod een begin maakte met de opzet van de jeugdacademie werd Peggy daar nauw bij betrokken. Ze regelde dat er loodsen neergezet werden toen Willem van Hanegem hoofdtrainer was en het eerste elftal op Varkenoord kwam trainen en met de mensen van de kantine kreeg ze het voor elkaar dat er eten was voor de selectiespelers. Supporters die thuiswedstrijden in De Kuip bezochten konden voor de wedstrijd altijd op Varkenoord terecht, ook dat kreeg ze voor elkaar. Begrijpelijkerwijs staat ze er ook bij het Legioen heel goed op. En toen Feyenoord in 2002 de UEFA-Cup finale haalde die in de eigen Kuip gespeeld zou worden, er niet zo veel kaarten voor de thuisploeg beschikbaar waren en voorzitter Jorien van den Herik had bepaald dat er voor de amateurtak geen kaarten zouden zijn, kreeg ze het bij Jorien toch maar mooi voor elkaar dat mensen van de sportclub wel degelijk kaartjes konden aanschaffen. Tot diep in de nacht had ze een hele week zitten mailen met Jorien, die toen voor zaken in Amerika verbleef. Wat deed Peggy eigenlijk niet? De realisatie van de schitterende nieuwbouw op Varkenoord, ook dat was echt haar ding. Vanaf het allereerste overleg met de gemeente meer dan tien jaar geleden tot en met de uiteindelijke oplevering in 2019; Peggy was erbij en haar inbreng was groot, heel groot.
Dat ze zo belangrijk werd op Varkenoord, dat ze zowel bij de Sportclub als bij de BVO overal bij betrokken werd, is meer dan veertig jaar geleden eigenlijk toch wel op een bijzondere manier begonnen. Als vrijwilligster hielp ze begin jaren tachtig wel eens een handje mee bij het stencilen van de weekbrief, een klusje dat op de club gedaan werd. ‘Dat ding ziet er eigenlijk niet uit’, liet ze op zekere dag uit haar mond vallen en dat hoorde Joop van Rijswijk, de toenmalige voorzitter van SC Feyenoord. ‘Als jij denkt dat je het beter kan, dan maak jij dingen voortaan zelf toch’, zei hij. Daar is het feitelijk mee begonnen. Van lieverlee kreeg Peggy meer en meer dingen op haar bordje. Of ze eigende zich die zaken toe, want zo stak ze ook wel in elkaar. Al snel kreeg ze een aanstelling voor 40 uur, maar vaak werkte ze 60, 70 soms wel 80 uur in de week, want het werk op Varkenoord was natuurlijk nooit klaar. Tijd voor andere hobby’s had ze niet, werken bij Feyenoord was haar hobby.
Maar aan alles komt een einde. Later dit jaar zal Peggy haar werk dan toch neerleggen en ze gaat ongetwijfeld enorm gemist worden op Varkenoord. Ik weet bijna zeker dat ze op de achtergrond nog wel eens een helpende hand blijft toesteken, maar eerst staat er voor haar een nieuwe klus op het programma. Thuis wordt alles grondig verbouwd. En dat kon niet eerder gedaan worden, want Peggy moet daar natuurlijk wel zelf bij zijn.
