Bijna 30 jaar is hij voorzitter van LMO. In april is het zover, dan is er alweer een mijlpaal in zijn bestuurlijke loopbaan bij de derdeklasser aan de Smeetslandseweg. Mijlpalen zijn er al genoeg geweest, denk maar aan de overstap van de zondag naar de zaterdag in 2015. Of aan de realisering van een heuse Fred Dorst tribune, een jaar of zes geleden. Fred is bij LMO niet weg te denken en aan aftreden als voorzitter denkt hij nog niet, ook niet als later in dit jaar de nieuwbouw gerealiseerd is en er dus alweer een nieuwe mijlpaal bereikt is. Maar hij zegt wel dat hij al een beetje om zich heen aan het kijken is voor een geschikte opvolger. Maar het kan nog evengoed jaren duren voordat zijn plekje aan de bestuurstafel overgenomen wordt, want Fred is nog altijd maar 60 jaar oud. Wij blikken met hem terug op al die jaren dat hij bij LMO voorzitter is en we kijken ook vooruit, want als alles goed is heeft de club deze zomer dus een prachtig nieuw onderkomen.
Vertel eens hoe het komt dat je al op 30-jarige leeftijd voorzitter van LMO geworden bent.
Fred: ‘Ik loop al heel mijn leven rond bij LMO. Op zesjarige leeftijd liep ik hier al te voetballen. Lid was ik nog niet, want dat mocht destijds pas als je 8 jaar oud was. Dus officieel ben ik nu 52 lid. Ik heb hier de jeugd doorlopen en daarna 10 jaar in het eerste elftal gespeeld. Een onwillige knie maakte verder voetballen onmogelijk, maar vanzelfsprekend bleef ik wel lid. Naast het voetballen deed ik er al een paar dingen bij. Ik was jeugdleider en jeugdtrainer en toen ik niet meer mocht voetballen werd ik leider van het eerste. Mooie tijden beleefd toen ook, zoals het behalen van de RN-Cup, een toenmalig bekertoernooi van het Rotterdams Nieuwsblad. We versloegen Neptunus op het veld van De Musschen. Op een gegeven moment werd ik aangesproken door Frans van de Haterd, de voorzitter van LMO. ‘Wij hebben nieuw bloed nodig in het bestuur’, zei hij. En hij vertelde erbij dat hij in mij een voorzitter zag. ‘Heb je gedronken’, vroeg ik hem, maar hij was bloedserieus. We zijn toen verder in gesprek gegaan en in april 1991 ben ik samen met Ben Hotting en Barry Smith, twee andere dertigers, toegetreden in het bestuur. Ik werd voorzitter en dat ben ik nog altijd. Bijna 30 jaar dus.’
Dertig jaar is een mooi rond getal. Een mooi moment om af te treden, ook al omdat dit jaar de nieuwbouw klaar is. Toch?
Fred: ‘Dertig jaar is inderdaad een mooi rond getal. Het is natuurlijk best wel een lange tijd dat ik voorzitter ben, maar ik doe het nog steeds met liefde en plezier, hoewel het nog altijd veel tijd kost en je er iedere dag mee bezig bent. Maar ook daar wen je aan. Het is eigenlijk een way of life geworden, ik weet niet beter. Nee, andere hobby’s heb ik niet. Daar heb ik geen tijd voor, haha. Je kan het trouwens alleen zo lang volhouden als het thuisfront meewerkt en dat is het geval. Ik heb mijn vrouw bij LMO leren kennen, onze twee dochters zijn hier groot geworden en de kleinkinderen lopen hier ook al rond. Ook het feit dat ik hele goede mensen om me heen heb in het bestuur, maakt het voorzitter zijn leuk en mooi is ook dat ik niet merk dat de leden van LMO mij stilletjes beu aan het worden zijn . Aan aftreden denk ik dus niet, ook niet als de nieuwbouw straks helemaal klaar is. Maar je mag best weten dat ik al een beetje aan het rondkijken ben op de club wie mij over een tijd eventueel kan opvolgen. Ik ben aan het scouten, zogezegd. Net zoals voorzitter Frans van den Haterd 30 jaar geleden gedaan heeft, toen hij bij mij uitkwam.’
Die nieuwbouw is weer wel iets heel moois om mee te maken, neem ik aan.
Fred: ‘Omdat er onlangs echt begonnen is met de bouw van een nieuw onderkomen, gaat het de goede kant op. Maar het heeft vijf jaar geduurd voor het zover was en het was een echt hoofdpijndossier geworden.’
Een hoofdpijndossier? Hoezo?
Fred: ‘Omdat het zo lang duurde en dingen steeds uitgesteld werden. We zijn er inmiddels achter dat het ontzettend veel tijd kost voordat de vergunningen helemaal in orde zijn. Soms moesten we een half jaar wachten voordat een verdere stap gezet kon worden. En toen alles in kannen en kruiken leek te zijn, zorgden vleermuizen in de bomen rond ons complex en dat van het aangrenzende IJVV De Zwervers nog eens voor extra uitstel. Het was om gek van te worden, vooral omdat we steeds meer tegen de grenzen van onze eigen accommodatie begonnen aan te lopen. Op het eerste gezicht ziet het er nog wel aardig uit, maar het is oud en ook wel vervallen allemaal. Je moet bijvoorbeeld niet leunen tegen de muren van de noodgebouwtjes die dienst doen als kleedkamer en verzorgingsruimte, want dan valt alles om. We waren echt aan iets nieuws toe en het is heel mooi dat de gemeente hieraan meewerkt, maar dat het allemaal zo lang duurde, daar werden we soms wel eens gek van. Maar onlangs zijn de heipalen de grond in gegaan en als alles goed is, is de nieuwe kantine in augustus dit jaar klaar. De verdere afwerking van het totaalplaatje kost daarna nog een paar maanden, maar in het vierde kwartaal moet alles helemaal klaar zijn. Wij hopen van harte dat het lukt en we kijken er erg naar uit.’
Krijgen jullie samen met IJVV De Zwervers één onderkomen?
Fred: ‘Alles zit onder één dak, maar de helft van het gebouw is voor IJVV De Zwerver en de andere helft voor LMO. Het wordt een gebouw van twee verdiepingen en uniek is dat de onderste verdieping, waar de kleedkamers, de verzorgingsruimtes en de berghokken zullen komen, voor de helft onder de grond zit. Op de tweede etage krijgen zowel IJVV De Zwerver als wij een eigen kantine. Een enorme boost voor de clubs natuurlijk. En alle gebouwen waar LMO nu zit gaan tegen de vlakte. Er komen parkeerplekken voor in de plaats. Ook dat is hard nodig, want parkeren hier is altijd weer een ramp.’
Jullie blijven alle twee dus een zelfstandige vereniging. Is er in de afgelopen vijf jaar nooit sprake van geweest dat jullie zouden fuseren met IJVV De Zwervers?
Fred: ‘Nee. De gemeente heeft dat nooit geopperd en bij IJVV De Zwervers en bij ons heeft die gedachte ook nooit geleefd. LMO is een gezonde club met ongeveer 450 leden en bij IJVV De Zwevers hebben ze er zeker 650, ruim voldoende voor beide verenigingen om zelfstandig te blijven. En ook niet onbelangrijk: financieel zijn de zaken op orde.’
Daar doet de corona natuurlijk niet veel goeds aan. Kantine-inkomsten heb je nu bijvoorbeeld niet. Hoe houd je als club financieel je hoofd boven water in deze tijd?
Fred: ‘De veldhuur over de maanden januari en februari zijn kwijtgescholden door de gemeente. Dat is een mooi bedrag dat we uit kunnen sparen. Ook heel mooi is dat onze sponsoren heel erg loyaal zijn. Niemand is afgehaakt, alle toegezegde bedragen hebben we ontvangen. Dat stellen we natuurlijk heel erg op prijs. De contributie is betaald door de leden. Er zijn maar twee, drie leden geweest die vonden dat ze minder moesten betalen omdat er niet gevoetbald werd, maar verder deed niemand moeilijk. Ook dat stellen we heel erg op prijs. Verder hebben we een paar abonnementen tijdelijk stopgezet, zoals voor de sportzender op de televisie in de kantine. Dat scheelt ook weer een paar centen. Vrijwilligers zien af van hun vergoeding, trainers en verzorger krijgen deze periode beduidend minder. Overal proberen we op te beknibbelen. In deze coronatijd brengen we de leden door middel van nieuwsbrieven op de hoogte van alles wat er leeft bij de club. Dan doen we bewust, want zo kweek je binding en betrokkenheid. Want van onze leden moeten we het natuurlijk hebben, nu en in de toekomst.’
Tot slot: LMO is alle jaren dat ze op zaterdag voetballen vierdeklasser geweest. Nu is de club een derdeklasser. Hoe belangrijk is dat?
Fred: ‘Heel belangrijk. We wilden al jaren een niveautje hoger voetballen, maar dat is er nooit van gekomen. Als je vierdeklasser bent en er komen op zaterdag bijna elk jaar ploegen bij die op zondag op een hoog niveau speelden, dan ben je kansloos voor de prijzen. Vorig seizoen stonden we stijf bovenaan en toen kwam de eerste coronagolf en werd de competitie niet afgemaakt. Gelukkig konden we toen alsnog promoveren omdat er een plek vrijgekomen was, net zoals Poortugaal en Nieuwenhoorn dat konden doen. We keken echt uit naar dit seizoen. In de voorbereiding hadden we hier nog het Theo van Mourik Memorial Toernooi en dat was giga. De eerste competitiewedstrijd in de derde klasse was tegen IJsselmonde, een heuse derby die we wonnen met 1-0. En een paar weken later kwam de tweede golf. Ik hoop dat het snel voorbij is allemaal. Ik ben een rasoptimist en iedere keer kijk ik reikhalzend uit naar de volgende persconferentie van Rutte, maar ik ben toch bang dat we er nog een tijdje moeten wachten eer we weer kunnen voetbalen en samen de kantine in kunnen.’
