Sinds juli vorig jaar is Sebastiaan Janssens voorzitter van DRL. Met zijn 39 jaar is hij vrij jong voor een voorzitter van een voetbalvereniging, maar in de anderhalf jaar dat hij nu in functie is, heeft hij al veel meegemaakt. Want Sebastiaan kwam niet bepaald in een gespreid bedje terecht. Zo kwam De Rotterdamse Leeuw eind vorig jaar negatief in het nieuws omdat de KNVB de competitiewedstrijd tegen Bolnes van het programma haalde omdat DRL een betalingsachterstand had. Wat er toen gebeurde, wat daarvoor gebeurd was en wat er na die uitgestelde wedstrijd tegen Bolnes allemaal nog ging gebeuren, daarover wil Sebastiaan op ons verzoek graag openheid van zaken geven. ‘Gekletst over ons wordt er toch, zeker toen de KNVB die maatregel nam’, zegt hij, ‘maar als je vertelt hoe het zit, kan je dat wellicht een klein beetje afremmen.’
Dat de bond die wedstrijd tegen Bolnes schrapte kwam niet uit de lucht vallen, vermoeden we. Als zo’n maatregel genomen wordt, moet er meer aan de hand zijn. Toch?
Sebastiaan: ‘Dat was ook zo. Het geduld van de bond met DRL was op en daar was een hele geschiedenis aan vooraf gegaan.’
Leg dat eens uit.
Sebastiaan: ‘Ik ben door de leden als voorzitter aangesteld in juli 2019. Daarvoor had DRL feitelijk een tweekoppig bestuur. Sinds Hans van Leeuwen aangegeven had als voorzitter te stoppen, was dat het geval. Er zou een secretaris overblijven en een penningmeester, meer niet. Zij wensten uitbreiding van het bestuur, meer mensen erbij. Zij waren de initiatiefnemers bij de totstandkoming van het nieuwe bestuur, waarvan zij zelf deel zouden uitmaken. Ik liep al langer bij DRL rond, maar was geen lid. Mijn zwager Dave Koring was hier eerst elftalleider en later trainer en hij vroeg me of ik keeperstrainer wilde worden. Dat heb ik een paar jaartjes gedaan. Ik fluit wedstrijden in de eredivisie Onder 18 en in oefenwedstrijden van DRL was ik ook wel eens scheidrechter. Maar lid was ik dus niet. Ik kwam in beeld als mogelijk bestuurslid nadat ik als ondernemer de club gesponsord had. Dat was driekwart jaar eerder gebeurd. Toen werd ik shirtsponsor. Nooit heb ik daarna met bestuursleden gesproken. De eerste keer dat er daarna wel een gesprek plaatsvond, vroegen ze of ik nog meer geld in de club wilde steken. Zo werkt het natuurlijk niet. Ik had al veel eerder op contact met het bestuur gerekend, maar dat was al die tijd uitgebleven. Ik heb gezegd dat ik dat jammer vond en ook dat ik de vraag om meer geld een beetje ongepast vond. Ik gaf wel aan dat als de club hulp nodig had, uit commercieel oogpunt of iets dergelijks, ik daartoe bereid was. Daar is het mee begonnen. We raakten meer en meer in gesprek en dat resulteerde uiteindelijk in het feit dat ik bestuurslid commerciële zaken zou worden. De penningmeester was de beoogde voorzitter, maar de gemeente Rotterdam vond dat niet zo’n goed idee. Die was al een tijd in gesprek met de club over de schuld die DRL had bij de gemeente en dat wilden ze blijven doen met dezelfde financiële man en niet met een nieuwe penningmeester. In juli 2019 werd het nieuw tienkoppig bestuur door de leden aangesteld. Ik werd voorzitter. Ik had wel aangegeven dat ik niet elke zaterdag op de club zou zijn, want ik wilde mijn wedstrijden in de eredivisie van de jeugd blijven fluiten. Dat was geen probleem. Mijn taken zouden die dag overgenomen worden.’
Het nieuwe bestuur bleef in gesprek met de gemeente over de schuld die de club had. Maar toen haalde de KNVB plotseling de wedstrijd tegen Bolnes uit het programma en waren de rapen gaar.
Sebastiaan: ‘Inderdaad. Toen bleek dat er veel meer aan de hand was dan dat we tot dan toe wisten. De schuld bij de KNVB betrof een betalingsachterstand van een paar honderd euro. De bond had DRL al zes keer een herinnering gestuurd, er hadden twee gesprekken plaats gevonden, maar betaald was er nog altijd niet. Ook niet nadat wij de penningmeester gezegd hadden die rekening te voldoen. Maar dat had hij dus niet gedaan. Secretaris Ton Spee was een paar maanden eerder om persoonlijke redenen al afgetreden en nu hadden we plots ook geen penningmeester meer. We hadden hem de keuze voorgelegd. Iemand naast hem die de zaken mede zou regelen. Of aftreden. Hij wilde er niemand bij en wij hebben hem toen weggestuurd. Toen die wedstrijd tegen Bolnes van de kalender werd gehaald, werd dat breed uitgemeten in de pers. Ik werd als voorzitter plat gebeld door alles en iedereen. Bij DRL was er kennelijk een groot financieel probleem, zei iedereen. Met de KNVB viel dat uiteindelijk wel mee. De schuld die we bij de bond open hadden staan werd meteen afgelost en het weekend daarna konden we gewoon weer voetballen. Maar nadat de penningmeester weg was, vielen er nog veel lijken uit de kast.’
Die grote financiële problemen waarover iedereen sprak waren er dus inderdaad?
Sebastiaan: ‘Er circuleerden verhalen dat DRL een schuld zou hebben van drie tot vier ton. Dat was niet zo. Toch was het goed mis. Er bleken nog negen andere schuldeisers te zijn, die samen in totaal iets meer dan één ton van DRL te goed hadden. Dat was nooit gemeld door de penningmeester. Het kwam pas aan het licht toen we de boeken bestudeerden.’
Dan is het toch al een hele tijd niet goed gedaan? Was er dan geen kascontrole?
Sebastiaan: ‘Blijkbaar is dat niet goed genoeg gebeurd. Er was jaarlijks wel goedkeuring van de kascontrolecommissie, maar het bleek dat niet alle openstaande rekeningen op tafel waren gekomen en niet alle facturen ingeboekt waren. Veel werd onder pet gehouden. Met alle gevolgen van dien. Zoals gezegd: dat merkten we pas toen we alles goed onderzochten.’
Daar zit je dan als nieuw aangestelde voorzitter: de club financieel aan de afgrond, het water heel hoog aan de lippen.
Sebastiaan: ‘DRL was op sterven na dood. Zo’n grote schuld wegwerken, zouden wij daartoe in staat zijn, zo vroegen we ons af. Je mag best weten dat we er een paar keer aan gedacht hebben om DRL op te heffen. Dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. In plaats daarvan hebben we er onze schouders onder gezet. We hebben de zaken rigoureus aangepakt. We zijn in gesprek gebleven met de gemeente, die vanuit Rotterdam Sportsupport ondersteuning bood. We hebben openheid van zaken gegeven, ook aan onze leden. Je moet blijven communiceren, vinden we, want anders verlies je het vertrouwen. En veel vertrouwen was er toch al niet meer. We hebben in december op een algehele ledenvergadering uit de doeken gedaan hoe we ervoor stonden. We hebben tevens een noodkreet geslaakt. Er zijn toen binnen de club mensen opgestaan die ons geholpen hebben, zoals bij de afwikkeling van onze schulden bij de belasting. Met de overige schuldeisers hebben we betalingsafspraken gemaakt en zijn die ook allemaal nagekomen. Er zijn toen ook commissies opgericht die het bestuur gingen ondersteunen en oud-voorzitter Jaap van der Linden is onze nieuwe penningmeester geworden. Hij bracht veel kennis mee. In februari hadden we alles onder controle. Organisatorisch stond de boel op de rit, de schulden waren weggewerkt. Alleen bij de gemeente stond nog een fikse rekening open.’
En toen kwam de corona.
Sebastiaan: ‘Er mocht niet meer gevoetbald worden, de kantine moest dicht blijven. Die maatregelen hadden natuurlijk grote financiële gevolgen. Dat konden we bij DRL net niet gebruiken. Omdat we er nu wel kort bovenop zitten en omdat er interne controle is op elkaars functioneren, weten we precies hoe we er voor staan. De corona doet daar geen goed aan, laat dat duidelijk zijn. Dat was killing. Gelukkig konden we het redden en na de eerste golf, toen de lockdown opgeheven werd, hebben we heel de zomer met alle elftallen doorgetraind. De kantine bleef al die tijd open en zo konden we een inhaalslag maken. Het hielp ons ook enorm dat de veldhuur over die periode door de gemeente kwijtgescholden werd en dat we gebruik konden maken van financiële regelingen van de KNVB en van de overheid. Maar nu is er een tweede lockdown. We kunnen het nog een tijdje behappen, maar als het nog lang duurt, wordt de situatie wel nijpend. We zijn met de gemeente druk in gesprek hoe we deze tegenslag het hoofd kunnen bieden. We zijn heel blij met de steun die zij bieden.’
Waar maak je je de meeste zorgen om?
Sebastiaan: ‘Aan een terugkoop van het ledenaantal als er nog langer niet gevoetbald mag worden. Nu al hebben 60 leden hun lidmaatschap opgezegd omdat ze niet mogen voetballen. Komen zij weer terug als er straks weer wel gevoetbald mag worden? Of zijn ze definitief afgehaakt? En hoe gaan de overige spelende leden ermee om als de situatie zo nog langer duurt? Haken zij dan ook af? Gaan we dan nog meer leden kwijt raken? Op de ledenvergadering van afgelopen november, die online plaatsvond, is nog besloten de contributie niet te verhogen. Hoe zal dat zijn als we veel leden kwijt zijn? Om deze zorgen het hoofd te bieden, zijn we nu al bezig met dingen voor de toekomst. De vijf velden die we tot onze beschikking hebben zijn misschien wel te veel van het goede. Daar zijn ideeën over. Ik weet dat er padeltennisclubs zijn, die naar een eigen locatie zoeken. Mogelijk kan dat bij ons en kan er een veld naar hun wensen aangepast worden. We praten erover met de gemeente. We willen ook kledingpakketten voor onze actieve leden introduceren. Die worden grotendeels door sponsoren bekostigd zodat er voor ouders van jeugdleden en voor seniorenleden slechts een kleine eigen bijdrage overblijft. Er zijn al een paar sponsoren gevonden en dat geeft de burger moed. Van zulke zaken moeten we het hebben om uit het dal te kruipen. We zijn dus goed op weg, maar we zijn er nog niet. Er is nog flink wat werk aan de winkel.’