Het blijft mij steeds verbazen, dat als er minder positieve berichten over Urk naar buiten komen het meteen landelijk nieuws is. Als dezelfde feiten over plaatsen als Hellevoetsluis, Nieuwerkerk aan den IJssel of Zwijndrecht voor het voetlicht komen dan is de verontwaardiging minder. Hooguit regionaal.
Wat heeft men dan met, of liever tégen Urk, zou je denken? De afgelopen weken werden er (weer) brandjes gesticht, werd zwaar (illegaal) vuurwerk afgestoken en werden politieagenten bekogeld met stenen en andere op straat te vinden voorwerpen. En werden dienders en politici die zich uitspraken over het gedrag van de Urkers nadien bedreigd.
Vooropgesteld, ongeacht wie zich misdraagt of zich niet aan de wetten houdt hoort daar op aangesproken te worden, en als het nodig is ook daarvoor aangehouden te worden en voor het gerecht getoetst c.q. gefileerd. Of dat op Urk is, of geheel ergens anders: voor mij maakt dit geen enkel verschil. Dat wat op Urk is gebeurd zo wordt uitvergroot, zowel in nieuwsbladen als op social media, is het gevolg van het huidige imago van Urk. En daarvoor zijn alleen de Urkers zelf verantwoordelijk. Niet de hen – volgens sommige Urkers – om hun afkomst framende media.
Voor de Urkers zou alleen de Bijbel leidraad zijn en de wil van God wet zijn. De Tien Geboden staan naast ‘Het Onze Vader’ hoog in het vaandel. De Nederlandse Grondwet is prachtig, het Nederlanderschap houdt men net als de voetbal hoog, maar wat Onze Lieve Heer via de dominee tot het volk brengt staat voor hen bóven alles. Maar ik kan me van de Tien Geboden niet voorstellen, dat de dominee en de Heere het normaal vinden dat je aardse zaken van anderen vernielt, geen respect toont voor andere mensen en maar doet wat… ja, eh… God in den Hemel eigenlijk verboden heeft.
In 1998, ruim 22 jaar geleden, floot ik op Urk. Werd aangesteld om het eerste elftal te leiden, in een voor de competitie niet zo belangrijk meer zijnde wedstrijd tegen een vereniging uit Amsterdam. Werd daar samen met mijn assistenten prima ontvangen door enkele bestuursleden, zaterdagmiddag om 12.45 uur. Halverwege oktober. Licht briesje, maar zonnig en een graad of 18/19. Een delegatie van het bestuur van de Amsterdammers kwam een half uur later aan, vlak voor hun spelersbus bij het terrein arriveerde. De omstandigheden en de sfeer waren uitstekend. Ook tijdens de wedstrijd. En erna, ook al had de thuisploeg de match uiteindelijk met 2-4 verloren. Men bleef sportief, ik hoefde geen boekingen op het Officiële Wedstrijdformulier in te vullen en kon met tevreden weer op huis aan. Kreeg zelfs wat handjes van diverse supporters en was ‘de volgende keer weer van harte welkom’.
Het is er daarna echter nooit meer van gekomen. Er is uiteraard in ruim twee decennia best wel het één en ander veranderd, maar over excessen op en om de Urkse voetbalvelden heb ik nauwelijks wat gelezen. Waarom zou het dan nu buiten de Urkse grasvelden zo anders zijn? Wie heeft daar de dagelijkse leiding als het even geen zaterdagavond of zondag overdag is? Nou, Wie?
Egbert Egberts fluit ruim 41 jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. Is na dit seizoen KNVB-lid af. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.