Na jaren in de top van het amateurvoetbal gespeeld te hebben en ook nog bij FC Dordrecht, streek hij in 2015 neer bij vv Brielle. Onder de nieuwe trainer Gijs Zwaan is de 34-jarige Lex van Dommelen in augustus aan zijn zesde seizoen begonnen bij de eersteklasser. In de wedstrijden die de ploeg tot nu toe speelde had hij op het oog een iets andere rol dan in de voorgaande jaren, toen Stanley Rieborn er trainer was. Daarover willen we graag met hem praten en ook over het feit dat hij ook buiten het veld belangrijk schijnt te zijn. Dat hij een stem heeft in welke nieuwe spelers er in de selectie bij zouden moeten komen. Lex wil graag over deze zaken praten en vorige week hebben we dat gedaan bij hem thuis.
Ik heb je dit jaar in de uitwedstrijd bij Nieuwenhoorn zien voetballen en volgens mij speelde je toen verder naar voor dan in voorgaande jaren. Of klopt dat niet? Was het eenmalig?
Lex: ‘Tegen Nieuwenhoorn stond ik in de spits. Vorig seizoen toen Stanley Rieborn nog trainer was heb ik daar ook veel gevoetbald, dus eenmalig is het niet. Onder Gijs heb ik dit seizoen ook in de andere wedstrijden in de spits gestaan. In mijn eerdere jaren bij Brielle speelde ik meer op het middenveld, achter de spits of soms ook als verdedigende middenvelder. Dus het klopt wel dat ik tegenwoordig een iets andere rol heb binnen het elftal. Dat ligt vooral aan de samenstelling van de ploeg. Toen we bij Brielle Jeffrey Duijnstee nog voorin hadden lopen, kon je daar goed de bal aan kwijt. Hij was balvast, zodat anderen bij konden sluiten. Nadat Jeffrey naar SC Feyenoord was vertrokken, hadden we zo’n speler voorin niet meer. En vorig seizoen eigenlijk ook niet. Daarom speelde ik onder Stanley al vaak voorin en nu met Gijs Zwaan aan het roer is dat ook het geval. Tegen Nieuwenhoorn pakte dat niet goed uit, maar dat heeft ook te maken met hoe je aangespeeld wordt. Dat was die dag niet goed. Bespeelbare ballen kreeg ik nauwelijks. Heel de ploeg speelde toen niet goed. Laten we het er maar op houden dat we tegen Nieuwenhoorn een totale off day hadden. Maar om terug te komen op mijn positie in het veld: mij maakt het niet uit op welke positie ik voetbal, zolang het maar in de as van het veld is.’
Is dat altijd zo geweest?
Lex: ‘Toen ik na Jong FC Dordrecht bij DOTO ging voetballen was Jasper de Muijnck daar trainer. Die zette mij op het middenveld. Een vaste plek hadden we daar niet want de middenvelders rouleerden voortdurend elke wedstrijd. Na dat jaar werd Jasper de Muijnck opgevolgd door Koos Waslander en van hem moest ik aan de rechterkant van het veld voetballen. Ik voelde me dood ongelukkig op die plek. Ik sta veel liever centraal in de as, want dan ben je veel vaker in balbezit dan aan de zijkanten. En om me goed te voelen moet ik de bal vaak hebben. Aan de zijkant bij DOTO was dat dus stukken minder en daar raakte ik behoorlijk gefrustreerd van. Dat zag je terug in mijn spel. Ik liep tegen veel kaarten op. Op een gegeven moment trok ik de stoute schoenen aan en vertelde tegen Koos dat ik liever niet meer aan de rechterkant wilde voetballen, maar meer centraal op het veld. ‘Dan heb je pech, want daar spelen al anderen’, reageerde Koos en hij zette me een paar wedstrijden op de bank. Een paar weken later liep Marco Clarijs, die bij ons centraal achterin stond, een blessure op en moest ik op die plek gaan voetballen. Ik ben het elftal niet meer uit geweest.’
Hoe ging dat later in je carrière?
Lex: ‘Ook bij Barendrecht, onder Jack van den Berg, werd ik in de as van het veld opgesteld. Als centrale middenvelder. Een leuke plek, want ik heb altijd al gevoetbald met een drang naar voor en op die positie kun je dat doen. Mijn broer Michael stond bij Barendrecht in de spits, maar hij stond best wel vaak op een eiland. Tegen Rijnsburgse Boys was dat weer het geval. Het liep niet lekker bij ons. Tijdens de wedstrijd hadden we overleg met Jack op de bank en toen gooide hij mij ook in de spits. De wedstrijd kantelde en de week daarop speelden Michael en ik weer samen voorin met Jeroen van Wetten voorin er ook nog bij. We wonnen die dag met 6-1. Ik heb afgezien van die periode bij DOTO bij alle clubs waar ik gespeeld heb overal in de as gestaan: centraal achterin, vlak voor de verdediging, in de spits of net daarachter. Dat was bij Barendrecht zo, bij ASWH en ook al die jaren bij Brielle.’
Dan nog wat anders: wij hebben gehoord dat je graag meedenkt en je ideeën doorgeeft aan de mensen binnen de club. Jordy Braber, dit jaar een nieuwe speler, vertelde in de krant dat hij gekomen was nadat jij hem gebeld had. Hoe zit dat? Ben jij echt zo belangrijk?
Lex: ‘Dat Jordy dat vertelde streelde me wel. Ik heb hem inderdaad gebeld en ik zal uitleggen hoe dat zit. Met zijn verleden bij Excelsior Maassluis en Nieuwenhoorn vind ik dat hij bij FC Vlotbrug te laag voetbalde. Met zo’n achtergrond zou hij bij ons in het elftal passen, dacht ik en dat vertelde ik tegen de mensen die het hier voor het zeggen hebben. Tegen de trainer ook. Om te checken hoe Jordy hier zelf in stond, heb ik hem gebeld. Misschien wilde hij namelijk helemaal niet weg bij Vlotbrug. Maar hij wilde dus wel een stapje hogerop en daarom speelt hij dit seizoen bij Brielle. Ja, ik denk wel vaker mee in zulke zaken. Altijd al gedaan ook. Maar de pest is dat naarmate je ouder wordt, de voetballers waarmee je vroeger zelf hebt gespeeld of tegenstanders die je toen opvielen, natuurlijk ook al aardig op leeftijd raken. Maar ik geef mijn ogen altijd goed de kost, hoor. Een paar maanden geleden speelden we een oefenwedstrijd tegen een derdeklasser en daar liep een hele goede voetballer bij, eentje die me opviel. Dat geef ik dan meteen door. Op die manier denk ik dus mee met de club, maar het is ook eigenbelang. Want ik wil natuurlijk wel in een zo sterk mogelijk team voetballen.’
De club heeft de laatste tijd ingezet op jonge, beloftevolle spelers. Past dat ook in jouw plaatje?
Lex: ‘Helemaal! Ik vind ook dat je moet kijken naar wat je zelf aan talenten in huis hebt. Onder Stanley hebben jonge spelers vaak genoeg meegedaan en ook Gijs zal dat doen. Sommigen kwamen kwalitatief net iets te kort, andere deden er niet alles aan, maar een paar zijn echt boven komen drijven. Zo’n jongen als Luuk Corver, daar kan ik echt van genieten, vooral ook omdat hij graag wil en ook omdat hij open staat om zich te verbeteren. Hij is er altijd op de trainingen en van sommige andere jonge jongens kan je dat helaas niet zeggen. Dat vind ik jammer, want ik weet dat je er alles aan moet doen om als voetballer te slagen. Ik heb dat altijd zelf ook gedaan. Vakanties zo plannen dat je er vanaf het begin van de voorbereiding bij bent. Van te voren ook veel hardlopen, zodat je fris aan het seizoen kan beginnen. Iedere keer komen trainen. Zulke dingen vertel ik tegen die jonge jongens. Ik ben best wel vaak met ze bezig en als je Luuk dan stappen ziet maken, dan doet je dat goed.’
Tot slot: wat ga je doen als je straks niet meer voetbalt?
Lex: ‘Die vraag wordt me wel vaker gesteld. Door jongens van de ploeg bijvoorbeeld of door supporters. Ik weet het echt nog niet. Ik zie mezelf nog geen trainer worden, want dan moet je diploma’s gaan halen. En veel diploma’s om dat op dit niveau te doen. Ik zie mezelf niet zo bezig op vierde- of derdeklasse niveau. Maar misschien wel hulptrainer in de eerste klasse of zo, met als bijkomende taak om jonge spelers op weg te helpen. Daar heb je in ieder geval geen papieren voor nodig. Maar zover is het nog niet. Zolang ik me nog goed voel en zolang ik nog waardevol kan zijn bij Brielle ga ik door. Ik ben te veel een liefhebber om nu al te stoppen. Ze zijn hier nog niet van me af, haha.’
