André Linger (TransvaliaZW): ‘Ik zou graag een stofzuiger willen hebben’

Een jaar geleden rond deze tijd spraken we met André Linger, toen voor het derde achtereenvolgende seizoen trainer van vierdeklasser TransvaliaZW. De club was op dat niveau al jarenlang een laagvlieger. Ze vielen net niet de krant uit, wordt er dan gezegd. Ook op het moment van ons gesprek ging het niet bijster goed met het elftal van André. Zijn spelers hadden bij aanvang van het seizoen aangegeven voor een periodetitel te willen gaan, maar zelf vond hij dat een brug te ver. ‘Maar middenmoot, dat moet mogelijk zijn’, zei hij toen. Hoe het sindsdien met zijn ploeg vergaan is, wat hij heeft gedaan om een omslag te bewerkstelligen, hoe zijn spelers daar op reageerden, dat willen we graag van hem weten. Bij hem thuis geeft hij openheid van zaken. André is trouwens een voortreffelijk gastheer, want de koffie is prima en er is een lekkere koek bij. Je zou bijna maandelijks met hem af willen spreken, maar dat doen we toch maar niet.

Het vorige seizoen werd vanwege corona vroegtijdig beëindigd. Jullie stonden toen vijfde. En dit seizoen, dat door de corona voorlopig alweer stil ligt, staan jullie derde…

André onderbreekt: ‘Gedeeld tweede! Samen met Egelantier Boys, WCR en ZBVH hebben wij net zoveel punten als koploper Hekelingen, maar dat heeft een wedstrijd minder gespeeld.’

Haha. Ik maak mijn vraag af: wat is er sinds ons vorige gesprek allemaal gebeurd bij TransvaliaZW?

André: ‘Het ging eerst niet erg rooskleurig. Zo hebben we het tweede elftal uit de competitie gehaald, want dat liep niet. Er was veel negativisme. Ontevreden voetballers, die vonden dat ze bij het eerste hoorden en zo. Het bestuur en ik hebben er de stekker uitgetrokken. Veel spelers zijn toen vertrokken en een viertal goedwillende jongens heb ik bij de selectie van het eerste elftal gehaald. De rest is weg. Met de hele groep zijn we vervolgens aan de slag gegaan. We begonnen minder goed wat resultaten betreft maar uiteindelijk eindigden we op de vijfde plaats. En als corona de competitie niet had doorkruist, waren we wellicht nog hoger geëindigd. We zaten echt in een flow toen. LMO en CKC waren onbereikbaar, maar samen met Egelantier Boys en FC Maense zouden wij gaan strijden voor een vervangende periodetitel. Dat zat er echt in. Maar zover kwam het dus niet. Corona gooide roet in het eten.’

Hoe heb je het voor elkaar gekregen dat die goede resultaten er kwamen?

André: ‘Door te blijven hameren op de afspraken die we gemaakt hadden. Elke speler heeft bij ons naast de vrijheid om op het veld zelf dingen te ondernemen, ook taken. Taken per linie en taken voor de hele ploeg. In het begin werd daarin nog wel eens verzaakt. Bij het terug verdedigen bijvoorbeeld, het omschakelen na balverlies, of het jagen op een bal. Eigenlijk heb ik te veel voetballers in de ploeg, vooral op het middenveld. Ik zou er in die linie graag een stofzuiger bij willen hebben, een mannetje dat zich helemaal wegcijfert en in dienst van de ploeg het vuile werk opknapt. Maar die heb ik niet en ik moet het dus doen met de spelers die ik wel tot mijn beschikking heb. Omdat ik iedere keer bleef hameren op de verantwoordelijkheden die tijdens wedstrijden opgepakt moesten worden, is dat gaandeweg beter gegaan. Veel beter. Het is nog niet voor de volle honderd procent in orde, zo kan het in standaardsituaties nog beter, maar je ziet op het veld nu wel verbetering in het uitvoeren van de afspraken. Dat komt ook tot uiting in de resultaten. Dat het beter gaat heeft ook te maken met een verandering van systeem. Eerst speelden we 4-2-3-1, maar in samenspraak met de spelers zijn we overgestapt naar 4-4-2. Dat is toch iets makkelijker uitvoerbaar. Dat systeem bleek beter te passen.’

In overleg met de spelers, zeg je. Hoe gaat zoiets?

André: ‘We kijken telkens samen terug op een gespeelde wedstrijd. Dit loopt niet erg lekker, gooi ik dan een balletje op bij de spelers. Hoe vinden jullie het om naar een 4-4-2 te gaan? Dan worden de voors en de tegens tegen elkaar afgewogen. Dat levert een gezonde discussie op, waarbij iedereen het niet altijd met elkaar eens is, maar wel een duit in het zakje doet. Als dan ervaren jongens zoals Mo Houdoe, aanvoerder Ivan do Rosario en Achmed Tarhouchi voorstander zijn, dan gaat de rest van het team daarin wel mee. Samen hebben we dus besloten dat andere systeem op te pakken en ook iets meer naar achteren te verdedigen.’

Zo werd je vorig seizoen dus vijfde. Hoe was de voorbereiding op dit seizoen?

André; ‘We hadden niet veel wisselingen in de selectie. Rody Lookermans en Tim Veerman, die beiden een verleden hebben in de jeugd bij  Barendrecht, speelden bij ons in lagere elftallen. Lang leve de lol, vonden ze. Tim had ik vorig jaar wel eens mee laten doen als de nood hoog was, maar dit jaar heb ik hen allebei overgehaald om vanaf de voorbereiding in de selectie mee te trainen. In de wedstrijden die we dit seizoen gespeeld hebben waren ze basisspeler. Dat hebben ze zelf afgedwongen. Die voorbereiding verliep trouwens heel goed en met vertrouwen zagen we de competitie tegemoet. En dan verlies je de eerste wedstrijd thuis met 4-1 van ZBVH. Terecht verloren van een goede ploeg, maar we verloren ook omdat we dingen niet goed deden. We stonden toen weer met beide beentjes op de grond. Daarna ging het gelukkig wel goed en klommen we op naar een gedeelde tweede plaats op de ranglijst.’

Vervolgens slaat de corona weer toe.

André: ‘Dat hakt er wel in, ja. Iedere keer moet je opnieuw beginnen en vooral de onzekerheid maakt het moeilijk. Je weet niet waar je aan toe bent. In de zomervakantie hebben we altijd doorgetraind op de dinsdag- en donderdagavonden en vaak ook op zaterdag. Nu, met viertallen doen we dat ook. Maar toen er alleen in tweetallen getraind mocht worden, hebben we de trainingen een paar weken stopgezet. In de groepsapp geef je de spelers dan loopschema’s en oefeningen om thuis te doen, maar je weet dat niet iedereen dat oppakt. Als we straks weer alles mogen doen, moeten we dus weer opnieuw beginnen. En afwachten of we blijven presteren. Want na die nederlaag tegen ZBVH wonnen we van Zinkwegse Boys, Piershil en Simonshaven. Die laatste wedstrijd speelden we voor rust trouwens heel slecht. In de rust ben ik uit mijn slof geschoten, voor het eerst bij TransvaliaZW. Nee, ik heb niet met schoenen gegooid, met deuren gesmeten of hard staan brullen. Dat zit niet in mijn aard. Maar ik heb wel met stemverheffing gesproken, de spelers nogmaals gewezen op de afspraken. Gelukkig deden ze het na rust beter en sleepten we nog een overwinning in de wacht. We hebben nu 9 punten uit 4 wedstrijden en dat stemt me tevreden. Want we zitten dus weer in de lift.’

Jij bent dus tevreden. Het bestuur van TransvaliaZW trouwens ook. Want onlangs is je contract verlengd.

André: ‘Daar ben ik heel blij mee, vooral ook omdat ik nog niet klaar ben hier. Er is nog werk aan de winkel. Ik denk dat we nog beter kunnen. Samen met Marinus van ’t Geloof en Patrick Turkenburg ga ik alles uit de kast halen om de spelers en het team nog beter te maken. Tegenstanders keken er altijd naar uit om tegen TransvaliaZW te voetballen, want dan ben je verzekerd van drie punten, zeiden ze. Maar die tijd is voorbij. Daar komen ze nog wel achter. We mikken op een plaats bij de eerste vijf.’