In januari wordt hij 21 jaar oud, dus voor een keeper van een eerste elftal is hij best jong. Zeker als je weet dat hij al drie seizoenen als eerste doelman onder de lat staat. Yarno Teuling, geboren en getogen in Zuid-Beijerland, was er al vroeg bij. Op zijn veertiende sloot hij al aan bij de selectie van ZBVH, de club van het dorp waar hij als kind begonnen was als voetballertje in de F-jes. Wij willen van hem weten waarom hij keeper is geworden en waarom hij dat nog altijd is. Wat er zo leuk is aan keepen. En hoe het komt dat hij als jongeling al zo veel ervaring heeft opgedaan in een eerste elftal. Op een dag dat Yarno vrij is van school, trekken we daar een klein uurtje voor uit.
Hoe komt het dat je als pupil het veld inruilde voor een plekje onder de lat?
Yarno: ‘Het allereerste jaar dat ik voetbalde was ik de grootste van het team en voetbalde samen voorin met Wouter Burger, die nu door Feyenoord aan Sparta verhuurd is. Ik scoorde veel. Na dat seizoen was de keeper, Stef Konijnendijk, geblesseerd aan zijn hand en werd ik in het doel gezet. Stef is toen gaan voetballen en doet dat nu nog altijd. Keepen vond ik best leuk en al helemaal toen mensen gingen zeggen dat ik het goed deed. Vanaf toen ben ik altijd keeper gebleven en werd het leuker en leuker. Als keeper ben je eigenlijk een individuele teamsporter, want je hebt toch wel een speciale rol in de ploeg. Een belangrijke rol ook. Je kunt alles tegenhouden, maar dan vlak voor tijd een klein foutje maken waardoor je toch verliest. Dan ben je de lul en vindt iedereen je een grote eikel. Als spits kun je een hele wedstrijd geen bal raken, maar in blessuretijd de winnende maken. Dan ben je de held en praat niemand meer over die 90 minuten daarvoor. Dat maakt het als keeper altijd extra spannend en dat maakt het voor mij heel leuk. Ik houd er wel van om daarmee om te gaan.’
Op jonge leeftijd mocht je al meetrainen met de selectie. Hoe was dat?
Yarno: ‘Bij de jeugd is Walter van den Hoogen altijd mijn keeperstrainer geweest. In het begin stond ik met tuinhandschoenen aan mijn handen onder de lat en toen zei hij al dat ik een echte keeper was. Waaraan hij dat zag? Ik was niet bang voor de bal, draaide mijn hoofd niet weg bij duels en hield altijd mijn ogen open. ‘Je ziet dat hij een keeper is’, zei Walter tegen iedereen. Meetrainen met de selectie mocht ik al voor mijn vijftiende en dat was best tof. Gert Alblas was toen trainer en Dick Trouw zijn assistent. Dat seizoen stelden zij me op in een oefenwedstrijd uit bij Hekelingen. Achter het doel staat daar de kantine met een heel groot terras en daar stonden allemaal gasten te brullen naar mij. Ik was al knijterzenuwachtig omdat ik met het eerste mee mocht doen en van dat geroep werd ik nog nerveuzer. Ik zag er met mijn grote lichaam misschien wel ouder uit dan dat ik was, maar wisten die gasten op het terras veel dat ik nog maar 15 jaar was. Het was behoorlijk intimiderend. We verloren met 3-1, maar gelukkig keepte ik die dag best wel goed.’
Bleef het bij die ene keer of mocht je vaker meedoen met het eerste elftal?
Yarno: ‘Na dat seizoen vertrok Gert Alblas en werd Robin Borremans de nieuwe trainer bij ZBVH. Hij bracht Jordi Verkerk mee als keeper. Jordi is een goede keeper en speelde altijd. Ik was behoorlijk ongeduldig en zolang ik keep wil ik het maximaal haalbare bereiken: het eerste elftal van ZBVH dus. Maar ik had Jordi voor me en die deed het goed. Voor de trainer was er dus geen enkele aanleiding om mij op te stellen. Dat duurde en duurde maar en ik werd hoe langer hoe meer ongeduldig. Toen ik 17 jaar was, had ik er al een paar jaartjes in de A1 opzitten en aan het einde van dat seizoen stroomden heel veel ploeggenoten van mij door naar de selectie. Maar ik niet. Ik mocht wel mee blijven meetrainen met de selectie, maar moest in de A1 blijven keepen. Toen vond ik het welletjes, aan mijn geduld kwam toen een einde.’
Toen verliet je ZBVH en werd keeper bij FC Dordrecht amateurs. Hoe kwam je in vredesnaam juist daar terecht?
Yarno: ‘Rob Stolk was daar assistent-trainer en Rob is een hele goede vriend van mijn vader. Die wist zo natuurlijk wat er speelde. ‘ Waarom kom je hier niet keepen’, vroeg hij me en hij maakte duidelijk dat ze bij de amateurs van Dordrecht nog wel een doelman konden gebruiken. Ik ben toen naar Dordrecht vertrokken en heb er een fantastisch seizoen beleefd. De eerste seizoenshelft was ik nog keeper van het tweede elftal, maar was als nieuwe jongen ook aanvoerder. Dat gaf me veel vertrouwen. Ik ben blijven knokken om mijn doel te bereiken, want ik wilde natuurlijk in het eerste keepen. Toen ik een keertje de kans kreeg, heb ik die met beide handen aangegrepen: na de winterstop was ik de eerste keeper.’
En toen je bereikt had wat je wilde, namelijk eerste keeper zijn, ging je weg bij Dordrecht amateurs. Waarom was dat?
Yarno: ‘Omdat ZBVH zich meldde. Dat is en blijf mijn clubje. Dat wisten ze bij Dordrecht trouwens ook, want ik heb daar altijd gezegd dat als de kans bestaat dat ik bij ZBVH eerste keeper word, ik dan zou vertrekken. Robin Borremans was bij ZBVH geen trainer mee, die was naar Steenbergen vertrokken. En doelman Jordi Verkerk ging terug naar ’s-Gravendeel, de club waar hij vandaan gekomen was. René Milot werd bij ZBVH de nieuwe trainer en had een keeper nodig, want de enige overgebleven doelman was Sven van den Hoogen. René Milot sprak na zijn komst onder meer met Eelco Reedijk, die hier meer dan 15 jaar in het eerste voetbalt. ‘Als je een keeper zoekt moet je Yarno bellen’, zei Eelco en meer mensen fluisterden dat René in. Ik werd gebeld en dan is er natuurlijk maar één ding mogelijk: ik terug naar ZBVH. Dat is een hele fijne club, met allemaal jongens die elkaar heel goed kennen en waar de onderlinge samenhang heel erg groot is. Ik wist wat ik kreeg als ik zou terugkeren: gezelligheid, een prima sfeer en die onderlinge samenhang. Ik terug naar ZBVH dus, maar ik had wel een paar noten op mijn zang. Ik wilde een keeperstrainer hebben en geen schietschijf worden. Met Erwin van Elburg hadden ze al een keeperstrainer in huis, maar die was een jaartje daarvoor gestopt. Ze hebben Erwin gevraagd om weer terug te komen en daarin stemde hij gelukkig toe. Vanaf die tijd traint hij mij en sta ik bij het eerste elftal van ZBVH onder de lat.’
Dat zal Sven van den Hoogen leuk gevonden hebben, want die was na het vertrek van Jordi Verkerk de enige keeper bij ZBVH.
Yarno: ‘Nee, die vond dat niet zo leuk, maar zo gaat dat in het voetbal. Er kan maar eentje keepen en dat ben ik. Sven, die meer dan 30 kilo is afgevallen en daarvoor alle lof van me krijgt, is ook een goede keeper. Hij maakt er een echte concurrentiestrijd van, maar ik zal er alles aan doen om eerste doelman te blijven.’
Je bent nog altijd geen 21 jaar oud maar je bent nu al drie jaar eerste keeper. Heb je geen plannen om hogerop te komen?
Yarno: ‘Vorig seizoen meldde een tweedeklasser zich. Ik heb telefonisch met ze gesproken maar heb die interesse al snel afgewimpeld. Waarom zou ik ZBVH, waar alles op rolletjes liep, waar ik eerste keeper was en waar het altijd ontzettend gezellig is, waarom zou ik dat alles in de steek laten om bij een hoger spelende ploeg misschien wel op de bank terecht te komen of in het tweede elftal te moeten keepen? Als er iets komt, moet het echt heel erg goed zijn, wil ik ZBVH daarvoor verlaten. We moeten zelf maar proberen hogerop te komen met ons team. Gezien de samenstelling van de selectie, met alle plaatsen in het elftal dubbel bezet, moet dat dit jaar mogelijk zijn, vind ik. Wij gaan dus vol voor promotie.’
Dan moet je niet te vaak verliezen op de manier waarop jullie dat onlangs deden tegen Hekelingen. Die droogden jullie met 3-0 af en jullie creëerden zelf erg weinig.
Yarno: ‘Dat klopt. Toen waren we niet goed, we hadden een totale off-day. Niks ging er goed bij ons die dag. We voetbalden de hele wedstrijd in een trechter, nooit over de flanken, terwijl we daar met Robin Konijnendijk en Davy Lodder twee hele goede spelers hebben, waar menige vierdeklasser jaloers op is. Zulke dagen moeten we dus niet te veel meer hebben.’
