Diverse verenigingen in Rotterdam hadden hun kantinevoorraad voor de avond van 28 september weer op een normaal peil gebracht. Immers, er mocht weer worden gevoetbald en de coronacrisis leek op een laag pitje te zijn beland.
Echter, de situatie was volgens het kabinet Rutte in nog geen week tijd op weg richting een intelligente lockdown, maar pas echt ingrijpen deed men niet, totdat er vanuit alle richtingen geroepen werd om maatregelen ‘die er echt toe zouden gaan doen’.
Vooropgesteld, nog steeds ontkennen honderdduizenden burgers het gevaar van corona. Er zijn zelfs mensen die het bestaan van het virus ontkennen. Dit soort mensen zul je altijd blijven houden. Ze geloven in complotten, maar geloven verder in niks. Beetje paradoxaal. Kop in het zand steken is de gemakkelijkste weg. Dan hoor, zie of ruik je niet dat er om je heen van alles gebeurt. Het is een keuze, maar niet de verstandigste, vind ik.
Het kabinet Rutte heeft besloten dat drie weken lang er geen sportwedstrijden met publiek mogen worden gespeeld. Ik schreef daar vorige week ook wat over. Een beetje mistroostig was ik, dat zeker. Maar dat was niet voor niets. Ik weet dat er clubs zijn die het ontzettende moeilijk hebben. Vaste lasten zijn de afgelopen maanden gewoon onverminderd door blijven gaan. Niet alle clubs hebben van de rijksoverheid een tegemoetkoming in de ‘schade’ kunnen krijgen.
En drie weken geen clubleden of bezoekers kunnen ontvangen betekent ook dat er geen inkomsten uit de omzet van de sportkantine te halen valt. Deze moeten zelfs gesloten blijven. Een hard gelag.
Natuurlijk zijn niet alle ingekochte producten aan direct bederf onderhevig. Frisdranken, lang houdbare etenswaren en bieren kunnen wel een tijdje op voorraad worden gehouden. Maar met de ‘korte datum’ producten moesten beheerders van de kantines toch wel iets gaan doen.
Zomaar weggooien is zonde. Dus besloot een aantal clubs deze waren te schenken aan de Voedselbanken. Opdat mensen die het nodig hebben daar iets van kunnen meekrijgen. Letterlijk en figuurlijk. Prima, lijkt mij. Hulde ook daarvoor.
Dat ook toeleveranciers, zoals bakkers van de dagverse broodjes en slagers van de verse ballen gehakt, een dreun krijgen omdat zij geen afzetmarkt hebben gedurende deze periode wil ik ook hier nog even vermelden. Ik heb medelijden met hen. Echt waar. Denk aan hen als je boodschappen gaat doen. Deze ondernemers sponsoren de club ook door vaak met korting hun handelswaar te leveren. Voor wat hoort wat, denk ik.
Hopelijk is na drie weken dit gedoe voorbij. Als het langer gaat duren vrees ik met grote vrezen. Maar daar ging column 107 al over. Op naar nummer 109.
Egbert Egberts floot in 2019 veertig jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. Blies ook een aantal jaren op hoog niveau basketbal. Is na een korte blessureperiode weer terug als arbiter op de sportvelden. Schrijft over wat hem boeit, wat hem raakt, wat hem verwondert, wat hem ergens toe beweegt. Omdat het mag. Reacties? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.