‘Schieten! Doen!’ Tom Larssen, trainer van Zuidland, wist het wel toen zijn speler Ruben Speelpenning met de bal aan de voet de zestien van GHVV’13 binnentrok. Ruben had inderdaad uit kunnen halen, maar besloot om nog een mannetje uit te kappen. Hij week daarbij uit naar de rechterzijde van het zestienmetergebied en nog schoot hij niet. Hij speelde nog een mannetje uit en week nog meer naar rechts uit. Toen schoot hij eindelijk en de bal verdween achter doelman Davey Bouman in het net. Daarmee werd het 2-1. Kort daarvoor had Ruben al aan de basis gestaan van de 1-1, toen hij twee keer in luttele seconden de gelegenheid had een voorzet te geven. De eerste was onnauwkeurig, maar de bal kwam via een GHVV-verdediger terug voor zijn voeten. Zo kreeg hij een herkansing. Ditmaal was de bal wel op maat en Neal van Buuren kon vrij inkoppen. Ruben was dus van hele grote waarde voor Zuidland, dat diep in blessuretijd nog de allesbeslissende 3-1 maakte.
Hoe goed hij ook was, vooral na rust, toch wil ik het op deze plaats niet over Ruben Speelpenning hebben. Dat komt wellicht een andere keer. Ik had eerder in de wedstrijd namelijk al besloten dat deze column moest gaan over Ferry van der Spuij, de spits van het bezoekende GHVV’13, die in de eerste helft alles goed deed; een eerste helft waarin Ruben nog nagenoeg onzichtbaar was. Ferry was dat niet. Die was toen de man waar bij GHVV’13 veel, zo niet alles om draaide. Altijd was hij aanspeelbaar. Heel slim creëerde hij voor zichzelf net genoeg ruimte om aan de bal te komen. Als spits fungeerde hij zo als eerste aanspeelpunt bij elke aanval die opgezet werd. Met een Zuidlander in zijn rug en vaak zelfs twee, legde hij elke bal af naar opkomende middenvelders. Of hij stuurde de snelle rechtsbuiten Jonathan Francisca de diepte in.
Heel gedreven was Ferry en super gretig. In zijn jaren bij Zwartewaal had ik hem nooit zo gezien. Hij deed daar zijn ding, maar de echte wil om er iets van te maken droop er toen niet bepaald van af. Alsof hij het toen wel best vond. Hij woog toen ook een paar kilootjes zwaarder. Maar nu, bij de start van zijn eerste seizoen bij GHVV’13, heeft hij er wel zin in. Hij ziet er afgetraind uit en laat nu zien dat hij echt wel kan voetballen.
Dat heeft er altijd al wel ingezeten bij hem. Niet voor niets haalde Zuidland hem een paar jaar geleden op bij OVV. Zuidland was toen een eersteklasser en Adri van Tiggelen was er trainer. Het werd geen topjaar voor Ferry dat seizoen. Hij speelde af en toe wel mee, maar een basisspeler werd hij nooit. Na dat ene jaartje Zuidland vertrok hij naar vierdeklasser Zwartewaal en daar brak hij ook geen potten. Hij verdween er zelfs naar het tweede elftal en daarmee leek aan zijn voetbalcarrière een vroegtijdig einde te zijn gekomen. Maar bij GHVV’13 zochten ze een balvaste spits en kwamen in hun zoektocht uit bij Ferry van der Spuij. Frank van Gelderen had nog met hem samengespeeld bij Hellevoetsluis, trainer Rob Vuik had hem een seizoen onder zijn hoede gehad bij OVV en Ferry, die dus al een tijdje uit beeld was, werd uitgenodigd voor een gesprek. Een gesprek had hij ook bij OVV, maar hij besloot voor GHVV’13 te kiezen. Ze kunnen zich in Geervliet in hun handen wrijven met die keus van hem, want met Ferry hebben ze een speler in huis die perfect in het plaatje past.
Zoals gezegd ging het zaterdag tegen Zuidland voor rust heel erg goed met hem. Het hoogtepunt kwam in minuut 26. Met de bal aan de voet stak Frank van Gelderen het middenveld over. Voor een keer bood Ferry zich niet aan in het midden, maar week uit naar de rechterkant. Frenk leek hem over het hoofd te zien en liep door, verder naar links, maar speelde toen plots tegendraads Ferry toch aan. Het was iets wat niemand verwachtte bij Zuidland en Ferry had voor even zeeën van tijd. Hij had al gezien dat Zuidlanddoelman Melvin Nagy een paar meter voor zijn doel stond en meteen nadat hij de bal van Frank had ontvangen, lepelde hij van buiten de zestien het leer over Nagy heen. Een wereldgoal. Zelden gezien zoiets. Assistent-trainer Jeroen de Wit was er niet eens verbaasd over. ‘Zulke goals maakt hij op de training om de haverklap’, zei hij met een uitgestreken gezicht.
Dat het uiteindelijk vooral dankzij Ruben Speelpenning toch een overwinning werd voor Zuidland, kunnen de GHVV’ers zichzelf aanrekenen. Zover had het nooit hoeven te komen. Een grote rol daarin speelde ongetwijfeld de wissel die trainer Rob Vuik noodgedwongen moest toepassen na een dik uur. Ferry was namelijk niet helemaal fit aan de wedstrijd begonnen. De afgelopen twee weken had hij vanwege liesklachten slechts een half uurtje kunnen trainen. En dan toch zo goed zijn! Als hij straks helemaal fit is, moet hij nog belangrijker voor de ploeg kunnen zijn. Ferry van der Spuij, 27 jaar oud nog maar, is aan zijn tweede voetballeven begonnen. Mooi vind ik dat.
