Zijn haren waren aan de slapen flink opgeschoren en hij had een baardje van anderhalve week, maar het was hem wel degelijk: Adam El Fazazi, de grillige buitenspeler die in de afgelopen overschrijvingsperiode hoofdklasser Spijkenisse inwisselde voor eersteklasser Brielle. Hij was eerst nog wezen praten bij Nieuwenhoorn, maar de keus viel toch op Brielle, dat toevallig of niet afgelopen zaterdag op bezoek ging bij Nieuwenhoorn. Een mooie gelegenheid om Adam weer eens aan het werk te zien, want zo veel wedstrijden speelde hij vorig seizoen niet bij Spijkenisse.
Ik ben al jaren fan van Adam. Als hij het op zijn heupen heeft, speelt hij elke tegenstander op een hoop. Niemand heeft dan vat op hem, omdat ze hem niet kunnen volgen in zijn plotselinge veranderingen van looprichting, afgewisseld met kappen en draaien en meteen weer een andere richting oplopen. Bij al die bewegingen zit de bal bij hem als aan een touwtje aan de voet en als hij zich na al die bewegingen vrij heeft gespeeld, heeft hij ook nog eens een goede voorzet in huis. Bijzonder onvoorspelbaar is hij. Horendol word je van hem als je zijn directe tegenstander bent. En als toeschouwer sta je dan te genieten. Hij is een speler waarvoor je naar het voetbal gaat. Ik dan toch.
Maar Adam is ook bijzonder grillig. Hij brengt al dat moois niet altijd, niet de volle 90 minuten. In gedeeltes van de wedstrijd gaat het spel aan hem voorbij en is hij nagenoeg onzichtbaar. En heel soms is dat een hele wedstrijd het geval. En laat dat nou net zaterdag tegen Nieuwenhoorn het geval zijnā¦.
Nou moet ik wel zeggen dat hij zaterdag nauwelijks in het spel betrokken werd door zijn ploegmakkers. Die kwamen er in de eerste 45 minuten niet aan te pas en waren toch wel erg armoedig in hun spelopbouw. Middenvelders kwamen niet of nauwelijks aan de bal en dat was vooral de verdienste van de Nieuwenhoornspelers, die de boel goed afjoegen en heel compact speelden. Het had als gevolg dat bij Brielle van achteruit de lange bal gehanteerd werd, meestal richting Alexander van Dommelen in de spits, die met die vuurpijlen ook weinig kon aanvangen. Ondertussen liep Adam er op links verloren bij en als er eens een bal zijn kant op kwam, zat zijn directe tegenstander Gregory Paula meteen bovenop zijn lip. Ik had wel een beetje met hem te doen, want ik weet hoe goed Adam kan voetballen. Maar zaterdag kwam hij nooit in zijn spel en hoewel daar toch wel verzachtende omstandigheden voor aan te voeren waren, het ondermaatse spel van zijn ploegmaten bijvoorbeeld, had hij zelf ook wel meer kunnen brengen.
Adam is een schuchtere jongen, eentje die altijd heel rustig is buiten het veld. En op het veld ook. Dat is in hem te prijzen, maar toch zou hij op het veld dwingender aanwezig moeten zijn. Meer moeten bewegen. Vaker de bal opeisen en er meer moeite voor doen om aanspeelbaar te zijn. Zaterdag deed hij dat zelden of nooit, alsof hij er al in berustte dat hij zijn dag niet had. En na rust, toen Brielle eindelijk aandrong, bleef dat zo. Hij bood zich niet aan als daar de gelegenheid voor was en zocht nooit de ruimte op die er toch af en toe echt wel lag. In plaats daarvan trok hij dan naar binnen en zocht de drukte op, terwijl hij aan de flanken het meest rendeert.
Adam is een voetballer van alles of niks. Vaak sta je te genieten en in de bekerwedstrijden die Brielle heeft gespeeld en een week eerder in de competitiestart tegen Papendrecht was zijn inbreng groot. Zaterdag tegen Nieuwenhoorn zat hij geen moment in de wedstrijd en werd hij halverwege de tweede helft naar de kant gehaald door zijn trainer Gijs Zwaan. Tja, zulke dagen zullen er altijd tussen blijven zitten bij Adam. Komende zaterdag speelt hij met Brielle uit bij Heerjansdam. Het is heel goed mogelijk dat hij dan alles wel op een hoop speelt. Maar het kan net zo goed dat het weer niks is. Ik zei het toch al: Adam is en blijft bijzonder onvoorspelbaar. En ik blijf fan.