Column Jan Schoonen (457): Jerson Ribeiro (FC Maense)

In de legendarische nacompetitiewedstrijd Sparta-Excelsior, tien jaar geleden, was hij een van de uitblinkers. Namens het bezoekende Excelsior schoot hij een vrije trap op de paal en hij verstuurde de pass naar Guyon Fernandez, die diep in blessuretijd de 1-1 binnen knalde. Dat gelijkspel was voldoende voor Excelsior, want door dat uit gescoorde doelpunt promoveerde de club naar de eredivisie en bewandelde Sparta de omgekeerde weg.

We zijn nu een dikke 10 jaar verder en Jerson Ribeiro, inmiddels nog altijd maar 32 jaar oud, voetbalt nog steeds. Zaterdag zag ik hem aan het werk als speler van vierdeklasser FC Maense, dat een oefenwedstrijd speelde tegen WCR uit Rhoon, ook een vierdeklasser, maar ingedeeld in een andere klasse. Al tijdens de warming up had hij mijn aandacht getrokken. Terwijl al zijn ploeggenoten al met een bal aan het pielen waren, was hij nog bezig met rek- en strekoefeningen. In zijn eentje werkte hij nauwgezet alle spieren van zijn lichaam af en toen hij eenmaal opgewarmd was en er kort voor aftrap nog een partijtje gedaan werd op een kleine strook van het veld, kon je meteen zien dat hij kan voetballen.

Jerson heeft een geweldig linkerbeen en met dat been is hij in staat een bal over een afstand van 40 meter op je stropdas te leggen. Lang geleden was er een tv-commercial met Marco van Basten, die van grote afstand een dop van een flesje Bavaria afschoot. Trucage natuurlijk. Ik denk dat Jerson daar helemaal geen trucage voor nodig heeft. Die schiet met een bal die dop er echt af.

Tegen WCR lukte lang niet alles wat hij deed en erg druk maakte hij zich ook niet in het veld, maar toch droop de klasse ervan af. Bij FC Maense speelt hij als achterste middenvelder vlak voor de viermansdefensie. Hij is de man om wie alles draait bij de ploeg, bij hem beginnen de aanvallen. Hij is de man met de opener. Vaak kiest hij de veiligste weg en legt hij het balletje over korte afstand opzij of schuin vooruit, maar zodra het wel kan vertrekt er meteen een lange bal op maat naar voren. Het gaat om die momenten. Dan gaat de bal in een rechte streep voorwaarts en belandt 9 van de 10 keer op exact de plaats waar hij hem wilde hebben, precies in de loop van de sprintende aanvaller. Dan sta je als toeschouwer dus te genieten. Je zou willen dat Jerson vaker aan de bal is, want dan sta je een hele wedstrijd te smullen. Maar zo’n voetballer is Jerson niet. Hij is wel veel in beweging, maar voetbalt toch zuinig. Hij kiest zijn momenten, misschien wel noodgedwongen omdat het lichaam niet altijd meer wil, wie zal het zeggen. De aangekomen pondjes zullen trouwens ook wel een rol spelen. Maar de keren dat hij het wel doet, is het altijd prijs. Alleen om Jerson met zijn magnifieke linkerbeen een bal te zien beroeren, daarvoor zou je naar wedstrijden van FC Maense moeten gaan kijken.

Het is verwonderlijk dat hij als 32-jarige bij vierdeklasser FC Maense speelt en het is nog veel verwonderlijker als je weet dat hij bij die club zijn derde jaar ingaat. Want bijna heel zijn voetballoopbaan lang verkaste hij na elk seizoen naar weer een andere club. Na Excelsior heeft hij onder meer gevoetbald voor Alphense Boys, Capelle, Spijkenisse, SC Feyenoord en ASWH en tussendoor als prof ook in Bulgarije en in Luxemburg. Kennelijk heeft hij bij Maense zijn rust gevonden. Lekker ballen met zijn maten en af en toe zijn klasse tonen. Zoals zaterdag na een half uurtje, toen hij vanaf de rechterkant van het veld in zijn ooghoek zag dat WCR-keeper Robert Febus niet goed opgesteld stond. Vanaf dezelfde plek waarop hij 10 jaar geleden  tegen Sparta  een vrije trap tegen de paal schoot, liet hij zijn magische linkerbeen weer eens spreken. Doelpunt dus.

Met datzelfde linkerbeen heeft hij bij alle clubs waar hij gespeeld heeft diepe indruk gemaakt. Peter Wubben, zijn trainer bij Spijkenisse is nu nog lyrisch over hem. ‘Voor een trainer is Jerson een heerlijke speler om in de groep te hebben, een jongen met een overdosis talent en met een geweldige trap in de voeten, die toch wel te weinig uit zijn carrière heeft gehaald’, aldus Wubben, die slechts een half jaar over een fitte Jerson Ribeiro kon beschikken. Bij ASWH speelde hij niet of nauwelijks, maar op het einde van de competitie knalde hij tegen Magreb een vrije trap van grote afstand achter de doelman. Met zijn linker natuurlijk. Datzelfde linkerbeen heb ik zaterdag dus aan het werk gezien.