Column Jan Schoonen (453): Hennie van der Sluis (RVVH)

In de bestuurskamer van RVVH is het goed toeven. De stoelen zitten heerlijk, de temperatuur is er aangenaam, de koffie smaakt lekker en je kunt goed praten met de mensen die er zijn. Als ik er kom, zoek ik meteen een plekje nabij de kopse kant van de tafel, want daar zit Hennie van der Sluis altijd. Ik maak graag een praatje met Hennie, die immer gekleed is in een stemmig tweedelig pak, compleet met een strak gestrikte stropdas. Hennie is een heer, maar wel een heel bijzondere. Over heel veel zaken heeft hij een mening en altijd snijdt die mening hout, maar dat laat hij niet vaak merken. Het achterste van zijn tong laat hij niet zo snel zien.

In 2018 bestond RVVH 100 jaar en ik weet niet anders of Hennie is al die jaren algemeen secretaris van de Ridderkerkse Voetbal Vereniging Hercules, zoals de club officieel heet. Natuurlijk is dat niet zo, maar lang is hij dat wel, heel lang. Mensen die het weten zeggen dat hij eerst iets deed bij de plaatselijke korfbalclub Bolnes en pas in beeld kwam bij RVVH toen zijn zoon Erik daar ging voetballen. Toen hij als vader elke zaterdag langs de lijn de verrichtingen van zijn zoontje aanschouwde werd hem gevraagd om ‘iets’ voor RVVH te gaan doen. Hennie stemde toe en vanaf die tijd heeft hij zich bij de club meer dan verdienstelijk gemaakt. Binnen no time was hij voorzitter van het jeugdbestuur en in 1989 volgde hij Cees de Baat op als voorzitter van RVVH. Nadien werd hij secretaris. Op deze manier is hij een monument geworden binnen de vereniging. Hij heeft het ook op zijn geweten dat de huidige voorzitter Mario Papavoine op de club is binnen gehengeld. Daar zit wel een mooi verhaal aan vast. Op een zaterdagmiddag was Mario namelijk als vader van een voetballende tweeling die die dag als pupillen van de week bij het eerste elftal zouden optreden in de bestuurskamer aanwezig, toen naast hem Hennie met een bezorgd gezicht een telefoongesprek beëindigde. Hennie had zojuist bericht gekregen dat er door de club met een loterij aanzienlijk minder geld was opgehaald dan gehoopt. ‘Hoe moet dat nu verder gaan? De club heeft het financieel al zo moeilijk’ mompelde hij teleurgesteld voor zich uit. Mario hoorde dat aan, beloofde toen zijn portemonnee te trekken en hielp daarmee RVVH en Hennie die middag uit de brand. Ook Mario Papavoine zou later een monument worden voor RVVH, maar we hadden het over Hennie van der Sluis.

Hennie is inmiddels 85 jaar oud. Op de club is hij erg graag gezien en echt niet alleen omdat hij op donderdagavond na de training regelmatig een bittergarnituur besteld en die rond laat gaan. Hennie is trouwens wel een man van principes. Bij de club is er wel eens aan gedacht hem voor zijn verdiensten in het zonnetje te zetten, hem voor te dragen voor een speld van de KNVB of voor een lintje op Koningsdag bijvoorbeeld. Maar op zulke aandacht zit hij helemaal niet te wachten. Hennie hoeft niet zo nodig op de voorgrond en het is al heel bijzonder dat hij ooit geaccepteerd heeft dat hij bij de club tot erelid benoemd is. Dat moet overigens al bijna een mensenleven geleden zijn, want veel mensen van tegenwoordig weten niet eens waarom hem die eer te beurt is gevallen. Voor Hennie moet zoiets eenmalig geweest zijn want over hem is er in de publiciteit verder niets te vinden. Bij VoetbalRotterdam hebben we hem eens benaderd om hem in de serie Oude Glorie voor het voetlicht te halen, maar ook daar wenste hij niet aan mee te werken. ‘Ik vind het leuk dat jullie aan me denken, maar voor die eer wil ik toch bedanken’, zei hij toen. Het is al heel wat dat er voor hem een pagina is ingeruimd in het jubileumboek dat RVVH dit jaar uitgegeven heeft in het kader van het honderdjarig bestaan.

Oktober dit jaar zal Hennie aftreden als secretaris van RVVH. Maar uit beeld zal hij dan niet zijn. Hij zal nog nauw betrokken blijven bij de Vrienden van RVVH, administratief zal hij de club ook wel bij blijven staan en ongetwijfeld zal hij bij thuiswedstrijden in de bestuurskamer nog altijd aan de kopse kant van de tafel aan te treffen zijn. Als gastheer van de club. Als ornament zou ik zelfs willen zeggen. Ik weet dat Hennie niet zit te wachten op publiciteit, maar ik wil hem middels deze column toch laten weten dat ik heel veel respect heb voor wat hij al die jaren voor de club heeft gedaan en dat altijd zal blijven doen. Bij deze dus.