In verband met het coronavirus kan er niet getraind worden bij de clubs en het spelen van een wedstrijd is ook onmogelijk. Spelers, trainers, stafleden; ze zijn allemaal veroordeeld tot thuisblijven want overal zijn de sportaccommodaties dicht, zo heeft de overheid verordonneerd. Toch wordt er achter de schermen op veel voetbalaccommodaties nog werk verzet. Zo ook bij Goudswaardse Boys, een vierdeklasser uit de Hoeksche Waard. Daar zijn Jan Bouman, Joop van der Hoek en Peter Klein vijf dagen in de week bezig om het sportpark op orde te houden. Met inachtneming van de opgelegde anderhalve meter afstand zijn ze dagelijks vanaf 10 uur ’s ochtends in de weer. Er wordt begonnen met een kop koffie en dan gaan ze aan de slag.
Jan Bouman legt uit waarom ze dat doen. ‘Het gras, de takken aan de bomen en de bosjes, alles groeit door, ook in deze vervelende tijd en dat moeten we bij blijven houden’, zegt hij. ‘We weten heus wel dat er nog een hele tijd niet gevoetbald kan worden bij ons op het complex en we hopen dat iedereen deze tijd goed doorkomt, maar we moeten er ondertussen wel voor zorgen dat alles op orde blijft. Zo besteden we nog altijd heel veel tijd aan het gras op onze velden. We hebben een paar weken geleden kunstmest gestrooid op het hoofdveld. Dat is een behoorlijke klus. Met een kunstmeststrooier achter onze eigen trekker wordt 300 kilo kieseriet en 200 kilo structifert op het gras verspreid. Dat zijn twee soorten kunstmest die elkaar goed aanvullen. We zetten dan eerst een lijn uit 6 meter van de achterkant en vervolgens om de 12 meter weer. Zo komen we over het hele veld. Volgende week doen we dat nog een keer en de twee andere velden ook. En dan moet er daarna overal nog 12-10-18 op. Dat is een groeimiddel. We zijn hier trots op de staat van ons hoofdveld. De grasmat is perfect, hoewel het van ons wel mag gaan regenen. Het wordt hier en daar een beetje geel. Een buitje heeft het gras wel nodig. Om de kwaliteit op peil te houden, daarom zijn we hier. Ook in deze rotperiode. Straks moet er nog zand over en nu wordt het al ingezaaid, twee maanden eerder dan gepland. Want dat zouden we pas in juni doen, na de competitie. Dat zand strooien en inzaaien doen we trouwens zelf niet. Dat wordt door een bedrijf gedaan.’
Het gras wordt nu ingezaaid. Dat is ruim twee maanden eerder dan normaal.
‘Het gras moet bovendien gemaaid worden. Dat doet Joop. Deze tijd doet hij dat gemiddeld één keer in de week, maar als het straks beter weer wordt en het gras harder groeit, moet het vaker gebeuren. We hebben in de afgelopen tijd nog veel ander werk gedaan. Zo zijn de bosschages langs het tweede veld flink uitgedund. Nee, dat hebben we zelf niet gedaan. Dat is gedaan door werknemers van Leo Tol, onze trainer, die een groot verhuurbedrijf van graafmachine heeft. Omdat niet al zijn werknemers momenteel aan de slag zijn, hebben ze hier gesnoeid en de takken versnipperd. Wij hebben daarna alles opgeruimd. En dat was veel werk, ook al omdat het de laatste weken veel gestormd heeft en de takken over het hele complex geblazen waren. De zware stammen hebben we met een shoveltje van het bedrijf van Leo onder aan de dijk gelegd, zodat mensen uit de buurt dat op konden halen voor hun open haarden. De rest hebben we met de hand verwijderd. Heel veel kruiwagens waren dat. Dagen en dagen zijn we daarmee bezig geweest.’
‘Het enige wat we in deze voetballoze periode niet hoeven te doen is herstelwerkzaamheden uitvoeren aan het gras. Omdat er niet gevoetbald wordt is dat nu niet beschadigd na tackles en slidings. En lijnen trekken hoeven we ook niet. Dat de lijnen stilaan vager en vager worden en straks helemaal verdwenen zijn geeft niks. We hebben op de hoeken van het veld pluimpjes in het gras staan. Als we die straks opgezocht hebben, zijn de lijnen snel weer uitgezet, want de maten weten we uit ons hoofd.’
‘Dat krijten is wel iets bijzonders hier’, onderbreekt Joop van der Hoek Jans verhaal . ‘Jan is bij Goudswaardse Boys de man van de lijnen’, legt Joop uit. ‘Hij heeft een krijtkarretje met twee wieltjes en daartussen is de opening waar de kalk uitkomt. Zo krijt hij de lijnen en dat doet hij over het touw dat Peter en ik langs de kanten hebben gespannen. Maar die natte kalk komt dan ook op dat touw en als we met die draad daarna naar de andere kant van het veld gaan, zou er kalk op het grasveld druppelen. En dat wil Jan niet. Daarom moeten wij van hem het touw eerst altijd schoonmaken. Dat gaat wel erg ver, vind je niet?’ vraagt Joop, die er gelukkig wel om kan lachen.
‘Zo zijn we samen lekker bezig’, vervolgt Jan zijn verhaal met een grote grijns op het gelaat. ‘Alles groeit door, dus we moeten ook bezig blijven. Gelukkig mag dat nog en moeten we niet verplicht binnen blijven, zoals in veel ons omringende landen besloten is. Laatst had Joop het toegangshek open laten staan en even later kregen we bezoek van twee handhavers. Wat we aan het doen waren, vroegen ze. Toen we uitlegden dat wij de boel hier op het complex onderhouden, was dat goed. Maar we moesten voortaan het hek wel dicht houden. Het is mooi dat we dit werk nog kunnen blijven doen, want corona of niet; het werk gaat hier altijd door. Zo kunnen we ons ei kwijt. Ik moet er niet aan denken dat we verplicht binnen moeten blijven.’
Is toch verboden om op de terreinen te komen
Voor jullie lekker buiten even een frisse neus halen
Beetje groei in ledental, zou wel mooi zijn toch?