Er was afgelopen zaterdag in de wedstrijd ASWH-Excelsior Maassluis één moment dat hij uit zijn stekker kon gaan. In minuut 39, bij een 1-2 tussenstand ging Daan Smith net buiten de zestien een duel aan met Jordie van der Laan. Dat duel won hij, maar arbiter Jorn te Kloeze zag er iets onreglementairs in. Vrije trap en Daan kreeg geel. De bank van Excelsior Maassluis ontplofte, verzorger Robert van den Broecke nog het meest. Geen overtreding en die gele kaart had dus nooit gegeven moeten worden, zo werd er het veld ingeroepen richting scheidsrechter en ook vierde man Dominique Prick moest het ontgelden. Alsof die er iets aan kon doen.
Dogan Corneille, de trainer van de bezoekers, bleef rustig. Hij mompelde zachtjes dat het toch wel een overtreding was. Sam van de Kreeke knalde de hevig betwiste vrije trap vervolgens langs doelman Jean Paul van Leeuwen en het gemopper op de bank hield nog even aan. Maar Dogan mopperde niet. Die hield zijn kaken op elkaar. Dat is wel eens anders geweest. Na de wedstrijden tegen Kozakken Boys en Rijnsburgse Boys, eerder dit seizoen, had hij het over scheidsrechters die zijn ploeg benadeelden. Dan zou je dus denken aan een coach die langs de lijn 90 minuten lang met argusogen de verrichtingen van de scheidsrechter volgt en bij elk vermeend foutje furieus reageert. Maar zo zit Dogan helemaal niet elkaar. Hij is altijd best wel redelijk en ziet ook altijd de nuances. Die zag hij ook in de gesprekjes na afloop van die wedstrijden tegen de Kozakken Boys en Rijnsburgse Boys bij FOX. Hij had het toen inderdaad over de rol van de arbiter, maar vertelde er meteen bij wat zijn eigen ploeg niet goed gedaan had. ‘Ik erger me over de scheidsrechter, maar het was niet zijn fout dat we verloren’, zei hij letterlijk. En zo is het maar net.
Tegen ASWH bleef Dogan 90 minuten lang rustig, ook bij die 2-2 en ook op andere momenten dat zijn ploeg ASWH terug in de wedstrijd liet komen. Zijn gezicht betrok geen moment. Vanaf zijn tuinstoel naast de dug-out volgde hij zijn spelers op het veld en wisselde zijn bevindingen telkens uit met Barry de Vreede, zijn assistent die naast hem zat. Vaak becommentarieerde hij het spel van zijn ploeg met een kwinkslag. De mondhoeken waren nooit naar beneden gericht en de kraaienpootjes naast zijn ogen straalden een zeker plezier uit. Dogan had het naar zijn zin. Verscheidene malen klapte hij voor de oplossingen die zijn spelers in het veld vonden. Slechts eenmaal sprong hij op. Dat was toen zijn keeper JP een bal lukraak uittrapte terwijl er een paar medespelers in zijn buurt stonden. Voor de rest van de middag was Dogan kalm en bedaard en feitelijk in hetzelfde gemoed als voor de wedstrijd, toen hij in de bestuurskamer rustig aan het keuvelen was. Of tijdens de warming-up toen hij minutenlang buiten het veld in gesprek was met bekenden. Hij zag alles en iedereen en begroette ook ASWH-materiaalman André Boll hartelijk toen een verdwaalde bal bij hem in de buurt op kwam halen. Dogan was relaxed en hij straalde rust uit. Dat moet je ook doen als de resultaten na een tweede plaats vorig seizoen dit jaar tegenvallen. Dan moet je als trainer kalmte en vertrouwen uitstralen. Dat deed Dogan dan ook en mooi was dat hij tijdens de wedstrijd ook oog had voor wat er buiten het veld gebeurde. Toen oud-speler Hans-Jörgen Nicolaï als toeschouwer vlakbij een hoge bal klemvast uit de lucht plukte en verzorger Robert van den Broeck daar een nieuwe keeper in zag, moest hij hard lachen. Je zou bijna vergeten dat er een wedstrijd aan de gang was.
Het werd na de late 3-4 van Gilmaro van de Werp nog even benauwd. Dogan klaagde tegen Barry de Vreede over billenknijpen, maar na afloop kon hij de rug weer rechten. Met een brede lach stond hij op en tevreden schudde hij op het veld al zijn spelers de hand. Drie punten in de knip. Lekker was dat. Hij had fraaie dingen gezien, net zoals ik. De lichtvoetige Redouan Omar Ouali, de prima spelende Nino van den Beemt en de na een blessure teruggekeerde Daan Smith smaakten naar meer. Maar er ging ook genoeg mis. Dat heeft Dogan natuurlijk ook gezien en dat zal hij zijn voetballers deze week ongetwijfeld vertellen. Er is nog genoeg werk aan de winkel, maar als Dogan de rust blijft uitstralen en die verbeterpuntjes blijft aanstippen dan moet het goed komen in Maassluis. En dan hoeft hij het ook nooit meer over scheidsrechters te hebben.
Jan Schoonen bundelt columns: ‘82 verhalen over het amateurvoetbal’
