Oude Glorie [2]: Ad van der Poort, erelid TOG ‘R’: ‘Ik koester de vele leuke herinneringen’

Oude Glorie. Dit is een nieuwe rubriek van VoetbalRotterdam die twee keer per maand zal verschijnen en die in de plaats komt van De werkploeg. In Oude Glorie wordt de ene keer een voetballer of trainer uit lang vervlogen tijden belicht, de andere keer is er een verhaal met een erelid, een lid van verdienste of iemand anders die zich voor zijn club verdienstelijk heeft gemaakt. Aflevering 2 gaat over Ad van der Poort, oud-voorzitter en erelid van de verdwenen zaterdagclub TOGR.

Om te beginnen, hoe schrijf je TOGR precies?

Ad: ‘TOG ‘R’, dus de R los van de rest en tussen aanhalingstekens. Niet met een streepje er tussen. TOG staat voor Tot Ons Genoegen en de R betekent Rotterdam. Die R staat erbij omdat er in Berkel en Rodenrijs een TOGB is en er in Amsterdam ook een TOG is. Zo onderscheidden we ons van die verenigingen. Op de club noemden we onszelf trouwens altijd TOG.’

Ik fietste onlangs over de Charloisse Lagedijk en heb foto’s genomen van het complex waar jullie vroeger gehuisvest waren. (NB. Die foto’s staan onderaan dit interview.) Wat doen die foto’s met jou als je ziet hoe het er nu bij ligt?

Ad: ‘Hartstikke triest natuurlijk. We komen er zelf ook nog wel eens langs en dan moet ik toch altijd weer even slikken. Maar meteen denk ik dan aan de leuke dingen die ik er meegemaakt heb. Die koester ik.’

Wanneer werd je lid van TOG ‘R’?

Ad: ‘Ik ben met voetballen begonnen bij Zwart Wit’28, een andere legendarische Rotterdamse voetbalvereniging. Daar heb ik een jaar in de C5 gekeept en dat seizoen moesten we twee keer voetballen tegen TOG ‘R’ C3, waarin mijn schoolvriendje Martin Luhrman voetbalde. We verloren met 7-0 en 13-0. Mijn vriendje zei dat ik maar bij hem moest komen voetballen. Zij konden nog wel een keeper gebruiken, zei hij. Na dat ene jaar bij Zwart Wit’28 ben ik naar TOG ‘R’ gegaan. Dat was in 1962. TOG ‘R’ was  toen nog aan de Schulpweg gehuisvest en was een bloeiende stadsclub met zeker 1200 leden. Als het eerste moest voetballen stonden de mensen drie rijen dik rond het veld. En ze speelden toen in de derde klasse. De club floreerde, maar de kantine was van de gemeente. Er waren dus geen inkomsten. Er werd gezocht naar een andere locatie, waar we onze eigen kantine konden krijgen. Omdat de gemeente andere plannen met de grond had, zijn we in 1971 verhuisd naar de Charloisse Lagedijk. Daar kregen we drie velden.’

Hoe verliep jouw voetbalcarrière bij TOG ‘R’?

Ad: ‘Op de Schulpweg was ik keeper van het derde elftal. Toen de club naar de Charloisse Lagedijk verhuisd was, stond ik de allereerste wedstrijd van het eerste elftal op de nieuwe locatie onder de lat. Herman de Groot was toen trainer. Ik heb een paar jaar in het eerste gekeept, maar toen kwam Sjaak Roukema en die was veel beter dan ik. Met Sjaak ben ik overigens nu nog altijd bevriend. Mooi was dat we een keer met het tweede elftal kampioen werden van de reserve eerste klasse en promoveerden naar de reserve hoofdklasse. In dat seizoen was ik samen met een keeper ergens uit Friesland de minst gepasseerde doelman van Nederland. Ik kreeg maar 12 doelpunten tegen en had dat natuurlijk ook te danken aan de rest van het team. Hoger dan de reservehoofdklasse  kon niet en dat terwijl het eerste in de tweede klasse speelde. Dat was wel uitzonderlijk.’

Je bent al op vroege leeftijd tot het bestuur toegetreden. Hoe is dat gegaan?

Ad: ‘Inderdaad, toen ik aantrad was ik nog geen 30 jaar oud. Mijn broer Dick zat al in het bestuur en de toenmalige voorzitter Henk van Ameide vroeg aan mij of dat ook niet iets voor mij was. Ik heb toen ingestemd. Ik ben ook jeugdleider geweest, was voorzitter van het jeugdbestuur en tussen 1995 en 2011 ben ik voorzitter geweest. De club heeft me tot erelid benoemd en dat zal ongetwijfeld zijn omdat ik jarenlang dinsdag, donderdag en zaterdag bij de club in de weer was. Mijn vrouw heeft me wel eens vervloekt daarom. Zij zat met drie kleine kinderen thuis en ik zat drie dagen in de week bij TOG ‘R’. Nu heb ik meer tijd voor haar, haha.’

Prestatief ging het aan de Charloisse Lagedijk voortvarend met de club.

Ad: ‘Jazeker. We klommen op en begin deze eeuw hebben we jarenlang tussen de hoofdklasse en de eerste klasse gependeld. Hoger spelen dan de hoofdklasse kon toen niet in het amateurvoetbal. Inmiddels had de club wel een verandering ondergaan. Vroeger hadden leden familienamen als Pruijt, Stok, Peet en Molendijk. Dat waren allemaal grote, kinderrijke families en zo was er op de club een onderlinge band. Mensen hadden binding met de club. Nieuwe bewoners van de wijk hadden dat minder. Bovendien vertrokken vanaf de jaren ’80 veel mensen uit onze wijk naar plaatsen als Ridderkerk, Barendrecht, Spijkenisse en Rhoon, gemeentes in de omtrek die groter en groter werden. Ze bleven wel bij ons voetballen, totdat ze kinderen kregen. Het ledenaantal liep dus fors terug en de betrokkenheid en binding van de overblijvende leden werd minder en minder. Wij als bestuur zagen de bui al hangen. Op den duur zouden we als klein clubje geen bestaansrecht meer hebben, wisten we. De veldhuur, de Eneco, de verzekeringen, de trainer die we moesten betalen; het werd financieel voor TOG ‘R’ niet meer te behappen, vonden wij. Ook al niet omdat het in die jaren crisis was in het land en daardoor sponsorinkomsten ook al flink terugliepen. We hadden gesprekken met verenigingen uit de buurt, om te fuseren. Eerst met Zwart Wit’28, maar daar stak de gemeente een stokje voor in verband met de financiële situatie bij die club. Later hadden we gesprekken met Spartaan’20.  Dat zag er beter uit. We hielden een enquête onder de leden over een mogelijke fusie, maar de uitslag daarvan was dat de meerderheid van de leden daar anders over dacht. Een bestuur moet doen wat de leden willen, maar omdat wij hun mening niet konden onderschrijven, zijn we in 2012 allemaal afgetreden. De club is nog wel even doorgegaan, maar uiteindelijk is TOG ‘R’ in 2013 opgeheven.’

Je zei in het begin van het gesprek dat je leuke herinneringen koestert aan je tijd bij TOG ‘R’.  Vertel er eens eentje.

Ad: ‘Er was een jaar dat we een promotie-degradatiewedstrijd moesten spelen tegen Sparta Nijkerk. Een bestuurder van die club was aanwezig bij een wedstrijd die we in de nacompetitie tegen RVVH speelden. In de bestuurskamer zei hij dat hij zich totaal geen zorgen maakte, want zijn ploeg was aanzienlijk beter dan wat wij hadden laten zien. Hij wist niet dat ik een bestuurslid van TOG ‘R’ was. Een week later speelden we op neutraal terrein tegen Sparta Nijkerk en we wonnen met 4-1. Wij gingen als klein clubje naar de hoofdklasse! Op de terugweg naar huis hebben we vanuit de auto op de speaker vier keer met Sparta Nijkerk gebeld en gevraagd wat het eerste die middag gedaan had. Gelachen dat we hebben. Het jaarlijkse jeugdtoernooi in Apeldoorn waar wij als christelijke vereniging aan meededen is ook iets om nooit te vergeten. We gingen daar met 6, 7 bussen naar toe. En wat te denken van het interne toernooi, dat we elk jaar als afsluiting van het seizoen hadden? Iedereen deed mee, van alle elftallen die we toen hadden en huisfotograaf Bart Braafhart was heel de dag in de weer met zijn fotocamera. Op het einde van de dag maakte hij een groepsfoto. Wij stonden met 130 man klaar, maar zelf moest hij ook op de foto. Hij stelde de zelfontspanner in en sprintte toen naar ons om zijn plekje in te nemen. Maar op datzelfde moment stoven wij alle kanten op. Geweldig. Maar het mooiste van al is dat de mensen die destijds bij TOG’R’ op bestuurlijk vlak heel veel werk verzetten zeker 1 keer in de 2 maanden nog bij elkaar komen. ‘Het wordt tijd dat we weer eens een bestuursvergadering uitschrijven’ wordt er dan rond gebeld. En dan spreken we ergens af om onder het genot van een hapje en een drankje herinneringen uit te wisselen. De club mag er dan wel niet meer zijn, maar die contacten zijn dus niet verwaterd.’