Column Jan Schoonen (445): Ali Ulusoy (SC Feyenoord)
Vorig seizoen voetbalde hij vanaf de winterstop bij SV Heimstetten in de regionalliga Bayern, het vierde niveau in Duitsland. Hij speelde tegen clubs als TSV Buchbach, Wacker Burghausen en FC Pipinsried. Dit seizoen is hij na eerdere omzwervingen langs Jong Volendam en Jong Utrecht terug op het oude nest, want de inmiddels 24-jarige Ali Ulusoy doorliep twaalf jaar lang de jeugdopleiding bij Feyenoord. Op het totaal vernieuwde Varkenoord stond hij zaterdag tegen Spijkenisse in de basis, voor de vijfde keer dit seizoen.
Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden, want Ali is een voetballer met een bijzondere vaardigheid, een vaardigheid die je niet alle dagen op een voetbalveld ziet. Vanaf de allereerste minuut speurt hij namelijk als een uil het veld af. U kent die natuurfilmpjes ongetwijfeld: een rondspiedende uil, die zijn hoofd moeiteloos alle kanten heel ver op kan draaien. Een normaal mens kan dat niet, Ali wel. Die kan zijn hoofd draaien als een steenuil, een oehoe of een ransuil, heel ver naar links en heel ver naar rechts. Dat doet hij bij voortduring en als hij aangespeeld gaat worden, doet hij dat nog een paar keer extra. Zo weet hij al voor ieder balcontact waar zijn medespelers zich bevinden en of er tegenstanders bij hem in de buurt zijn.
Constant loopt hij met een ronddraaiend hoofd. Als je Ali in de gaten houdt, is dat het eerste wat opvalt. Naast die ludieke eigenschap kan hij ook nog een aardig potje voetballen en wat ook nog eens in zijn voordeel spreekt is het feit dat hij een wedstrijdje kan lezen. Heel vaak staat hij op de juiste plek op het juiste moment en dan is hij best wel dwingend aanwezig. Dan eist hij de bal op en ook dat doet hij met een bijzondere motoriek. Hoewel Ali zonder bal voortdurend in beweging is, vraagt hij vaak stilstaand om de bal. Dan wijst hij met beide handen strak naar beneden, naar de grijze voetbalschoentjes aan zijn voeten. Daar moet hij de bal krijgen en hij weet dan allang dat hij dan tijd genoeg heeft om er een leuk vervolg aan te geven. Want dat heeft hij met zijn ronddraaiend hoofd natuurlijk al weer gezien.
Inderdaad krijgt Ali vaak op het goede moment de bal en mooi is om te zien wat hij dan gaat doen. De ene keer spurt hij met de bal aan de voet in korte dribbelpasjes voorwaarts, de andere keer verlegt hij het spel naar de andere kant. Of hij kiest ervoor om bij Spijkenisse er even de angel uit te halen. Dan temporiseert hij, legt hij het balletje breed of speelt even terug. Maar evengoed kan hij op datzelfde moment ook plots een diepe bal geven op Junior Obiku of Khalid Rahli, wanneer die juist op dat moment de diepte zoeken. Zo weet je bij Ali Ulusoy nooit wat hij gaat doen en dat maakt hem voor een tegenstander moeilijk te bespelen. Het maakt van Ali een markante voetballer, eentje waar geen peil op te trekken is.
In de geoliede machine die SC Feyenoord bij vlagen is, komt hij goed tot zijn recht. Het elftal is namelijk constant in beweging. Alleen Jordy Dobber en Jeffrey Tieleman staan centraal achterin op een vaste plek, hoewel ik Jordy ook een paar keer de middenlijn heb zien oversteken. Junior Obiku staat linksbuiten, Jeffrey Duijnstee is de spits en Rick van der Burg is de keeper; alle andere Feyenoorders zwerven links en rechts over het veld en zijn niet plaatsgebonden. Ali dus ook niet. Op papier is hij linksback, zijn trainer Raymond Frehe stelt hem de laatste weken als middenvelder op en op dat gedeelte van het veld duikt hij overal op, maar ik heb hem zaterdag tegen Spijkenisse ook rechtsbuiten zien lopen en zelfs tussen Jordy Dobber en Jeffrey Tieleman centraal achterin dook hij een paar keer op. En overal doet hij goede dingen. Onvermoeibaar was hij, aldoor met het hoofd rondspeurend. Ali heeft de longen van een paard en zijn nekspieren moeten van rubber zijn, vermoed ik. Fascinerend om te zien.
Jan Schoonen bundelt columns: ‘82 verhalen over het amateurvoetbal’