Hij is geboren op 28 februari 2002. Als eerstejaars B-spelertje maakte Xavier Demmendaal in het seizoen 2017-2018 zijn debuut in het eerste elftal van SC Botlek. In de wedstrijd tegen Zinkwegse Boys mocht hij vijf minuten voor tijd invallen. Zijn toenmalige trainer Arjan Vuik stelde hem het jaar daarna alle wedstrijden op. Als basisspeler, in het hart van de defensie. Ook zijn nieuwe trainer Ad Reijtenbagh neemt hem altijd in het basiselftal op. Xavier, nog altijd geen 18 jaar oud, is bij SC Botlek als centrale verdediger niet meer weg te denken. Hij heeft al 38 officiële wedstrijden in het eerste elftal gevoetbald, een opmerkelijk aantal voor zo’n jonge voetballer, vinden we. Daarom willen we met Xavier nader kennismaken en na een training spreken we hem uitgebreid. Wie is Xavier Demmendaal? En belangrijker nog: hoe voetbalt hij?
Je zou bij SC Botlek nog altijd bij de A-tjes mogen voetballen, maar je speelt al voor het tweede seizoen in het eerste elftal. Hoe is dat, als jong broekie mee mogen doen met de grote jongens?
Xavier: ‘Dat geeft een goed gevoel, vooral ook omdat ik me gewaardeerd voel. In het jaar van mijn debuut speelde ik als B-speler al mee bij de A1, ik speelde wedstrijden onder de 23 en ook in het tweede elftal, dus ik was het al een beetje gewend om met oudere jongens te voetballen. Toen ik tegen Zinkwegse Boys mocht invallen, vond ik dat tof. Het was wel spannend die eerste keer. Als laatste man kreeg ik van de trainer de opdracht mee het achterin dicht te houden. Eigenlijk is die opdracht al die jaren daarna niet veranderd. Fysiek in het best wel een zware belasting, omdat het voetballen in een eerste elftal sneller gaat en veel intensiever is dan bij de jeugd. Het gaat er ook serieuzer aan toe, de druk is groter. Maar ik vind het heel leuk en ik voel me er lekker bij.’
Je hebt je draai wel gevonden in het hart van de defensie van een derdeklasser. Een belangrijke plek in het elftal is dat. Toch?
Xavier: ‘Ja, inderdaad. Maar je voetbalt met z’n elven en iedereen is belangrijk. Nog altijd is de opdracht van de trainer voor mij om het achterin dicht te houden. Dat lukt niet altijd, want zo goed staat SC Botlek er niet voor, maar ik doe mijn best.’
Centraal achterin is een plek in het elftal waarop je snel tegen kaarten kan aanlopen. Hoe is dat bij jou?
Xavier: ‘Tot nu toe heb ik maar een keer een gele kaart gekregen. Ik had een speler bij zijn shirtje vastgepakt. Veel overtredingen maak ik niet. En slidings maken doe ik ook maar zelden. Je moet altijd weten hoe je moet staan en ook waar je staat. Je moet goed anticiperen op wat er kan gaan gebeuren in het veld. Waar gaat de bal heen? Hoe staat mijn tegenstander? Als hij met zijn rug naar ons doel staat, probeer ik er voor te kruipen als de bal komt. Dan moet ik eerder bij de bal zijn dan hij. En als de tegenstander aan de bal is moet ik de passruimte afschermen. Je moet in het veld altijd opletten, altijd bij de les zijn. Ik vind dat leuk om te doen.’
Is er iets wat je nog kan verbeteren?
Xavier: ‘Links is mijn zwakkere been. Dat gaat nog niet optimaal, vind ik. Ik probeer daar veel aan te werken, op trainingen vooral. Dan doe ik soms bewust vaker meer met links dan met rechts.’
Denk je wel eens over voetballen op een hoger niveau?
Xavier: ‘Nee. Tot nu toe hebben zich nog geen clubs bij mij gemeld en ik vind dat best zo. Ik heb het bij SC Botlek enorm maar mijn zin. Ik speel hier al vanaf de F-jes, ken alles en iedereen en bij SC Botlek staat het plezier voorop. Hoewel de prestaties misschien tegenvallen, is de sfeer nog altijd prima. Ik hoef niet zo nodig weg, want ik weet niet hoe het in een andere omgeving zou zijn. Het is ook wel lekker makkelijk zo. Ik heb nog geen rijbewijs, SC Botlek is een kwartiertje fietsen van mijn huis. Als ik bij een andere ploeg zou voetballen, moet ik voor elke training en elke wedstrijd gebracht en gehaald worden. SC Botlek is lekker dichtbij. Nee, ik heb geen planning. Laat me maar lekker hier blijven voorlopig.’