In de uitwedstrijd tegen koploper Poortugaal, dat na vijf duels nog schadevrij was, heeft SHO een eigenlijk onnodige nederlaag geleden, hoewel de uitslag, 3-1 voor de gastheren, anders doet vermoeden. In de eerste helft was SHO, dat in dezelfde opstelling als een week eerder tegen Heinenoord was gestart, de meer dan duidelijk bovenliggende partij. Al na een paar minuten was de eerste kans voor Rowdy Rijsdijk. Op aangeven van Jasper Huisman joeg de middenvelder het leer over het doel. De volgende mogelijkheid was voor Andrew van Tiggelen die een voorzet van Kevin Angel laag inschoot maar de bal kon op de doellijn door een van de verdedigers worden gekeerd. SHO nam de touwtjes stevig in handen en de aanwezige SHO-ers -en dat waren er ook bij deze derby heel wat- gingen er eens goed voor zitten. Bij een overwinning zou het team van Fakkel aansluiting krijgen bij de koplopers. Nog net binnen het kwartier kwamen Dennis Groosjohan en Gerwin Lake bij een luchtduel met de ”koppen tegen elkaar”, maar na te zijn opgelapt kon het duo verder, al zou de aanvoerder van SHO er na een uur spelen toch uit gaan. Halverwege de eerste helft kreeg Rijsdijk wederom een riante mogelijkheid maar de pegel verdween naast het doel van Dyron Bijl, die in vijf wedstrijden nog maar drie tegentreffers had moeten incasseren. De snelle aanvallers van de thuisclub bleven loeren op kansen maar lagen stevig aan de ketting bij de afweer van SHO. Ze kwamen in deel één niet verder dan een wegens buitenspel afgekeurd doelpunt, wat -zeker achteraf- wel als een waarschuwing voor mogelijk onheil kon worden beschouwd. Ondanks het overwicht en de mogelijkheden die SHO kreeg lukte het niet om de bal in het Poortgaalse netje te krijgen zodat tot aan de rust de brilstand op het bord bleef.
Na de thee leek het meteen al de omgedraaide wereld. Poortugaal zette van de aftrap gelijk vol de druk erop waar SHO even niet onderuit kon voetballen. Na de schade vooralsnog beperkt te hebben tot een hoekschop was het na vier minuten toch raak. Gerwin Lake leek de defensie van SHO met zijn uithaal enigszins te verrassen en bracht zijn ploeg op voorsprong: 1-0 en de inleiding tot een hectische tien minuten waarin het Beijerlandse bolwerk vakkundig werd gesloopt.
In de tussentijd had Kevin Angel Queijo al zijn derde gelekaart van het seizoen gekregen wegens een onnodige overtreding ter hoogte van de middenlijn en mocht met de kleur van het karton niet eens mopperen.
Met de voordelige score kon Poortugaal hun favoriete spelletje spelen en daar maakten zij volop gebruik van. Na balverlies op het middenveld was Lake te snel voor de SHO verdediging en hij stelde Niels Versteege in staat om te scoren: 2-0. Twee minuten later was het wederom bingo! Een vrije trap van SHO net buiten de zestien werd door de blauw/zwarte muur gekeerd waarna de vlijmscherpe counter SHO fataal werd. Nuno Andrade Varela tekende voor de 3-0 binnen het kwartier na de pauze. Vorig seizoen flikte SHO op bezoek bij Honselersdijk hetzelfde kunstje. Toen scoorde Bob Vermunt -vandaag weer toeschouwer- in het eerste kwartier van de tweede helft een loepzuivere hattrick wat voldoende was voor SHO om de eerste periode te pakken.
Fakkel besloot om gelijk te gaan wisselen.
Groosjohan, met hoofdpijn en Rijsdijk gingen naar de kant en Ingmar van Bruggen en Roy van der Pligt kwamen als verse krachten. En even later kwam ook Tim de Pender Bob Bison aflossen. De fusieclub liet het verder aan SHO over wat ondermeer kansen opleverde voor Kevin Angel die zijn schot door Bijl uit de kruising zag worden getikt en Tim de Pender.
Verder strandden een paar vrije trappen van SHO op lucratieve plekken in de Poortugaalse afweer. Met nog tien minuten op de klok werd Giovanni Breevaart binnen de zestien vastgehouden wat een strafschop opleverde die door Mitch Fransen werd benut: 3-1. Verder dan het ene doelpunt kwam SHO niet meer in een wedstrijd waarin scheidsrechter Takacs al zijn ervaring nodig had om de boel in het goede spoor te houden. Terugkijkend kan worden gesteld dat SHO in de eerste helft verzuimde om de winst binnen te halen waarvoor de Albrandswaarders na de rust Beijerlanders de pittige rekening presenteerden.
