De spelopvatting van een ploeg kun je een beetje aflezen van de opstelling van de spelers net voordat een wedstrijd begint. Bij Abbenbroek, dat afgelopen zaterdag aan moest treden tegen streekgenoot Simonshaven, stond Glenn van der Graft op de linksbuitenpositie op het moment dat arbiter Marcello Stewart het beginsignaal blies. Linksbuiten, daar speelt Glenn wel vaker, maar ik ken hem vooral als aanvallende middenvelder, een jongen die de lijnen uitzet en vaak voorin opduikt. Zo te zien ging hij dat tegen Simonshaven ook doen, maar nu meer vanaf de linker zijkant.
Maar zo zou Glenn niet gaan voetballen. Tegen Simonshaven voetbalde hij dienend, had vooral oog voor wat er achter hem gebeurde, zo leek het wel. Vaak kneep hij naar binnen zodat good old Jeroen Eerland er buitenom overheen kon gaan en hij creëerde op die manier ook ruimte waarin spits Roy Verwijs zijn acties kon maken. Bij al die aanvallende acties van zijn teamgenoten bewaakte steeds Glenn de vrijkomende gebieden, altijd om zich heen kijkend welk gaatje hij kon dichten. Maar op deze manier cijferde hij zichzelf wel weg. Uit de verf kwam hij dan ook niet helemaal.
Ik wil Glenn niet afbranden, maar er lukte hem zaterdag tegen Simonshaven niet veel. Hij knalde na een kwartiertje van dichtbij een afvallende bal in de kruising, die keeper Danny van der Spek knap uit zijn doel kon boksen en in de tweede helft legde hij nog een balletje breed op de inkomende Niels Vedder, maar diens schot werd gesmoord. Meer opvallende dingen deed hij niet. Een twintigtal minuten voor tijd werd hij dan ook gewisseld voor Sitthidech Khamphorn.
Nee, Glenn speelde zaterdag bepaald niet de wedstrijd van zijn leven tegen Simonshaven, de club waar hij als pupilletje met voetballen begon. Hij haalde daar ook het eerste elftal, maar voetbalt nu al een seizoen of acht bij Abbenbroek. Niet aan één stuk door, want Glenn is twee periodes uit beeld geweest. Eerst toen hij voor zijn werk naar Spanje moest en daar een tijdje verbleef, later vanwege een erg ingrijpende gebeurtenis. Twee jaar geleden werd bij hem namelijk een tumor in de hersenen geconstateerd en een zware operatie volgde. Bij Abbenbroek waren ze hevig ontdaan en zelf moet Glenn hem ook flink geknepen hebben: gaat dit allemaal nog goed komen? Gelukkig heeft Glenn de medische ingreep goed doorstaan en wat niemand had verwacht, hijzelf waarschijnlijk ook niet: hij voetbalt weer. In het eerste elftal van Abbenbroek. Alsof hij nooit weggeweest is.
Zaterdag ging het tegen Simonshaven niet zo heel erg voortvarend, maar ik ben allang tevreden dat hij er weer bij is. Hij legt weer veel meters af, is een waardevol aanspeelpunt bij de aanvalsopbouw, trekt vaak mee ten aanval en verdedigend staat hij ook altijd zijn mannetje. Maar koppen zie je hem bijna nooit meer doen. Tegen zijn oude ploeg Simonshaven heb ik hem voortdurend gevolgd en slechts één klein kopballetje heb ik hem zien maken, meer niet. Het is te begrijpen gezien hetgeen hij meegemaakt heeft. Met een helm op voetballen doen alleen keepers soms, Glenn kan dat niet doen. Hij zal zijn hoofd op een andere wijze moeten ontzien. Dat doet hij ook wel. De lijf-aan-lijf-gevechten ontloopt hij zoveel mogelijk. Hij zoekt de drukte op het veld zelden of nooit op, blijft altijd wel een beetje in de luwte. Dat wil niet zeggen dat hij zijn snor drukt en zich onttrekt aan het spel; nee, dat niet. Verre van dat zelfs. Hij duikt immer op waar het nodig is, zowel opbouwend als verdedigend. Opvallend is wel dat hij piepkleine, flinterdunne scheenbeschermers heeft, die aldoor naar de zijkanten van zijn benen geschoven zijn.
Glenn is zo’n voetballer die je in elke ploeg nodig hebt, iemand die het teambelang altijd voorop stelt en uitvoert wat de trainer hem opdraagt. Zaterdag was dat vanaf links spelen, met oog voor de restverdediging. Maar hij speelde flets en zijn wissel was logisch. Volgende keer beter, moet je maar denken. Er zijn belangrijker zaken in de wereld, Glenn weet daar alles van. En aangezien Abbenbroek met 4-1 won, was er trouwens geen man overboord. Hoewel hij zaterdag dus een beetje teleurstelde, is Glenn een speler naar mijn hart en ben ik blij dat hij weer voetbalt. Ik hoop dat hij dat nog vele jaren kan blijven doen.
Ik heb Glenn twee seizoenen meegemaakt bij vv simonshaven geweldig ventje dat geld ook voor zijn ouders en broertje