Peter Hoek begonnen bij Simonshaven: ‘Het was de innemendheid van de mensen waarom ik ja heb gezegd’

Verrassend was het wel en heel wat mensen die hem kennen moeten hun wenkbrauwen gefronst hebben toen hij besloot op de aanbieding van Simonshaven in te gaan en trainer te worden van de vierdeklasser die al jaren nauwelijks punten pakt.

Wat moet Peter Hoek bij Simonshaven? Daar is toch geen eer te behalen? Het waren vaststellingen die je  hoorde en dat was voor ons aanleiding genoeg om Peter te benaderen met de vraag of we hem een jaar lang mochten volgen bij zijn nieuwe club en daar om de paar maanden een verhaal van te maken. Peter stemde toe. Dit is de eerste aflevering.

‘Waarom ik ja heb gezegd tegen Simonshaven? Dat heeft wel even geduurd eer ik zover was’, bekent hij. ‘Ik stond namelijk niet meteen te springen toen de club contact met me opnam. Integendeel zelfs. Simonshaven is vorig seizoen voor de zoveelste keer op rij troosteloos onderaan geëindigd in de vierde klasse en veel goede spelers lopen er niet rond, om het voorzichtig uit te drukken. Moet ik daar trainer worden, zo dacht ik toen ik gebeld werd door voorzitter Jan Huizenga.’

Die voorzitter had nul sollicitaties ontvangen nadat begin april bekend werd dat de toenmalige trainer Richard van der Werff na vijf seizoenen besloot er geen zesde jaar aan te plakken. ‘Dat hadden wij overigens graag gewild, maar na enige bedenktijd besloot Richard om ons toch te verlaten’, vertelt hij. ‘Toen moesten we dus op zoek naar een andere trainer. We hebben geen advertentie geplaatst, dat doen we nooit. Als bestuur hebben we de koppen bij elkaar gestoken en gekeken wie we hier als opvolger van Richard wilden binnenhalen. We kwamen als snel uit bij Peter Hoek, die bij SCO’63 geen contractverlenging had gekregen, maar daar goed werk had geleverd en eerder op het eiland al bij onder meer Bernisse en Abbenbroek tot ieders tevredenheid had gewerkt. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en Peter gebeld en hem gevraagd of hij met ons een bak koffie wilde drinken.’

‘Dat klopt’, zegt Peter. ‘Praten kan altijd, maar ik wist bijna zeker dat het niets zou worden. Maar dat gevoel sloeg meteen al helemaal om in het eerste gesprek dat ik met voorzitter Huizenga en technisch bestuurslid Johan Belder had. Dat was bij ’t Haantje in IJsselmonde en het was de innemendheid van de mensen die mij meteen pakte. Dat is misschien wel mijn valkuil, maar hun verhaal was goed. Zij kwamen met een simpel en eenvoudig verhaal en vertelden dat ze op zoek waren naar een trainer die bij meerdere clubs had bewezen iets neer te kunnen zetten en dat ze daarom bij mij terecht waren gekomen.’

‘En omdat we een trainer wilden hebben die een netwerk had. Iemand die in de loop van de tijd spelers kan bewegen hier te komen voetballen’, zo vult Jan Huizenga aan.

Er vond een tweede gesprek plaats op de club en in de tussentijd was Peter steeds enthousiaster geworden. ‘Waarom zou ik het niet doen, zo vroeg ik me af. De club heeft geen pretenties, maar de kopjes van de spelers staan goed, dat had ik al gezien toen ik met SCO’63 tegen ze had gevoetbald. Akkoord, de kwaliteit loopt niet over, dat moet ik dan maar op de koop toe nemen. Misschien kan ik ze een stapje verder brengen. Het tweede gesprek was kort en we kwamen snel tot overeenstemming, ook al omdat het werken op Voorne-Putten mij altijd al goed bevallen is.’

‘Peter gaat hier als trainer aan de slag, we hebben een salaris afgesproken, maar hoe lang hij hier trainer blijft, daar moeten we het nog over hebben’, vult Jan Huizenga aan.’ Liefst willen we hem een aantal jaar, maar dat komen we nog wel overeen. Het belangrijkste is dat hij ja gezegd heeft. Daar zijn we  heel blij mee.’

Peter is op donderdag 1 augustus jl. begonnen met de seizoensvoorbereiding. ‘Ik heb in totaal 29 spelers tot mijn beschikking, waarvan er een stuk of acht in de continu werken’, zegt hij. ‘Dat betekent dat op de trainingen niet alle spelers aanwezig zijn, ook al omdat er nog jongens op vakantie zijn. De eerste trainingsavond waren er 16 spelers aanwezig, de zaterdag erop, toen we twee keer trainden, waren er 15 en afgelopen dinsdagavond 17.’

En op de dag dat wij langskwamen, op donderdag 8 augustus, nam Peter 19 spelers onder handen. ‘Is er nog iemand die last heeft van de afgelopen keren’, zo begroet hij zijn spelers met een grijns. Koen de Vette meldt dat hij ingetapet is en Carlo van der Linden zegt dat hij met zalf is ingesmeerd. ‘Zelf aangebracht’, vraagt Peter. ‘Nee, het is op mijn rug en daar kan ik niet bij’, is het gevatte antwoord.

Elftalleider Marco van Diën staat het allemaal glimlachend te bekijken. Marco’s aanwezigheid bij Simonshaven is trouwens nog verrassender dan de keuze die Peter Hoek heeft gemaakt, want hij is namelijk al tientallen jaren actief bij streekgenoot Abbenbroek, de laatste 15 jaar als jeugdvoorzitter. ‘Ik heb met Peter bij Abbenbroek samengewerkt en we hebben sindsdien altijd heel veel contact onderhouden’, legt hij uit. ‘En omdat ik bij Abbenbroek niet alles meer kon doen wat ik wilde, ben ik Peter gaan helpen bij Simonshaven toen hij me dat vroeg. Bij Abbenbroek blijf ik overigens wel lid en bij de club betrokken.’

Marco legt het programma uit dat de selectie van Simonshaven gaat volgen op weg naar de eerste competitiewedstrijd: ‘We beginnen met het Zes Kernen Toernooi, zaterdag 24 augustus spelen we uit bij Herkingen en de week daarna doen we mee aan het Dolf Stok Toernooi bij SCO’63. Meer wedstrijden hebben we niet. Bewust niet. Er zijn hier veel nieuwe spelers en we willen met trainingen een basis leggen in de verdere samenwerking en aan de conditie werken. Er is nog wel 1 punt. Tot nu toe is er geen tweede elftal bij Simonshaven en omdat we 29 spelers hebben, en straks misschien nog een paar meer, betekent dat wel dat er jongens buiten de boot gaan vallen en een weekeinde niet actief zijn.’

Dat probleem had voorzitter Jan Huizenga eerder op de avond ook al aangestipt. ‘Dat houden ze dan niet vol’, zo weet hij. ‘Vorig seizoen startten we hier met 44 spelers voor 1 en 2 en op het einde van de rit hadden we er nog maar 16 over. We hebben hemel en aarde moeten bewegen om met die twee elftallen het seizoen af te maken. Over een tweede elftal moeten het nog eens maar goed hebben.’

Dan ziet iedereen Koen de Vette geblesseerd het trainingsveld afstrompelen met verzorgster Paula Vonk meteen bij hem in de buurt. Het blijkt dat Koen het vorige seizoen afgesloten heeft met een ingescheurde enkelband en onder meer een paar weken in het loopgips heeft gezeten. Nu kwetste hij zijn enkel weer. Hij krijgt een troostende aai over de bol van Peter Hoek.