Column nr. 418 Jan Schoonen: Rob de Jong (OVV)

Het kledingcontract dat derdeklasser OVV uit Oostvoorne had met Kelme liep eind vorig seizoen af en de club onderzocht of de samenwerking met dat kledingmerk gecontinueerd kon worden of dat er voor een andere leverancier gekozen ging worden. Negen merken werden aangeschreven, zes deden een offerte. Drie ervan werden er geselecteerd. Zij stelden een proefpakket beschikbaar en uiteindelijk werd een overeenkomst aangegaan met Robey. Voor vier jaar. Elke voetbalclub heeft voetbalkleding nodig en allemaal gaan ze op zoek naar voor hen de aantrekkelijkste financiële voorwaarden. Ook bij OVV is dat het geval. ‘Ja, dat speelt zeker mee’, beaamt voorzitter Andries Schouten, ‘maar de leden die de proefpakketten hebben gedragen kozen met overgrote meerderheid voor Robey. Wie zijn wij dan om een ander kledingmerk kiezen?’

Het werd dus Robey en een week of 5 geleden werden de eerste dozen kleding op het complex aan de Zwartelaan afgeleverd. Opmerkelijk is het feit dat de club bij haar nieuwe kledingleverancier heeft aangegeven zelf voor de bestickering van de kledij te zorgen. Ze gaan het daar zelf doen. Wedstrijdshirts en -broekjes, de trainingsoutfit, trainingspakken, jassen voor de trainers; ze worden allemaal voorzien van rugnummers, sponsoruitingen en het clublogo. Alle vijf seniorenelftallen van de club, heel de jeugdafdeling; voor elke actieve voetballer is er een pakket. En een tas.

Om dat allemaal te voorzien van bestickering is een gigantische klus en dan moet er natuurlijk wel ‘een gek’ zijn die dat werk gaat doen. Bij OVV is er zo iemand. Rob de Jong heet hij en al wekenlang is hij elke dag op de club bezig met de nieuwe kleding. Uren en uren is hij bezig met controleren, uitzoeken en het op maat sorteren. En met het bestickeren. Jaren geleden deed hij dat al toen de club met Kelme in zee gegaan was en nu, met de nieuwe spullen van Robey, doet hij het weer. ’s Ochtends wordt hij bijgestaan door zijn vrouw Gré , op andere tijden steken andere mensen ook wel eens een helpend handje toe, maar het meeste werk komt op zijn schouders terecht. Ik zou er al na een paar uur horendol van worden, maar Rob vindt het een heerlijk werkje, na al die weken nog steeds.

Er is een hagelnieuwe pers aangeschaft om de stickers op de kleding te persen. Transmatic heet het apparaat. Het is een secuur werkje, want alles wat aangebracht wordt, moet natuurlijk wel op exact de juiste plek zitten. ‘Daar komt geen meten bij te pas. Ik doe het gewoon op het zicht’, zegt Rob. ‘Als je er zo veel doet, komt dat vanzelf.’ Rob heeft er trouwens wel zijn werkhouding bij aan moeten passen. Eerst deed hij het werk staand aan tafel, maar in die houding kreeg hij last van zijn rug. Nu zit hij op een hoge kruk en dat gaat veel beter. ‘Als de klachten terug komen moet je je maar onder handen laten nemen door verzorger Gerard Visser’, opper ik. Rob kijkt er quasi-bedenkelijk bij. ‘Nee, het is goed zo’, grijnst hij. En dan legt hij weer een shirt op de persmachine om er een nummer op te bevestigen. ‘Dat gaat met een temperatuur van 130 graden en het duurt elke keer 15 seconden’, legt hij uit. Vroeger met het vorige apparaat moest je dat telkens zelf aftellen, nu met dit nieuwe toestel gaat dat volautomatisch. Veel makkelijker dus.’

De club heeft het apparaat aangeschaft voor 1500 euro en hoewel Rob nog lang niet klaar is, is die uitgave al dubbel en dwars terugverdiend. ‘Wanneer moet je klaar zijn’, vraag ik hem. ‘Ik denk dat ik nog wel een paar weken nodig heb voordat alles helemaal klaar is’, zegt hij monter. ‘Klaar zijn als de bekerwedstrijden beginnen gaan we niet halen, alle wedstrijdkleding moet namelijk nog komen. Dat is nu allemaal nog in China.’ En weer buigt hij zich over zijn persmachine.

Mensen als Rob zijn goud waard voor een amateurclub. Door zijn inspanningen spaart OVV minstens 10.000 euro uit. ‘De helft voor de club, de andere helft voor jou’, zeg ik tegen hem waar voorzitter Andries Schouten bij staat. Zo ver zal het niet komen, maar een cadeau heeft hij wel verdiend als straks alles klaar is. Ik heb tegen Rob gezegd dat ik een verhaal over zijn inspanningen ga schrijven en daarin de suggestie opper dat andere verenigingen komende seizoenen hun nieuwe outfit bij hem kunnen laten bedrukken. Voor een zacht prijsje. ‘Je doet maar’, lacht Rob. Bij deze dus.