Hoe zou het met Ricardo van Vugt zijn? Zal hij al een paar weken met blijvende gehoorschade thuis op de bank zitten? Of heeft hij zich aangemeld bij de vrijwillige brandweer om daar, als er een brand is, de sirene te laten loeien? Een paar weken geleden was ik weer eens bij ASWH dat voor de nacompetitie thuis moest voetballen, op een woensdagavond tegen FC Lienden. Inzet: een plek in de Tweede Divisie. Ik was uitgenodigd door Michel Nys die al sinds jaar en dag bij de club materiaalman voor het eerste elftal is en ik heb er geen spijt van dat ik geweest ben. Nou was de wedstrijd qua spektakel niet om over naar huis te schrijven, op de laatste 5 minuten na, maar toch heb ik leuke dingen gezien.
Leuke dingen gehoord, kan ik beter zeggen.
Het begon al met de muziek die gedraaid werd voordat de wedstrijd begon. Bijna allemaal waren het carnavalskrakers. ‘Vogeltje wat zing je vroeg’; ‘Maak van jouw scheet een donderslag’; ‘’s Nachts na tweeën’, dat repertoire. Nou is ASWH een van de meest zuidelijkste clubs in het gebied dat VoetbalRotterdam bestrijkt, maar ik heb nooit geweten dat carnaval in Hendrik-Ido-Ambacht zo populair was. Zelfs als het geen carnavalstijd is. Gelukkig was er ook ‘Twist and shout’ van The Beatles te horen, maar daarna ging het weer op de carnavalstour. Maar het zou nog gekker worden die avond.
Toen scheidsrechter Robin Hensgens de wedstrijd in gang geblazen had, klonk er telkens wanneer de thuisploeg aanvallend een beetje dreigend was een steeds luider wordende sirene. Wat bleek? Nabij de cornervlag, aan de kant waar FC Lienden verdedigde, stond een man met een ouderwetse luchtalarmsirene, die handmatig bediend moest worden. Hoe sneller hij de zwengel ronddraaide, hoe luider de sirene klonk. Ricardo van Vugt heette de man en het apparaat had hij geleend van VVOG uit Veenendaal, waar ze dat kennelijk ook gebruiken. Ricardo, wiens vader teammanager van ASWH is en moeder de beheerster van de sponsorruimte is, is sinds een paar jaar lid van de stewardploeg van ASWH, de club waar hij lang gevoetbald heeft. Normaal gesproken loopt hij tijdens wedstrijden van zijn club rond om alles in de gaten te houden, maar in de nacompetitiewedstrijden hanteert hij de sirene. Dat doet hij met verve. Uit en thuis tegen OFC loeide het alarmsignaal al telkens. Niet iedereen was daar trouwens even happy mee. Politieagenten, die ook een kijkje kwamen nemen en zich in Ricardo’s nabijheid hadden geposteerd, zeiden quasi serieus dat hij nou maar eens moest kappen met dat lawaai anders zouden ze hem bekeuren .
‘Dat ding brengt ons geluk’, zeggen ASWH-ers. ‘Sinds wij het apparaat geleend hebben, hebben we niet verloren’. Het zijn dingen die Ricardo ongetwijfeld graag hoort. Thuis tegen FC Lienden deed hij weer verwoed zijn best. Zodra ASWH de middenlijn overkomt, zwelt het geluid aan, soms tot oorverdovend lawaai. Je verwacht bommenwerpers en andersoortige vliegmachines in de lucht, maar gelukkig betreft het slechts voetbal. In het begin van de wedstrijd, als ASWH het overwicht heeft en best wel kansjes afdwingt, heeft Ricardo het druk. Maar de overheersing van de thuisclub ebt weg, zeker nadat Salim Mansouri namens de bezoekers een onverwachte goal had gemaakt, een goal die iedereen verraste, doelman Stefan Kok incluis. Je hoorde de sirene daarna steeds minder vaak en in de tweede helft lange tijd helemaal niet. Alleen in de laatste 5 minuten, toen de thuisploeg alles of niets speelde, stond Ricardo weer dapper aan de slinger te draaien. Het mocht allemaal niet baten, het was en bleef 0-1.
Een paar dagen later, in Lienden, stond Ricardo er ook weer en ook toen klonk het luchtalarm. Misschien wel tegen beter weten in. Maar zie, die loeiende sirene brengt ASWH echt geluk. Eerst scoort Jesper van den Bosch de 0-1 en diep, heel diep in blessuretijd weet Sam van der Kreeke de alles verlossende 0-2 te maken. Wonderbaarlijk genoeg loeit de sirene pas als dat winnende doelpunt gevallen is, maar het mag de pret niet drukken. Natuurlijk hebben de voetballers van ASWH de promotie naar de Tweede Divisie zelf bewerkstelligd, maar ik hoop dat ze Ricardo bedankt hebben voor het ondersteunde sirenegeloei waarvoor hij verantwoordelijk was. Als hij die complimentjes dan maar gehoord heeft. Want voor hetzelfde geld is hij stokdoof geworden van het kabaal. Daarom ben ik benieuwd hoe het nu met hem gaat.
Ricardo van Vugt heb je deze al gelezen?
jij bent ook nog niets veranderd Vuggie maar wel een leuk artikel van Schoonen.gr.Lydia