John de Wolf: ‘Geen prof worden was geen optie’

John de Wolf. Als speler het toonbeeld van onverzettelijkheid. De Schiedammer, die opgroeide in de straten van de Schiedamse volkswijk De Gorzen, wordt gezien als de verpersoonlijking van de wederopstanding van het kwakkelende Feyenoord dat  aan zijn hand in 1991 en 1992 de KNVB-beker pakte om vervolgens het seizoen erop een dikke kampioenskers op de Rotterdamse taart te zetten.

Door: Mischa Keemink

Maasboulevard Schiedam
De robuuste verdediger werd, zoals zoveel voetballers gevormd op straat. Het decor: de Maasboulevard in Schiedam. “We kijken terug naar eind jaren ‘60 toen er nog weinig auto’s op straat waren”,  gaat hij terug in de tijd. We deden eigenlijk niet anders dan voetballen op straat. 1 tegen 1, bankenvoetbal, putjesvoetbal, paaltjesvoetbal. Een hele belangrijke periode want je roots liggen daar. Herhalen, herhalen, herhalen dat is waar het om draait. Daarbij leer je ook hoe de verhoudingen zijn op het veld. Je speelt tegen oudere gasten en daar moet je je tegen wapenen.”

Kijkend naar de buurt was de stap naar Schiedamse Boys een logische. “Al die jongens uit de Gorzen speelden bij Schiedamse Boys We gingen met z’n allen naar de training en de wedstrijden. Het was een feest om bij Schiedamse Boys rond te lopen. Als je zelf gespeeld had, hoopte je dat je met een ander elftal mee kon spelen. Een geweldige periode.”

De talenten van de toenmalige veelscorende spits bleven ook bij Sparta niet onopgemerkt. “Op mijn 10de maakte ik mijn overstap en stroomde in bij de D1 waarna ik tot mijn 18de alle hoogste jeugdelftallen doorliep. Ik herinner me vooral de internationale toernooien waar we tegen de top van Europa speelden. Een mooie tijd bij een van de beste jeugdopleidingen van Nederland.”

“Ze probeerden me te lijmen met een mountainbike. Ik vond het prachtig want ik wilde maar een ding en dat is slagen bij Sparta.
          -John de Wolf-

Mountainbike
De logische stap naar het eerste verliep anders dan verwacht. “Ik heb de stap naar het eerste niet helemaal genomen zoals de meeste jongens. Ik was een twijfelgeval en de amateurtak van sparta, dat tweede klasse speelde, nam contact met me op of ik onder trainer Aad de Vries wilde rijpen in de Dordtse competitie om vervolgens weer in beeld te komen bij de betaalde tak. Ze probeerden me te lijmen met een mountainbike. Ik vond het prachtig want ik wilde maar een ding en dat is slagen bij Sparta. Als dit mijn weg was dan maar zo.”

Het geduld van de geboren Schiedammer werd vervolgens meer dan beloond. “Ik heb vervolgens, met onder anderen Henk van Stee als ploeggenoot, een mooie periode meegemaakt waar ik zeker niet minder van ben geworden. Het is niet slecht om een stap terug te doen en vervolgens door keihard werken uiteindelijk je doel te bereiken. Als je maar overtuigd van jezelf bent. En dat was ik. In de kerst van dat seizoen hoorde ik al dat ik het seizoen erop aan mocht sluiten bij het C-team van de betaalde tak.”

Radio Modern
De ultieme bekroning kwam vervolgens onder trainer Bert Jacobs die De Wolf als rechtsback liet debuteren waarna hij in de wedstrijd tegen RODA JC zijn karakteristieke plek in het centrum van de verdediging innam. “Hierna heb ik ruim 1,5 jaar in het eerste gespeeld en een van de mooiste periodes van Sparta mee mogen maken. Veel Europacupwedstrijden met een geweldig elftal, bestaande uit voornamelijk eigen jongens, waarmee we om de 3de en 4de plaats speelden in de eredivisie. Het mooie was dat ik nog steeds semiprof was. Ik werkte tot 13:00 uur bij Radio Modern om vervolgens op de fiets te stappen om te gaan trainen.”

Feyenoord
De status full-prof verdiende de centrumverdediger vervolgens  bij zijn overstap naar FC Groningen waarna de overgang naar Feyenoord, na zijn goede spel bij de noordelingen, een vanzelfsprekendheid leek. “Ik begon bij Feyenoord met een valse start omdat ik 18 maanden geblesseerd raakte aan mij kruisbanden. Uiteindelijk viel alles op zijn plek. Op het moment dat ik weer kon spelen kwamen de toptrainers Willem van Hanegem en Wim Janssen bij de club en hadden we een geweldige groep die maar een ding wilde en dat was prijzen pakken. Het feit dat je na, een voor Feyenoord, slechte periode als team de club naar het ultieme kampioensdoel kon loodsen is echt onbeschrijflijk mooi. Het moment dat die deuren van het stadhuis open gingen en we met die schaal voor 100.000 man het balkon opgingen zie ik als het mooiste moment uit mijn voetballoopbaan,  stelt hij.

De Trainer
Na vijf seizoenen Rotterdam werd met Wolverhampton Wanderers, VVV, Hapoel Ashkelon en Helmond Sport een punt achter de actieve loopbaan gezet waarna De Wolf zich in 2000/2001 vol op het trainervak stortte.
Vooral de laatste vier seizoenen rijgt hij succes na succes aaneen. Een periode die begon als interim-trainer van Excelsior Maassluis, waar hij de tricolores uit een uitzichtloze situatie uiteindelijk door een indrukwekkende inhaalrace heeft behouden voor degradatie uit de toenmalige Topklasse. “Een geweldige periode met een mooie groep waar uiteindelijk alles in elkaar viel.”

Met GVVV (promotie naar de tweede divisie) en zijn huidige club Spakenburg (kampioen derde divsie en op dit moment koploper in de tweede divisie) verdiende hij het predicaat toptrainer. Of  Feyenoord mag aankloppen? “Ik heb in al die jaren wel geleerd dat je nooit nooit moet zeggen in de voetballerij. Op dit moment ben ik bij Spakenburg met volle overtuiging aan het werk bij een van de mooiste amateurclubs van Nederland. Samen met mijn werk bij Fox bevalt mij dat uitstekend. De ambitie om in het betaalde voetbal actief te zijn is er op dit moment niet maar nogmaals we zullen wel zien hoe het loopt. Ik vind het trainerschap in ieder geval geweldig om te doen. Met een groep toewerken naar mooie prestaties is het mooiste wat er is.”

Foto: Mischa Keemink

Bron: Waterwegsport.nl