Column Jan Schoonen: Yassire Hamdani (Spijkenisse)

Eigenlijk zou ik een column moeten schrijven over Erik Polet die na een jaar afwezigheid een onverwachte rentree maakte in de allesbeslissende wedstrijd van Spijkenisse om behoud van het hoofdklasserschap tegen  Go-Ahead Kampen. Erik kwam vlak voor rust in het veld omdat Glenn Rijsdijk met een spierblessure naar de kant moest. Hij speelde alsof hij nooit weggeweest was. Soeverein als een grootvorst, hoewel hij er wel de rem op had omdat hij niet wist of zijn knie het zou houden en ook omdat hij wedstrijdritme ontbeerde. Maar Erik heeft kennelijk geen wedstrijdritme nodig. Zelfs als hij een jaar lang aan de kant heeft gestaan is hij meteen van grote waarde voor de ploeg die dit seizoen maar niet op gang kwam.

Ik zou ook een verhaal kunnen schrijven over Anthony Bentem, die zaterdag zijn beste wedstrijd speelde voor de ploeg van Peter Wubben. Anthony zou die dag eigenlijk in het vliegtuig zitten om in een warm land vakantie te gaan vieren,  maar stemde toe dat zijn vlucht omgezet werd naar een dag  later. Dat is te prijzen en omdat hij op het veld centraal achterin bijna alles goed deed, was het maar goed ook dat hij er bij was. Hij dichtte vele gaatjes, gaf altijd goed rugdekking en balverlies leed hij zelden. En hij haalde een bal van de lijn die daar terechtgekomen was via doelman Michael Termijn en de paal. Eén keer stond hij te ver weg, een minuut voor het einde en dat betekende meteen een goal van Dennis van der Wal waardoor verlengingen noodzakelijk waren. Dat kon er nog wel bij voor het geplaagde Spijkenisse.

Toch is Erik Polet niet het onderwerp van deze column. Anthony Bentem ook niet. Het gaat vandaag over rechtsback Yassire Hamdani, die het lastig had zaterdag. Hij speelde tegen Arjan Wiegers, die na een half uur in de ploeg kwam nadat Mr. Go-Ahead Kampen Jurrian Zandbergen gekwetst uitgevallen was. Vanaf dat moment kreeg Yassire te maken met een speersnelle buitenspeler die iedere keer weer vanuit zijn rug probeerde weg te lopen. Daar moest hij aldoor alert op zijn, want Go-Ahead speelde op de counter en omdat Spijkenisse voorin veelvuldig balverlies leed, kon het dat heel vaak doen. Yassire moest iedere keer weer vol aan de bak, want hij had ook de opdracht meegekregen aanvallend gebruik te maken van de ruimte die er echt wel lag. Dat deed hij ook. Maar bij balverlies moest hij telkens als de wiedeweerga terug, want dat waren de momenten waar Arjan Wiegers op loerde. Het was mooi om te zien, die duels tussen die twee. Tot een kwartier voor het einde kwam Yassire meestal als winnaar uit de bus en het mooiste moment was hij toen hij zijn snelle tegenstander bij de cornervlag achterhaalde en met een perfecte sliding de bal veroverde. Na rust zou hij nog zo’n moment hebben. Toen was hij overigens nadrukkelijker met zijn aanvallende taken bezig. Constant trok hij mee naar voor. Het sorteerde weinig effect omdat voorin bijna elke bal verloren werd door zijn ploeggenoten en hij meteen weer terug moest sprinten. Opstomen over de rechterflank, snel weer terug bij balverlies; Yassire maakte veruit de meeste meters van alle spelers op het veld. Ik had wel een beetje met hem te doen. Verdedigend stond hij echt wel zijn mannetje, maar zijn aanvallend werk zou beter renderen als er bij Spijkenisse een balvaste spits zou spelen. Je kunt over spits Kees Tol van alles zeggen, maar niet dat hij balvast is.

Naarmate de wedstrijd vorderde trapte Yassire steeds vaker op zijn adem en zo kon Arjan Wiegers alsnog een paar keer aan de haal gaan. Dat leverde achterin bij Spijkenisse nog enkele hachelijke situaties op, maar tegendoelpunten vielen er niet meer. Penalty’s moesten uiteindelijk de beslissing gaan brengen en het lag in de lijn der verwachtingen dat Spijkenisse na een rampzalig seizoen aan het kortste eind zou trekken. Zo’n seizoen was het namelijk wel. De resultaten waren bedroevend en Spijkenisse is nooit een team geweest. ‘We hebben te veel kapiteins en te weinig soldaten’, was eerder al de conclusie van Yassire, die bij Spijkenisse bijna alles speelde nadat hij bij De Jodan Boys en Quick Boys vier seizoenen lang vaker op de bank zat dan dat hij op het veld stond.

Bij Spijkenisse is hij een bruikbare soldaat geworden. Als afsluiting van zijn seizoen trapte Yassire zijn penalty feilloos binnen en omdat de Spijkenissers dat iedere keer deden bleef het alsnog een hoofdklasser. Snel vergeten maar dit seizoen voor iedereen die Spijkenisse een warm hart toedraagt. Toch denk ik dat Yassire er een klein beetje positief op terugkijkt. Hij speelde namelijk alles en dat was hem heel lang niet gebeurd.  Maar volgend seizoen ligt de lat hoger, ook voor hem. Dan moet hij meer rendement hebben. Hij hoeft immers niet altijd afhankelijk van anderen te zijn.