De KNVB is weer een wervingscampagne voor scheidsrechters gestart. Het aantal arbiters loopt namelijk nog steeds harder terug dan het aantal dat er bijkomt. Dat betekent dat er een keer een breekpunt komt om op reserveklasse niveau of in bepaalde jeugdleeftijdsklassen wedstrijden alleen nog maar te laten fluiten door clubarbiters. Het is niet anders, denk ik dan maar.
Een wervingscampagne moet bovendien ook zinvol zijn. Om mensen over de streep te trekken om scheidsrechter te worden moet je als KNVB ook laten zien dat je heel betrokken bent bij deze groep vrijwilligers. Ik lees met regelmaat de mooiste verhalen op KNVB.nl over hoe de bond ten opzichte van scheidsrechters staat. Maar in de dagelijkse praktijk moeten 99 van de 100 fluitisten het toch echt helemaal alleen uitzoeken. Voor die ene maakt de KNVB graag een uitzondering. Dat is vaak een talent, een binnen het imago van de KNVB passend voorbeeld of een stijve meeloper. Prima, dat de KNVB op dit soort types valt is mij om het even, maar het gaat mij om het feit dat die overige 99 allemaal het gevoel moeten hebben dat de KNVB ook achter hen staat. En dat is mijns inziens niet zo. En met de huidige manier van denken en handelen zal dit ook nooit veranderen.
Vooropgesteld, ik heb respect voor al die begeleiders die met scheidsrechters meelopen om hun talent te ontwikkelen of daar waar nog één en ander bijgespijkerd zou kunnen dit samen met de betreffende arbiters te proberen voor elkaar te kunnen boksen. Maar ook zij zijn vrijwilligers waar de KNVB naar om moet blijven kijken. En ik loop al best wel lang mee om de geluiden en verhalen aan te horen dat ook dit niet altijd goed op orde is.
De KNVB moet gaan overwegen om op een aantal punten de scheidsrechter tegemoet te gaan komen. En dan bedoel ik dat niet per se financieel, al kan daar best wel een grotere draai aan gegeven worden. Vergoedingen zijn al jaren achtereen nauwelijks gestegen. Andere bonden hebben daar een jaarlijks herijkingsprogramma voor. Maar het is uiteraard de vraag of de bobo’s in Zeist zich door een redelijke ervaren scheidsrechtertje die wekelijks zijn columns schrijft voor Voetbal Rotterdam op dat punt laten bijsturen. Ik denk dat men zich wat dit betreft door niets of niemand van de eigen koers laat afwijken.
De KNVB hoort verder volgens mij elke arbiter minimaal elk kwartaal te vragen naar diens ervaringen. Dat kan door meetingen te organiseren, maar ook door via enquêtes vragen te stellen over wat er leeft, en hoe zaken reilen en zeilen. En ook wat gaan doen met deze bevindingen. Want anders heeft het geen enkel nut. Dat moet je niet neerleggen bij een COVS, want niet iedereen is daar lid van. Bovendien moeten arbiters die het wel prima vinden om op een bepaald niveau te willen blijven fluiten én scheidsrechters die een prestatie willen leveren om eventueel op een hoger niveau te gaan fluiten in groepen van elkaar gescheiden worden. En dus niet in hetzelfde beoordelingssysteem terecht komen om tot elkaar veroordeeld te worden. Iemand die al jarenlang bewezen heeft een goede, bestendige leidsman (of -vrouw) te zijn kun je niet over één kam scheren met iemand die net enkele jaren fluit maar wellicht op dat moment net even de beste papieren heeft voor de toekomst. De KNVB blijft altijd ervaren rotten nodig hebben om wedstrijden tot een goed einde te kunnen brengen. Dan moet je hen ook als bond het vertrouwen geven dat zij op niveau actief kunnen en mogen zijn. Maar laat het hen dan ook weten!
Scheidsrechter worden is leuk. Dat klopt. Maar doe er als bond ook wat mee om arbiters het gevoel te geven dat zij wat waard zijn. Dat vind ik.
Egbert Egberts floot bijna veertig jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. Nu loopt hij langs de velden, snuift sfeer. En af en toe, als het zo uitkomt, leidt hij nog wat matches voor Scheidsrechters op Maat. De leidsman schrijft over zijn persoonlijke ervaringen in het verleden, mooie personen en actuele gebeurtenissen in dat door ons zo geliefde amateurvoetbal. Vragen en/of opmerkingen? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.