Mijn column over hoe dramatisch en onherkenbaar sommige rapporteurs hun rapporten schrijven heeft meer reacties los gemaakt dan ik vooraf had gedacht. Naar aanleiding van een eerder onderwerp in ‘Nafluiten’ kreeg de redactie van Voetbal Rotterdam het volgende relaas van John.
,,Ik heb een voorstel om ook eens naar de bezwaar- en beroepsmogelijkheden van scheidsrechters te kijken. De mogelijkheden van scheidsrechters zijn zeer beperkt, met andere woorden: de rapporteur is de kroongetuige wiens woorden in zijn rapport nooit betwijfeld worden, zelfs als de scheidsrechter getuigen heeft dat de rapporteur het niet goed gezien of verwoord heeft. Alleen video kan, als de scheidsrechter geluk heeft, de commissies overtuigen. Maar op de meeste niveaus zijn er helemaal geen beelden en dus is de scheidsrechter afhankelijk van de grillen van de rapporteur. Daarnaast is er inderdaad een hoop vriendjespolitiek. Oftewel de rapporteur mag je of mag je niet. En deels is dat ook gedreven via de scheidsrechter verenigingen. Ben je goed bevriend, dan word je geholpen en concurrenten, wanneer de kans zich voordoet, uitgeschakeld. Alhoewel dat moeilijk te bewijzen is gebeurt het gewoon. En dan kom je weer op het punt dat de scheidsrechter nauwelijks bezwaar en beroep kan “winnen”. In feite is een rapporteur zoiets als een beëdigd ambtenaar (politie, BOA). Wat zij zeggen klopt. Argument? De commissie was er niet bij. Getuigen? Doen wij niet aan etétera. Ik kijk er naar uit naar een artikel hierover. Met vriendelijke groeten, John.”
Ik ben het roerend eens met John. Als je als arbiter een geheel ander idee hebt over je geleverde prestaties dan heb je geen enkele mogelijkheid om een rapport van tafel te krijgen dat volgens jou niet klopt. Zelfs niet via de scheidsrechtersvereniging die jouw belangen zou moeten kunnen behartigen. De KNVB is een log orgaan met ambtelijk ingestelde medewerkers die als je wat te vragen hebt verwijzen naar protocollen, gemaakte afspraken en opgelegde decreten. Daar is niks menselijks aan, laat staan dat de mens die het allemaal uit naam van diezelfde KNVB moet zien te doen als scheidsrechter alleen maar ondersteund wordt door regels, richtlijnen en voorschriften die vanuit dezelfde KNVB zijn opgesteld ten dienste van de KNVB. En niet ten dienste van degene die het moet doen, de arbiter van dienst. Het is om je kapot te schamen.
Wat zou moeten gebeuren is – zoals John schrijft – dat er een soort van uitlaatklep van de scheidsrechters komt, met een zodanige status dat deze serieus genomen wordt, altijd wordt meegenomen in de beoordeling van situaties waarbij scheidsrechters zijn betrokken én bij wie je als arbiter terecht kunt als je iets te klagen hebt over ‘vazallen’ van de KNVB. Want niet elke leenman, afhangeling, getrouwe of slippendrager doet wat deze behoort te doen. Namelijk bekijken wat er werkelijk gebeurt of aan de hand is geweest. Ook de fluitist(e) mag een stem in het kapittel hebben. Zeker als het om hem of haarzelf gaat. Want zonder scheidsrechters géén voetbal…
Egbert Egberts floot bijna veertig jaar wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. Nu loopt hij langs de velden, snuift sfeer. En fluit af en toe een wedstrijd voor Scheidsrechters op Maat, bij cups of evenementen. De leidsman schrijft over zijn persoonlijke ervaringen in het verleden, mooie personen en actuele gebeurtenissen in dat door ons zo geliefde amateurvoetbal. Vragen en/of opmerkingen? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl.