De verwachting voor de uitwedstrijd tegen Tricht was dat het best een lastige wedstrijd zou kunnen worden. Vorig seizoen werd daar verloren en de thuiswedstrijd dit seizoen werd met moeite met 2-0 gewonnen.
Tricht is een ploeg die altijd hard werkt, met volle energie speelt en dus altijd lastig is voor elke tegenstander. Als je als beter voetballend team geen 100% geeft krijg je het tegen ploegen zoals Tricht altijd moeilijk. Dan is de enige oplossing dat je zelf minimaal dezelfde energie geeft en dan betaalt (meestal) het betere voetbal zich uit. En dat gebeurde afgelopen zaterdag tegen Tricht. Beide ploegen gaven vol gas en het beter spelende team, Pelikaan, kreeg de beste kansen. Zoals na 8 minuten toen Jordy van Buren en Jelle Dekker gezamenlijk er vandoor gingen. Eerstgenoemde speelde precies op tijd Jelle Dekker aan die daardoor een goede schietkans kreeg maar zijn schot werd goed tegen gehouden door de keeper.
Twee minuten na deze kans kreeg Erwin van Dis een vrije trap te nemen net buiten het strafschopgebied. Hij werd laag in geschoten maar de keeper kreeg er net een hand tegen zodat het een corner werd. Driemaal is scheepsrecht ging op bij de volgende kans want nog eens 2 minuten later was het raak. Een prachtige pass van Rowdy Nossent op Mitchell Kroos die op de rand van de zestien vrij stond was de inleiding van de 0-1. Mitchell Kroos schoot op doel, de keeper stopte de poging met moeite maar de terugspringende bal werd keurig door de attente Jordy van Buren ingeschoten, een op dat moment verdiende voorsprong. Na deze enerverende openingsminuten en de voorsprong waren er tot de rust geen spectaculaire dingen meer waar te nemen. Behalve in de blessuretijd toen bij een corner de inlopende Erwin van Dis helemaal omarmd werd en naar de grond werd getrokken zoals je dat vaak ziet bij rugbywedstrijden maar de scheidsrechter zag het niet of wilde het niet zien. Daardoor bleef het 0-1 met de rust.
Nu had Pelikaan de eerste seizoenshelft de gewoonte om nooit twee dezelfde helften te spelen, of de eerste helft was goed en de tweede slecht of andersom. Aangezien de eerste helft best een goede was, Tricht had geen enkele kans kunnen creëren, waren de verwachtingen niet echt hoog gespannen voor de tweede helft. Maar Pelikaan bleef verbazen, deze helft was zelfs nog iets beter dan de eerste. Dat bleek al in de 48e minuut toen Jelle Dekker een dieptepass gaf op Mitchell Kroos.
Ondanks dat hij onderweg naar het doel werd gehinderd kwam hij door zijn snelheid toch alleen voor de keeper, hij probeerde de keeper door zijn benen te schieten maar dat mislukte. Tien minuten later was het toch weer raak. Jordy van Buren nam een vrije trap op grote afstand van het vijandelijke doel, zijn schot smoorde in een melee van spelers, de opspringende bal kwam voor de voeten van Jesper Nossent die met een halve omhaal de bal fraai inschoot, 0-2. Weer 10 minuten kreeg Jelle Dekker een goede kans, de bal kwam uit een kluts voor zijn voeten maar nu behoedde de keeper, voor even, zijn ploeg tegen een grotere achterstand. Uit de aansluitende corner viel dan toch de beslissing. Rowdy Nossent kopte deze corner onberispelijk tegen de touwen, 0-3. Nog een keer Jelle Dekker met een kans na een verkeerde terugspeelbal maar ook nu redde de keeper. Kreeg Tricht dan geen kansen? Net na rust werd er voor het doel een voorzet gemist en vlak voor tijd zette een aanvaller een slalom in door de Pelikaanverdediging, hij kwam ver maar op het laatste moment kon keeper Jeroen de Veij zijn inzet pareren met zijn voet en voorkwam zo een tegentreffer.
Pelikaan speelde een uitstekende wedstrijd. Zowel met werklust als met het voetbal. Als dit team deze combinatie kan vasthouden kan het nog hoge ogen gaan gooien in het restant van de competitie. En dat is de uitdaging voor het team en trainersstaf om dit voor elkaar te krijgen.
