Guy Duijm (Hekelingen): ‘Niet de trainingsopkomst maar de kwaliteit bepaalt of je speelt’

Op de dinsdag- en donderdagavonden staat hij bij Hekelingen van kwart voor 6 tot na tienen op de velden en op zaterdag is hij vaak degene die ’s ochtends vroeg de poorten opendoet. Guy Duijm zet zich op de club al een jaar of zeven in voor de jeugd. Hij verzorgt dit seizoen de trainingen voor de beide selectie-elftallen van de Onder 12, hij begeleidt de jeugdtrainers, hij is betrokken bij het uitzetten van het technisch beleid van de vereniging en hij is lid van het technisch hart en in die functie betrokken bij de indelingen van alle selecties, vanaf de jongste jeugd tot aan de senioren. Maar wij spreken hem in zijn hoedanigheid van trainer van het eerste elftal van Hekelingen, dat uitkomt in de vierde klasse G. Het is zijn eerste klus als hoofdtrainer.

Met Guy Duijm praten over voetbal in het algemeen en over Hekelingen in het bijzonder is een aparte ervaring. Niet dat hij onzin uitkraamt, maar als hij eenmaal op zijn praatstoel zit, kom je er nog maar moeilijk tussen. Zeker als je hem vraagt hoe hij als beginnend trainer op de eerste periode terugkijkt. Een monoloog: ‘Wij staan op de negende plaats, hebben 8 punten uit 8 wedstrijden maar zijn nog niet één keer weggespeeld. Vraag het de trainers van de andere ploeg maar. We geven het te gemakkelijk weg, gaan ten onder aan persoonlijke fouten. En als het tegenzit gaan de kopjes hangen. Afgelopen zaterdag tegen TransvaliaZW creëerden we volop kansen, we staan met 2-0 voor en er is helemaal niets aan de hand. Vanuit het niets valt dan een tegendoelpunt en in blessuretijd nog een. Als we in die wedstrijden zuiniger met onze kansen waren omgegaan, was het zo niet afgelopen. Maar het is de realiteit. We staan waar we staan.’

‘De groep is jong, ze moeten nog veel leren. Of ik tevreden ben? Ja en nee. Ik ben tevreden over de trainingsopkomst en over de inzet die ze tonen in de wedstrijden. Ik ben tevreden over de manier waarop we spelen en vaak ook over momenten in de wedstrijden waarop het lukt. Zoals het creëren van kansen bijvoorbeeld. Maar ik ben niet tevreden over hoe wij met die kansen omgaan. Het afmaken kan veel beter. En we geven ook nog te veel weg. Over de resultaten ben ik dus niet tevreden. Er is dus nog veel werk aan de winkel, maar gelukkig heb ik een groep tot mijn beschikking waarmee het fijn werken is. Ze willen echt wel, het is nog jeugdig allemaal, we hebben wedstrijden gespeeld met een gemiddelde leeftijd van iets meer dan 21 jaar, maar er zit wel degelijk kwaliteit in. Maar het is nog te wisselvallig allemaal. Ik ben daarmee met ze bezig, maar het heeft tijd nodig.’

‘Het begint allemaal bij inzet en bij dingen voor elkaar willen doen op het veld en dat zit wel snor. In het verleden is er bij Hekelingen veel gezeik geweest, ook onderling, maar daar is nu geen sprake van. Jongens gaan goed met elkaar om, de trainingsopkomst is redelijk goed. Nee, het is hier niet zo dat als je niet traint je niet speelt. Dat is voor iedereen anders. Je kunt altijd komen trainen, maar dat betekent niet automatisch dat je speelt. En als je wel eens een training mist, betekent dat niet dat je zaterdag niet speelt. Niet de opkomst bepaalt of je speelt, maar de kwaliteit. Maar als je te veel trainingen mist, dan speel je niet; laat dat duidelijk zijn. Mijn spelers weten hoe ik hier in sta en daar zijn nog nooit vragen over gesteld. Ik probeer als trainer altijd duidelijk te zijn. Ik vertel mijn spelers ook altijd waarom ze niet spelen. De beste ploeg speelt en het zijn de spelers zelf die zich opstellen door goed hun best te doen, vaak te komen trainen en er voor te zorgen dat ik als trainer niet om ze heen kan.’

‘Wat ik verder wil is dat ze plezier hebben en dat de focus ligt op winnen, want winnen wil ik ook. Te vaak is het hier te vrijblijvend geweest. Gele kaarten pakken voor praten is uit den boze. Daarom is de discipline aangetrokken. Als je een kaart pakt voor praten krijg je van mij op je donder en moet je de boete zelf betalen. Dat gaat goed nu. Er is nog maar één kaart gevallen voor praten. Verder vind ik dat het tweede elftal er ook bij hoort. De afstand tussen 1 en 2 moet niet te groot zijn. In het verleden heeft het tweede elftal er te veel bij gehangen en dat is bij veel andere clubs ook zo, maar dat wil ik niet. Het wordt steeds moeilijker om een tweede elftal in stand te houden, maar die jongens zijn ook belangrijk voor de club. Jeugd ook. Jeugdspelers moeten kansen krijgen, moeten weten dat er altijd een mogelijkheid is dat ze in het eerste kunnen voetballen als ze goed genoeg zijn. Ben je goed genoeg, dan speel je bij mij. Leeftijd is daarbij niet belangrijk.’

‘Ik merk wel dat ik milder word in mijn aanpak. Toen ik pas trainer was bij jeugdelftalletjes was ik heel streng. Ik zat overal bovenop. Dat doe ik nog wel, maar toch anders. Ik reageer niet meteen meer. Ik kan mijn spelers namelijk niks verwijten. Ze doen allemaal hun best en als de resultaten wat tegenvallen, zoals nu, kan ik ze wel op hun falie geven, maar wat schiet ik daar mee op? Ik moet geduldig blijven, hen iedere keer weer uitleggen wat ik van ze wil. Dat ze op eigen helft geen risico nemen bijvoorbeeld. Dat ze niet te lang lopen met een bal en zeker geen kansloze duels aan moeten gaan. Wat dat betreft heb ik vroeger wijze lessen gekregen van Gijs Zwaan. Gijs had het altijd over stoplichten, over rood, oranje en groen licht. Rood betekende volgens hem dat elk risico vermeden moet worden. Dat je op eigen helft geen gekke dingen doet. Bij oranje mag je dingen ondernemen, maar moet je wel altijd in het oog houden of het echt kan. Dat geldt in het gebied rond de middencirkel. En bij groen mogen alle remmen los. Maak je acties maar, probeer iets, neem risico. Dat is op de helft van de tegenstander. Die lessen van Gijs probeer ik ook op mijn spelers over te brengen.’

Guy is bevlogen en blijft honderduit vertellen. Over het feit dat hij bij Hekelingen binnenkort zwarte Piet is op de Sinterklaasavond voor de pupillen. En dat hij dit seizoen weer een avond gaat verzorgen om de trainende ouders van de jeugdelftalletjes te onderwijzen in de beginselen van het trainersvak. Maar de tijd begint te dringen, want hij moet zo gaan trainen met zijn selectie. We nemen dan ook afscheid van hem en beloven hem zeker nog eens een keer terug te komen.