Column Jan Schoonen: Satish Bhugwansingh (SCO’63)

Louis Jacobs en Peter Hoek zijn twee trainers met een CVV-verleden als voetballer. Ze hebben zelfs nog een tijdje samen gevoetbald aan de Groene Kruisweg. Louis was toen een van de vedettes bij de toenmalige Rotterdamse topamateurclub, Peter Hoek kwam als jong broekie net kijken. ‘Die heeft altijd mijn veters gestrikt toen we samen bij CVV voetbalden’, heeft Louis eens een keer gezegd toen hij trainer was bij Meeuwenplaat en Peter Hoek als trainer van de tegenpartij op bezoek kwam. ‘Dat klopt, want dat kon jij zelf niet’, had Peter toen meteen ad rem gereageerd. Louis Jacobs en Peter Hoek zijn twee mannen die hun mondje aardig mee hebben en die afgelopen zaterdag als trainer van respectievelijk NBSVV en SCO’63 de strijd met elkaar aan gingen binden, ongetwijfeld ook verbaal. Genoeg aanleiding om dat wedstrijdje in de vierde klasse G bij te wonen, leek me.

Voor het voetballen hoef je het trouwens niet te doen. Aan de inzet lag het niet, maar het was niet best wat beide ploegen lieten zien. Vaak werd de bal lukraak naar voor gepeerd en moesten ze daar maar uitzoeken wat ze er mee deden. Geslaagde combinaties waren op de vingers van één hand te tellen, leuke acties waren er niet of nauwelijks te zien. En toch waren er een paar spelers die opvielen. Neem nou zo’n Wesley Sturrus. Die heeft in de anderhalf jaar dat hij nu bij SCO voetbalt al heel wat doelpunten gemaakt, maar zaterdag bakte hij er helemaal niks van. Balaannames mislukten jammerlijk, elke bal sprong van zijn voet, hij verloor ieder duel en toch maakte hij de enige treffer van de wedstrijd toen hij bij een puike voorzet van Charlo Hassell heel goed voor zijn mannetje kwam en de bal koppend in het doel joeg. Die voorzet was trouwens zo ongeveer het enige wat lukte bij Charlo en zo zie je maar dat je slecht kunt spelen en toch de wedstrijd kan beslissen. Aan de andere zijde had vleugelaanvaller Ivar Meeldijk een paar leuke momenten en knalde Peter Vogelaar van grote afstand op de lat, maar het meest van al kon mij SCO’63-middenvelder Satish Bhugwansingh bekoren, de kleinste speler van het veld.

Satish moet de longen van een paard hebben want 90 minuten lang was hij in beweging. Met zijn korte beentjes joeg hij op elke bal. Hij stoorde als een waanzinnige, zat er bij iedereen meteen bovenop en als zijn ploeg in balbezit was, spurtte hij meteen de diepte in. Telkens was hij dan aanspeelbaar. Niet één keer, maar zeker 30 keer deed hij dat. Bij de reclame op de televisie had je vroeger konijnen die bleven hollen omdat ze Duracellbatterijen in hun lijf hadden. Satish moet die dingen ook in zijn lichaam hebben. Als ze bij dat bedrijf nog eens een commercial gaan maken, moeten ze geen konijn nemen, maar Satish al rennend filmen. Ongelooflijk! Je wordt al moe als je hem bezig ziet. En het was niet eens dom gedraaf wat hij liet zien. Verre van dat zelfs. De hele wedstrijd lang wist Satish wel degelijk wat hij aan het doen was. Er zat echt wel een gedachte achter bij de dingen die hij deed, want vaak koos hij slim de ruimte en tussen het rennen en hollen door had hij genoeg overzicht en ook de rust om lepe dingen te kunnen doen. Zoals die bal halverwege de tweede helft, die hij van ver buiten de zestien krullend over de tweeënhalve meter lange Mike Barendregt, de doelman van NBSVV lepelde. De bal spatte uiteen op de lat en had van mij echt een doelpunt mogen zijn. Maar het geluid van die bal op de lat was ook fraai. Fraai was ook wat Louis Jacobs er uit kraamde toen arbiter Jan van Eersel aan Peter Hoek vroeg iets minder te mopperen. Peter was namelijk flink uit zijn stekker gegaan toen Marnix Burgers, de vlagger van de thuisploeg een uitbraak van Charlo Hassell verhinderde. ‘Trainer niet zeuren’, zei de arbiter. Louis Jacobs stond meteen op vanuit zijn dug-out en riep naar de scheidsrechter: ‘Scheids, dat doet-ie altijd.’ Grijnzend ging Louis weer zitten. Peter Hoek kon het wel hebben, zeker toen hij na 90 minuten als winnend coach van het veld af kon stappen. Het doelpunt van Wesley Sturrus was genoeg gebleken. En de tomeloze energie van Satish Bhugwansingh had aan die overwinning zeker ook bijgedragen.

Het voetbal was van een bedenkelijk niveau en toch heb ik een leuke middag gehad. Ik denk dat ik ook ga kijken als NBSVV over een paar maanden bij SCO’63 moet spelen. De verbale strijd tussen Louis Jacobs en Peter Hoek is alleen al de moeite waard. En je krijgt er de intelligent dravende Satish Bhugwansingh gratis bij.