Ik heb hem in de voorbereiding zien verliezen van vierdeklasser DVV’09. Voor de beker heb ik hem uitgeschakeld zien worden door SCO’63, eveneens een vierdeklasser. En in de competitie gaat het ook al niet best met SC Botlek. Zelfs de gedoodverfde degradant Piershil, die elke week met hele grote cijfers verliest, kwam tegen de Spijkenisser derdeklasser op voorsprong. Nee, Mick Loendersloot en zijn makkers draaien bepaald geen rooskleurig seizoen. Zes punten uit acht wedstrijden; daar kraai je geen victorie om. Zaterdag moesten ze tegen Den Bommel dat met de broers Wesley en Johnno Bakker twee voetballers in huis heeft, waarvoor je speciaal naar het voetbal gaat. Ik in ieder geval wel.
Neem nou Johnno afgelopen zaterdag tegen SC Botlek. Omdat hij met zijn studie chemical engineering and process technology aan de TU in Eindhoven al jarenlang niet twee keer per week kan trainen in Den Bommel, is en blijft hij toch een speler die wedstrijden beslist. Na een half uur in de eerste helft passeert hij in de zestien drie man op een rij en schiet de bal onbedaarlijk hard in de korte hoek langs doelman Patrick de Zoete. Dat betekende de 0-1 en ook bij het tweede doelpunt van de bezoekers had hij een groot aandeel. Want hij was het die met een gehaaide steekbal Ruben Rui Dos Santos Fortes wegstuurde. De Kaapverdiaanse spits van Den Bommel behield het overzicht, legde af op de meegelopen Wesley Bakker en dat betekende 0-2. Wedstrijd gespeeld, zo dacht iedereen.
Want Mick Loendersloot en zijn medespelers speelden weliswaar een aardig potje mee, maar gevaarlijk waren ze nimmer. Het was pas vlak voor rust dat Mike Kortsmit als eerste Botlekker een kans kreeg. Van dichtbij knalde de nummer 9 op doelman Sonny Kievit, die goed in de weg ging liggen. En toch was Botlekaanvoerder Mick Loendersloot toen al nadrukkelijk aanwezig. Met de piepjonge, maar heel veel rust uitstralende Xavier Demmendaal naast zich in het hart van de defensie, was Mick de aanjager van de thuisploeg. Hij bepaalde de momenten waarop er gas gegeven moest worden, hij was de man die zijn ploegmaten aanzette om gezamenlijk te jagen op de bal en gaf vaak als eerste het voorbeeld. Ze kwamen er in de eerste helft niet aan te pas tegen het uitgenaste Den Bommel, maar je kon wel zien dat Mick Loendersloot, Jorn Berkelaar, Jermaine van Pijkeren, Mike Kortsmit en de na een blessure teruggekeerde Kevin Michilsen, de oudere spelers van SC Botlek ditmaal de kar wel trokken. Te vaak in dit seizoen was dat niet het geval geweest en dat hadden ze eerder vorige week in gesprekjes met hun trainer Arjan Vuik en diens assistent Hans Kros te horen gekregen. Hoe kunnen we er voor zorgen dat het beter gaat? Hoe kunnen we er voor zorgen dat jullie de kar gaan trekken? Want van de jonge gasten in de ploeg mag je dat nog niet verwachten. Het waren vragen die deze spelers voorgelegd kregen.
Of het nou door die gesprekken kwam of niet, in ieder geval straalden Mick Loendersloot en de andere oudere spelers zaterdag tegen Den Bommel wel iets onverzettelijks uit. In de eerste helft leverde dat nog niet veel op, maar na rust was alles ineens anders. Eerst knalde Lester van Kaam van buiten de zestien de 1-2 binnen, even later ging Jorn Berkelaar goed door en zorgde met een bekeken stiftje voor de gelijkmaker en toen had je ineens een echte wedstrijd. Door Botlek werd gestreden voor elke meter en nog altijd was Mick Loendersloot de animator van de ploeg. Opvallend was de positieve coaching van hem en van zijn makkers. Het zorgde voor een beleving, een inzet en een ijver die bij SC Botlek lang niet gezien was geweest. Van de gebroeders Bakker van Den Bommel vernamen we steeds minder, hoewel keeper Patrick de Zoete nog wel knap een inzet van Johnno van dichtbij pareerde. Van de Botlekkers viel des te meer te genieten. Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe leuker ze gingen voetballen. Het uitverdedigen lukte steeds beter, iedereen werkte zich drie slagen in de rondte, Mick Loendersloot glom steeds harder van trots over zoveel strijd en na een dik uur viel de 3-2. Den Bommel zette een tandje bij, verdediger Leon Breeman werd door trainer Henk Schouten naar voor gedirigeerd, maar Mick Loendersloot hield het met zijn medeverdedigers achterin gesloten. En toen viel vlak voor de tijd de alles verlossende 4-2. Mike Kortsmit nam een corner van Stef Oppong ineens op de pantoffel en de bal verdween snoeihard onder de lat in het doel. Het was een goal die we zelfs in de Champions League niet zien en iedereen dook op de doelpuntenmaker. Mick Loendersloot gillend van vreugde als laatste. SC Botlek – Den Bommel was een heerlijk potje voetbal waarnaar ik 90 minuten lang gefascineerd heb staan kijken. Ik heb genoten van de Bakkertjes van de bezoekers, ik heb genoten van hun trainer Henk Schouten die waarderend was over de fraaie 4-2, maar minder te spreken was over de tweede helft van zijn manschappen, ik heb genoten van Jorn Berkelaar, van Kevin Michilsen en Xavier Demmendaal. En het meest van al heb ik genoten van Mick Loendersloot, die niet eens zijn beste wedstrijd van zijn carrière speelde. Maar o, wat was hij belangrijk voor de ploeg.