Het zou zo leuk moeten zijn. Op zaterdag 8 september speelde Rick Postema met zijn nieuwe ploeg Den Bommel voor de beker een thuiswedstrijd tegen De Jonge Spartaan, de club waar hij jaren had gekeept.
Na de winterstop had hij zijn ja-woord gegeven aan Den Bommeltrainer Henk Schouten, die naarstig op zoek was naar een extra selectiekeeper omdat Jordy Hanenberg terugging naar DVV’09. Op dat moment was de 34-jarige Rick geen eerste keus meer bij De Jonge Spartaan en die had wel oren naar een overstap naar Den Bommel. Toen Cas Abbas, de eerste keeper van de Jonge Spartaan later aangaf ook te vetrekken, naar Zuidland, en er bij De Jonge Spartaan dus een plek onder de lat vrijkwam, zorgde dat niet voor twijfel bij Rick Postema. Die bleef vol achter zijn keuze staan. ‘Een woord is een woord; ik ga naar Den Bommel’, zo zei hij tegen zichzelf.
Samen met Stefan Klink, die ook van de Jonge Spartaan naar Den Bommel overstapte, gebruikte hij de zomerstop om door te trainen om zo topfit aan de voorbereiding bij zijn nieuwe club te kunnen beginnen. Hij kwam ook elke week bij De Jonge Spartaan, want hij traint daar nog altijd het G-team. In die voorbereiding keepte hij zijn wedstrijden in afwisseling met Sonny Kievit en in de beker tegen zijn oude club stond hij onder de lat. Leuk was dat. Tegen zijn oude club, waar hij nog altijd kwam.
Het ging best lekker tot rond de 70e minuut. Bij een uitval van De Jonge Spartaan stormde hij zijn doel uit om de bal te onderscheppen, terwijl ploegmaat Stefan Klink met een tegenstander in diens rug in zijn richting liep in een laatste poging de bal te ontzetten. Het was een actie die in elke wedstrijd meerdere keren voorkomt en altijd loopt dat goed af. Maar ditmaal niet. Juist op het moment dat Rick de bal wilde stoppen, knalde Stefan met zijn knie vol op de linkerkant van het hoofd van de inkomende doelman. Het was een afgrijselijke botsing en iedereen wist meteen dat het niet best was, ook al omdat het bloed onmiddellijk rijkelijk vloeide.
Rick werd met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd waar men zwaar hoofdletsel constateerde: een gebroken linker onder- en bovenkaak, een op meerdere plaatsen gebroken neus, een gebroken jukbeen en een breuk in het voorhoofd van de schedel. ‘De chirurg zei dat zulk letsel alleen bij auto-ongelukken voorkomt’, zei een nog altijd geschokte Henk Schouten enkele dagen later.
We zijn nu een dikke twee weken verder en Rick is gelukkig al weer een tijdje thuis. We mochten hem bellen en dat hebben we dan ook gedaan. Op de vraag hoe het nu met hem gaat, reageert hij opvallend opgewekt: ‘Buitengewoon goed. Ik weet dat het gek is om te zeggen na alles wat er is gebeurd, maar het herstel vindt in een snel tempo plaats. Verbazingwekkend snel eigenlijk, maar je begrijpt dat ik daar wel blij mee ben.’
Van het accident op het veld heeft hij slechts zijdelings iets meegekregen. ‘Het laatste wat ik me herinner is dat Stefan samen met een aanvaller van De Jonge Spartaan op mij afkwam toen ik uitliep. Van de botsing zelf weet ik niks meer en van wat daarna gebeurde heb ik maar enkele dingen meekregen. Dat ik onder het bloed zat en dat ik op de brancard getild ben onder meer. Ik wist wel dat het niet goed was met me, maar dat het zo erg was, daar kwam ik pas in het ziekenhuis achter. Vanwege de veelvoud aan breuken en de impact van de botsing op de hersenen is er meteen een operatie ingepland. Dat kon de volgende middag al. Mijn neus is gerepareerd en de breuken zijn middels plaatjes weer vastgezet. Ik heb overigens toch wel geluk gehad, want als Stefan mij een paar centimeter hoger had geraakt, was hij met zijn knie vol op mijn slaap terechtgekomen en waren de gevolgen waarschijnlijk nog veel erger geweest.’
‘Ik ben nu een tijdje thuis en het gaat goed met me. Ik heb nog wel medicijnen om de pijn te onderdrukken, ik moet nog veel rust pakken omdat ik ook een hersenschudding heb opgelopen bij die botsing, maar verder gaat het prima. Ik heb het nog niet met de familie besproken, maar ik heb absoluut de ambitie om als ik hersteld ben weer te gaan keepen, op voorwaarde dat het medisch verantwoord is natuurlijk. Ik heb 25 jaar gekeept, het is de lust van mijn leven om onder de lat te staan en als doktoren mij straks groen licht geven, dan wil ik het zeker weer gaan proberen.
We raden hem aan eens te onderzoeken waar Arsenaldoelman Petr Cech zijn hoofdbeschermer vandaan heeft: ‘Dat moet jou straks uitkomst gaan bieden, want een helm op, dat mag niet.’ Rick lacht. Gelukkig kan hij nog lachen. We wensen hem een spoedig herstel toe en we hopen echt dat hij over een tijdje weer zijn opwachting maakt op de voetbalvelden.
Nogmaals sterkte en succes met je revalidatie, Rick Postema!
Een goed herstel gewenst en s6 bij een evt. terugkeer op de groene mat