Afgelopen weekend was het weer eens raak. Een massale vechtpartij tussen supporters van twee elkaar op het veld bekampende verenigingen. De scheidsrechter van dienst had, zo scheen, geen centje pijn aan de elftallen totdat er een moment kwam dat de vlam in de pan dreigde te slaan. Niet zo zeer op het veld, maar wel op de tribune en achter de afrasteringen kwam het tot opstootjes. Als leidsman of -vrouw kun je dan maar één ding doen. Affluiten, en af laten koelen tot de rust is weergekeerd.
Dit soort dingen kunnen arbiters echt niet voorkomen. Zodra spelers en/of de begeleiding van voetbalverenigingen vergeten dat fairplay het motief moet zijn om de bepalen wie de beste van de twee op het veld is ben je als scheidsrechter overgeleverd aan het gezond verstand van de mensen die zich op of langs de velden bevinden. En je snapt het al, dat gezond verstand is soms bij mensen ver te zoeken.
Het is mij ook wel eens overkomen. En anderen die ik ken ook. Je start een wedstrijd met de beste intenties. Legt ook van te voren nog eens uit aan beide aanvoerders met de assistenten langs de lijn erbij, dat je graag wilt dat men respect toont voor elkaar, voor elkaars ledematen en voor de beslissingen van de assistenten en van jezelf. En dat het allemaal maar een voetbalspelletje is, waarbij je alleen kunt winnen als je als elftal één goal meer maakt dan je tegenstander. Voor de uitspraak van wijlen Johan Cruijff heeft iedereen respect. Maar in de praktijk blijkt soms dat dit geen enkele stuiver waard is. Men denkt soms te kunnen winnen als je meer gele c.q. rode kaarten weet te scoren dan de tegenstander. Maar met een einduitslag van 3 zwaargewonden tegen 2 licht wint niemand.
Sterker nog, het trekt de aandacht van de media. Zeker als je dit bij herhaling doet. En het publiek zou zich er nog wel eens mee kunnen gaan bemoeien. Wat het nut daarvan ook is, het leidt in elk geval tot de nodige reuring. Ook bij aanstaande tegenstanders, die zich op een andere manier moeten gaan opwarmen om dit soort verenigingen te gast te laten zijn, of om bij hen op bezoek te gaan. Het lijkt mij geen pretje dat je als club de naam hebt dat er bij jou mensen actief zijn op of langs de velden, of buiten de omheining ervan, waarvan je op voorhand aan hun gezonde verstand kunt gaan twijfelen?
Als scheidsrechter moet je overal boven staan, zo word je op de cursus geleerd. Het is echter de ervaring die gaat meespelen bij het afhandelen van incidenten zoals hierboven genoemd. Ik denk dat de betreffende scheidsrechter van dienst afgelopen weekend juist heeft gehandeld door de wedstrijd meteen en definitief te staken. Zodra publiek onderling gaat meppen en dreigen moet je zorgen voor de veiligheid van alle spelers en hun begeleiding. Wegwezen dus, maar wel op blijven letten dat je er zelf niet de dupe van wordt. Ik las ergens op Facebook dat de arbiter van dienst het allemaal zelf in de hand heeft gewerkt door niet eerder in te grijpen op het veld. Dat is mij veel te gemakkelijk. Je bent namelijk als bezoeker van voetbalwedstrijden zelf verantwoordelijk voor je gedrag. Als je jouw asociale en gewelddadige acties wilt legitimeren door altijd de scheidsrechter overal de schuld van te geven dan ben je niet goed bij je hoofd. Bovendien zet het al die andere wedstrijden waarbij het er wel prima aan toe gaat ook in een negatief daglicht. Maar ik ben me er ook van bewust dat deze column degene die echt kwaad willen niet tot andere gedachten zal gaan brengen. Aankomend weekend beter dan maar. Alleen maar positieve berichten op Voetbal Rotterdam.
Egbert Egberts fluit wekelijks wedstrijden in het amateurvoetbal. De leidsman schrijft over zijn persoonlijke ervaringen, mooie personen en gebeurtenissen in dat door ons zo geliefde amateurvoetbal. Vragen en/of opmerkingen? Mail naar info@voetbalrotterdam.nl
