Van verdedigers zeggen ze dat die meedogenloos moeten zijn en rigoureus dienen in te grijpen als de situatie dat verlangt. Op een ledemaat meer of minder hoeven ze dan niet te kijken. Ook verdedigende middenvelders moeten die eigenschappen hebben. Bij Zuidland loopt al jaren een speler in de achterste linies rond die zo niet is. Tenminste, dat denk ik. Maurice Wolters lijkt me een heel aardige, vriendelijke jongen die nog net geen stapje opzij doet als een speler van de tegenpartij voor zijn neus opduikt. Maurice schoffelt niet, blesseert geen tegenstanders en is op het veld de vriendelijkheid zelve. Zo denk ik er in ieder geval over nadat ik hem donderdagavond iets heb zien doen wat ik een voetballer nog nooit van mijn leven heb zien doen.
Zuidland voetbalde in het kader van de Zes Kernen Cup twee keer 20 minuten tegen streekgenoot GHVV’13. Toen ploeggenoot Melvin Bout geblesseerd op het veld lag en gelegenheidsverzorger Han de Graaff eindelijk bij het slachtoffer gearriveerd was, liep Maurice Wolters naar de reclameborden aan de zijkant van het veld, precies naar de plek waar wij stonden. Hij kuierde op zijn gemak, want Han had nog wel even werk bij Melvin. Vlak voor ons legde Maurice iets op de grond en liep weer terug het veld in. Toen wij keken wat hij daar weggelegd had, zagen we niks maar even later sprong er een klein kikkertje tussen onze benen door om elders een veilig heenkomen te zoeken. Maurice Wolters had een klein kikkertje van een gewisse dood gered. Tijdens de verzorgingspauze had hij het beestje zien springen en deponeerde hij het kleine wezentje aan de rand van het veld. Hoe vertederend!
Maurice Wolters is bij Zuidland al vele, vele jaren vaste waarde. Op 16-jarige leeftijd debuteerde hij onder trainer Tom Larssen in het eerste elftal en nu, meer dan 10 jaar later met Peter de Haan als nieuwe oefenmeester aan het roer is hij nog altijd basisspeler. Op 1 september, als Zuidland voor  de beker speelt tegen SV Poortugaal zal dat de 250e officiële wedstrijd van Maurice in het eerste elftal zijn en zal zijn naam op een bordje aan de muur van de kantine verschijnen, waar illustere Slandse voetballers zoals Piet en Arie Bevaart, Niek Zevenbergen en Arie van Sintmaartensdijk geëerd worden. Zoveel potjes in het eerste elftal; verdedigend zal het toch allemaal wel goed zitten met Maurice. Op tijd ingrijpen, aanvallen onderbreken, af en toe een overtredinkje maken als dat nodig is; hij zal het op zijn tijd allemaal wel doen. Anders ben je niet jarenlang basisspeler.
Zaterdag ben ik nog een keer naar Groot Nibbeland gegaan, waar Zuidland voor een oefenwedstrijd de wei in moest tegen eersteklasser Heinenoord. Het grasveld lag er alweer prima bij en dat is de verdienste van de krasse knarren Wim van Sintmaartensdijk, Piet Bevaart en Jan de Ruiter, die bijgestaan door Jans zoon Duncan in de door droogte geteisterde zomervakantie elke dag meerdere keren op het complex aanwezig waren om de velden te sproeien. Daar zit dus ontzettend veel tijd en arbeid in. Maar het resultaat mag er zijn. Tijdens het zomerreces merkten ze al dat er paddenstoelen tussen het gras groeiden, dus met de vochtigheid zat het wel snor en dat verklaart meteen ook het kikkertje op het veld. Zaterdag heb ik geen kikkers gezien op het veld van Zuidland en Maurice deed maar een helftje mee. Hij heeft namelijk al een tijdje een pijnlijke heup en was vooraf nog onderhanden genomen door Han de Graaf, die alweer present was omdat vaste verzorgster Marit van Rhijn uit haar dak aan het gaan was op het W-festival in het Belgische Amougies. Toen Maurice in de tweede helft zijn opwachting maakte in de ploeg, kon je meteen zien dat hij het spelletje snapt. Hij staat vaak goed, pakt veel ballen af zonder daar overtredingen bij nodig te hebben.  Akkoord, het was nog een oefenwedstrijd, de belangen waren niet groot maar het was toch wel een indicatie van zijn manier van doen. Maurice lijkt me geen schopper. Moet dat dan? En moet hij dan ook nadrukkelijker aanwezig zijn in het veld? Met handgebaartjes riep hij voorhoedespelers Ayrton Verlaan en Randy de Macker een paar keer terug, maar hij deed niks toen collega-verdediger Marciano Berkhout twee keer achter elkaar te veel hooi op zijn vork nam en op gevaarlijke plekken balverlies leed. Een ervaren jongen als Maurice Wolters moet dan laten horen dat zoiets vermeden dient te worden. Dat er achterin minder risico’s genomen moeten worden. Toch? Maurice is doorgewinterd en ervaren genoeg om het jonge spul om hen heen te coachen en zo nodig terecht te wijzen. Maar dat doet Maurice niet of nauwelijks. Dat ligt niet in zijn aard. Nee, hij zet een kikkertje aan de rand van het veld. Dat pleit voor hem. Ik zie dat toch veel liever dan een voetballer die helemaal uit zijn stekker gaat als een ploegmaat iets verkeerds doet. Maar ik denk dat veel mensen daar anders over denken.
