Floris. Zijn voornaam roept altijd meteen herinneringen bij me op uit de tijd dat ik jong was. In 1969 was Floris het best bekeken programma op de Nederlandse televisie. Het was een serie over een ridder die bijgestaan door een fakir ten strijde trok tegen onrecht. Die fakir heette Sindala. Floris had hem eerder in India ontmoet toen hij nog met de Portugezen de wereld over trok. Floris was jong, moedig, eerlijk en rechtvaardig meldt Wikipedia en zo herinner ik me mijn blonde televisieheld uit die jaren ook.
Bij voetbalvereniging Rozenburg dartelt ook een Floris over de velden. Hij voetbalt nu voor het vierde seizoen op sportpark West en is afkomstig van Brielle, waar hij ooit met het tweede elftal kampioen werd van de reserve eerste klasse. Telkens als ik hem zie, moet ik aan de Floris denken uit de gelijknamige televisieserie uit lang vervlogen tijden die ik elke zondagavond volgde op het puntje van mijn stoel. Ook de Rozenburgse Floris is jong en blond en hoewel hij op het veld natuurlijk niet met een zwaard rondloopt en ook geen maliënkolder aan heeft, is Floris van den Heuvel toch een ventje dat beklijft. Hem te zien voetballen is fascinerend, net zoals zijn naamgenoot de ridder. Floris is ondernemend, trekt onvervaard ten aanval, is voor de duvel niet bang en wordt steeds beter.
Vorig seizoen heb ik hem een paar keer zien voetballen en toen viel hij me al op. Hij is soms nog wat wild en onbesuisd en doseert zijn acties nog niet goed genoeg, maar je kon toen al zien dat het een jongen met mogelijkheden is. Dit seizoen moet zijn seizoen gaan worden. Hij heeft met Peter-Marcel Nauta een ervaren trainer, die hem de wetten van het voetbal wel bij zal brengen. Zo heeft Nauta tegen Floris’ teamgenoot Nick de Bil al gezegd dat die directer moet gaan spelen en niet zo vaak een balletje onder zijn voet moet halen. ‘Dat houdt alleen maar op’, had Nauta uitgelegd. Zulke raadgevingen mag Floris ook verwachten, neem dat maar van mij aan.
Floris maakte afgelopen zaterdag in de allereerste oefenwedstrijd met de nieuwe trainer op de bank, tegen tweedeklasser Soccer Boys, twee doelpunten. Nauta kon tevreden terugkijken op dat eerste potje voetbal, met af en toe aardige combinaties en met een veelbelovend A-spelertje Jeffrey Bokma in de basis omdat er wat jongens op vakantie waren of geblesseerd. De trainer was ook tevreden. ‘Het is altijd lekker om met zo’n resultaat te kunnen beginnen’, vertelde hij meteen na afloop. Maar hij had ook zijn bedenkingen. ‘Floris scoorde twee keer en dat was mooi, maar hij had er ook vier kunnen maken’, temperde hij meteen de verwachtingen.
Dat was ook zo. Dat had eigenlijk wel gemoeten.
In de eerste helft waren de bezoekers door zwak ingrijpen van de Rozenburgse defensie op voorsprong gekomen en had Floris ook kunnen scoren, maar hij wachtte te lang waardoor de Soccer Boysdoelman kon redden. Even later was hij wel doeltreffend. Hij rondde een prima voorzet van Vincent Lissenberg af met een simpele voetbeweging en de bal lag tegen de touwen. En in de tweede helft, nadat hij alweer een grote kans om zeep had geholpen, maakte hij de winnende treffer. Dat hij behoorlijk wat in zijn mars heeft, toonden niet alleen zijn doelpunten aan, maar ook de beweging, een minuut of tien na rust, waarmee hij op de vierkante meter twee tegenstanders in de luren legde en er meteen pijlsnel van tussen ging. De voorzet die hij toen gaf was te hard en daardoor niet nauwkeurig genoeg. Het zijn die details die beter moeten. Floris is al een behoorlijke speler voor Rozenburg, maar als hij de rust kan opbrengen om op zulke moment ook nog eens een voorzet op maat af te leveren, dan wordt hij voor Rozenburg dit seizoen heel, heel belangrijk. Dan associeer ik de naam Floris niet meer met die nobele ridder van de televisie, maar met die prima voetballer van Rozenburg.