Een wedstrijd duurt 90 minuten of woorden van gelijke strekking zal trainer Mark Weel zijn manschappen voorgehouden hebben in de rust. Bij rust stonden wij met 0 – 2 achter en het leek erop alsof de spelers, gelijk het publiek, de tweede helft gezapig keuvelend door gingen brengen om terloops nog even te vragen hoeveel het uiteindelijk was geworden. De afloop is in de kop al genoemd. Als je er niet bij was hieronder hoe het gegaan is.
V.O.C. begon nog maar weer eens met een aantal nieuwe namen (gelukkig hebben we een ruime sortering capabele spelers!). Michiel Vis was geblesseerd en werd vervangen door zijn vaste stand-in Tom Langerak; Martijn de Vries kreeg tegen Velo zijn vijfde gele kaart en werd vervangen door Ruud Steyvers; Yannick Koevermans en Michiel Broeders, beide ook geblesseerd, werden vervangen door Pieter Beereboom en Sebastiaan Quispel.
De eerste helft was niet best en dat is een understatement. V.O.C. kwam slecht in het spel en er lukte gewoon weinig. De enkele kansen die er kwamen werden door onzorgvuldigheid en gebrek aan koelbloedigheid gemist. Ondertussen kregen wij wel 2 doelpunten tegen en dat was best wel sneu, want dreigend kon je het spel van BVC niet echt noemen. Optimisme was er niet echt te bespeuren bij de toeschouwers want het vertoonde spel bevatte te weinig aanknopingspunten om een ommekeer te verwachten.
Een tegeltjes wijsheid uit de voetballerij (wij hadden vroeger een trainer die zijn hele badkamer vol had met dit soort teksten) luidt: ‘wie de derde goal maakt wint’. Zaak was dus om de schade niet verder te laten oplopen. Hoewel ook de eerste 15 minuten van de tweede helft van V.O.C. nog niet geweldig waren, kwam BVC nu helemaal niet meer in de buurt van ons doel. Douwe die inmiddels naar links was verhuisd kreeg meer vat op zijn tegenstander en ook enkele corners leverde enig gevaar op. Uit een van die corners kwam ook de zo gewenste ‘derde goal’: de eerste voor ons dus (1 – 2). De klutsbal die tweemaal door Sebas beroerd werd eindigde uiteindelijk in het BVC doel en dit had precies het gehoopte effect. V.O.C. geloofde weer in een goed resultaat en BVC werd steeds nerveuzer. Trainer Mark Weel was al gedwongen Ruud Steyvers te vervangen vanwege alweer een spierblessure. Naast Guust Malcoprs werden ook Jeroen Straetemans en Raoul Kertodikromo ingebracht. Alle drie de invallers hadden een opmerkelijke rol in het restant van de wedstrijd. Raoul had 30 seconden nadat hij in het veld kwam de gelijkmaker op zijn schoen maar hij kon de bal onvoldoende controleren. Even later werd Raoul door Robbert de diepte in gestuurd en hij rondde zeer bekwaam af: 2 – 2.
Het leek spannend te gaan worden, maar vreemd genoeg was dat helemaal niet zo. Het was duidelijk dat bij BVC de lucht er helemaal uit was en V.O.C. ging deze pot gewoon binnenhalen. Twee minuten na de gelijkmaker kopte Guust de bal uit een corner van Robbert snoeihard in het dak van het doel. Zo, buit binnen…. Nog even niet want BVC trok met de moed der wanhoop en ten aanval en scoorde fraai (ook uit een corner). Dus moesten wij nog maar eens aanzetten. Goed aangespeeld door Jeroen (invaller nummer 3) begon Douwe aan een fraaie individuele actie langs de linkerzijlijn: schaar, naar buiten dreigen, naar binnen kappen, dreigen te schieten, nog een keer goed leggen, afdrukken: 4 – 3! Het was de 94eminuut. Dit moet toch de volgende ronde zijn.
Volgende week de volgende ronde van de nacompetitie: uit tegen D.E.M.
V.O.C.: Tom Langerak, Tom Wigmans (Jeroen Straetemans), Stijn Houben, Ruud Steyvers (Guust Malcorps), Nico van Mechelen, Ivar Lammers, Boris Polderman, Robbert Stout, Douwe van der Kroft, Sebastiaan Quispel, Pieter Beereboom (Raoul Kertodikromo).
Doelpunten: Sebastiaan Quispel, Raoul Kertodkomo, Guust Malcorps, Douwe van der Kroft.
