Na zes jaar gaat Joey Jongman Barendrecht verlaten. Na dit seizoen maakt hij de overstap naar Katwijk en daarmee komt een wens van hem in vervulling. ‘Ik heb altijd al in de Bollenstreek willen voetballen’, zegt hij. ‘Heel veel publiek, veel derby’s; dat lijkt me ontzettend leuk. Maar ik ben nooit met een vertrek bij Barendrecht bezig geweest, geen moment. Daarvoor heb ik het bij die club veel te goed naar mijn zin. Een goede spelersgroep, een goede trainer, fijne mensen. Alles is perfect geregeld. Ook ik dacht dat ik daar nog jaren zou blijven, maar een telefoontje van Katwijk veranderde alles.’
‘Het was op 22 oktober, daags na de competitiewedstrijd Katwijk-Barendrecht, die we verloren. Ik zat bij Feyenoord-Ajax en werd gebeld door Katwijk. Ik vroeg of ze later op de dag terug wilden bellen en dat deden ze. Ze vroegen of ik interesse had om bij hen te komen voetballen. Ik ben op woensdag gaan praten en dat gesprek met technisch-directeur Cees Bruinink en met trainer Dick Schreuder was heel prettig. Ik had er meteen een goed gevoel bij. De club kwam warm over en liet merken mij er heel graag bij te willen hebben. Ik had het bij Barendrecht prima naar mijn zin en had geen moment met de gedachte gespeeld om weg te gaan, absoluut niet, maar dat gesprek zette me toch aan het denken. Voetballen in de absolute top van het amateurvoetbal bij een club in de Bollenstreek, veel aansprekende derby’s spelen voor twee-, drie-, misschien wel vierduizend man; dat leek me geweldig om een keer mee te maken. En dat kon door een overstap van Barendrecht naar Katwijk te maken. Hoe meer ik er over na dacht, hoe zekerder ik het wist dat ik het moest gaan doen want zo’n kans zou ik misschien wel nooit meer krijgen. Ik ben nog een paar keer wezen praten bij Katwijk en toen wist ik het zeker. Ik moest het doen. Deze kans moet ik grijpen, wist ik. Nee, het was uiteindelijk geen moeilijke beslissing. Het moeilijkste moment had ik daarvoor al gehad, toen ik bij Barendrecht meldde dat ik in gesprek was met Katwijk. Dat vond de club niet leuk en trainer Adrie Poldervaart al helemaal niet. Ik heb een hele goede band met Adrie, ken hem al heel veel jaren en om hem te vertellen dat ik weg ging, vond ik heel moeilijk. Maar hij begrijpt me wel. Hij heeft het er nu nog wel eens over. ‘Joey’, als je je bedenkt; hier is altijd plaats voor je’, zegt hij dan. Dat is mooi, maar mijn besluit staat vast. Volgend seizoen ben ik speler van Katwijk. Daar krijg ik te maken met trainer Jack van den Berg, de man die mij jaren geleden naar Barendrecht haalde. Want Dick Schreuder is nu trainer in Amerika. Dat Jack mijn trainer wordt is een prettige bijkomstigheid; hij kent mij goed en ik hem. Maar als ik niet presteer, zet hij me op de bank hoor, dat weet ik ook wel. Ik zal er voor moeten zorgen dat hij niet om me heen kan.’
En zo neemt Joey aan het einde van het seizoen afscheid van de club waar hij gebakken zat. Niemand die begin oktober vermoedde dat hij volgend jaar niet meer in Barendrecht voetbalt, hij zelf ook niet. Maar dat telefoontje in oktober, toen hij bij Feyenoord zat veranderde alles. Straks moet hij 4 keer in de week 50 kilometer heen en 50 kilometer terug rijden, maar dat heeft hij er graag voor over. ‘Spelen om het kampioenschap bij een absolute topclub als Katwijk voor heel veel publiek; dat is toch het mooiste dat er is’, zegt hij.
