Ze misten bij SC Botlek nogal wat basisspelers zaterdag tegen Rozenburg. Er waren 5 spelers geschorst, Quincy de Lobel was geblesseerd en John Ackon was een weekendje weg. Eén van de geschorsten was aanvoerder Mick Loendersloot, zodat trainer Arjan Vuik genoodzaakt was iemand anders aan te wijzen die met een band om de arm het veld zou opgaan. Het werd Kevin Michilsen en dat was een juiste keus want die aanvoerdersband stond hem geweldig.
SC Botlek speelde in Rozenburg in het donkerblauwe uittenue en Kevin was een van de 2 centrale verdedigers, maar wel degene die het verst naar achteren stond. Hij speelde in feite een metertje achter zijn defensie, soms zelfs iets meer. Hij was een soort ouderwetse Ausputzer. Om zijn linker bovenarm droeg hij de aanvoerdersband, een breed en wit exemplaar dat heel mooi afstak bij het blauw van zijn shirt. Kevin heeft last van een beginnende kaalheid en heeft een paar weken geleden zijn resterend hoofdhaar gemillimeterd. Vanaf een afstandje lijkt het zelfs alsof hij een kaal geschoren kop heeft. Hij is aan de forse kant, weegt voor een voetballer eigenlijk een paar kilootjes te veel, maar zoals hij er zaterdag op Sportpark West in Rozenburg bijliep, was dat allemaal geen enkel probleem. Door al die zaken leek het nu alsof Fabio Cannavaro in het hart van de defensie van SC Botlek aan het voetballen was. Hetzelfde forse postuur. Dezelfde kale kop. Spelend op dezelfde plek op het veld. En ook een zelfde witte aanvoerdersband om de linker bovenarm van een blauw shirt. Geweldig mooi om te zien al die overeenkomsten.
Kevin Michilsen is in alles natuurlijk een veel mindere voetballer dan Fabio Cannavaro, maar 90 minuten lang deed hij me wel denken aan de voormalige aanvoerder van het Italiaans elftal, die in 2006 wereldkampioen werd en datzelfde jaar tot beste voetballer van het jaar werd gekroond. Met zijn kale kop en zijn prachtig witte aanvoerdersband was Kevin de perfecte amateuruitvoering van Fabio. Met hetzelfde karakteristieke loopje zelfs, met de kont iets naar achteren. Kevin was zaterdag in alles een kopie van Cannavaro. Zoals hij liep, zoals hij wees, zoals hij er uitzag. In alles.
Voetballend was het allemaal niet zo heel goed wat hij liet zien, maar het kon wel degelijk door de beugel. Hij won hier en daar een duelletje, gaf waar nodig rugdekking aan zijn ploeggenoten die de gelegenheidsdefensie vormden en trapte wat balletjes terug op zijn doelman Patrick de Zoete. Opbouwend voegde hij weinig toe. Dat deed Fabio Cannavaro vroeger trouwens ook niet. Die stond zijn mannetje in de defensie en liet het aan zijn ploeggenoten over om creatieve oplossingen te bedenken. Dat is bij Kevin ook zo. Kevin Michilsen is een sobere, betrouwbare verdediger zonder franje. Hij schijnt ooit eens met een omhaal gescoord te hebben, maar volgens mij raakte hij de bal toen verkeerd. Hoe dan ook, zaterdag in en tegen Rozenburg deed hij me met zijn fantastisch mooie witte armband en zijn kale kop aan Fabio Cannavaro denken. Het maakte mijn dag meer dan goed.
Veel kon hij niet doen aan de uiteindelijke nederlaag. Rozenburgspeler Joris van Driel raakte na 5 minuten in de tweede helft een bal finaal verkeerd maar zette daarmee wel iedereen op het verkeerde been, doelman Patrick de Zoete incluis. Die dacht, net als alle andere aanwezigen dat het leer over zou gaan, maar de bal verdween door het rare effect na een hoge vlucht alsnog precies onder de lat in het doel. Het werd 2-0 door een fraai uitgespeelde goal van de verder onzichtbare Bryan van der Laan. Beide keren waren de gaten in de Botlekachterhoede te groot, maar om dat alleen op het conto van Kevin te schrijven gaat me net iets te ver. Ook een Fabio Cannavaro kan het allemaal niet alleen doen, toch?
Bij Botlek voetballen een paar jongens met een bijnaam. Linksback Patrick Klaris noemen ze Pielie, Kevin Elfering, de vleugelverdediger aan de andere kant wordt Ibi genoemd, omdat hij een beetje op een Marokkaan lijkt. Kevin heeft geen bijnaam. Ik stel voor dat ze hem bij SC Botlek voortaan Fabio gaan noemen.