Daags voor de enige echte klassieker in Rotterdam-Zuid stond er op de Kikkershoek in Oud-Beijerland met SHO-Heerjansdam in zekere zin ook een klassieker op het programma. Zeker in het verleden, toen de strijd op het hoogste niveau werd afgewerkt, was de affiche goed voor de toestroom van vele honderden toeschouwers.
Voor de wedstrijd tegen de promovendus zag trainer Sander Fakkel twee aanvallende basisspelers geblesseerd afhaken. Giovanni Klaverweide (lies) en Kevin Angel Queijo (enkelblessure, opgelopen vlak voor het einde van de laatste training) namen noodgedwongen plaats op de tribune. Daardoor stond voor het eerst Larby el Harouchi (23) aan de aftrap evenals Giovanni Breevaart die weer voldoende hersteld was. SHO, dat er al bijna aan was gewend om in deze jaargang snel op achterstand te komen, kende ditmaal een droomstart. Begonnen met de wind in de rug resulteerde de eerste aanval in een hoekschop.
De corner bereikte de vrijstaande El Harouchi die vanaf de rand zestien uithaalde waarbij doelman Schreuder het nakijken had: 1-0. Aangetekend moet worden dat een Heerjansdammer het schot van de debutant nog toucheerde waardoor de sluitpost kansloos was. In ieder geval was een mooiere entree voor El Harouchi niet denkbaar. Hoewel SHO ditmaal zowel letterlijk als figuurlijk de wind mee had waren het toch de gasten die langzaam maar zeker het heft in handen namen. Veel kansen leverde het niet op al ontsnapte SHO tweemaal bij ballen die voorlangs Termijns domein verdwenen. Maar in de staart van deel één kreeg SHO toch weer mogelijkheden. Na een rush van Bob Bison kwam de voorzet bij Willian Darjij die in kansrijke positie de bal van zijn voet liet springen. Op slag van rust maakte de spits zijn fout meer dan goed. Darjij verscheen in de zestien maar gunde de vrijstaande El Harouchi het succes: 2-0, op slag van rust. Beter kun je als club in nood niet aan de thee gaan.
In de pauze nieuwe malheur voor de SHO-trainer omdat Robin Winkels er met heupklachten ook uit moest. Daardoor moest Fakkel de complete verdediging omzetten. Invaller Marvin Lems werd rechtsachter waardoor Dennis Groosjohan naar de linkervleugel doorschoof. Bob Bison werd linkercentrale verdediger en Mark Vosselman deed een paar stappen naar rechts. Aanvankelijk stond het weer goed achterin bij SHO en de gasten kregen vrijwel geen kansen. Het gevaar bleef beperkt tot hoge voorzetten die eindigden in de handschoenen van Michael Termijn, totdat na tien minuten Bob Bison in de fout ging en met geel werd bestraft. Omdat hij in de eerste helft ook al was bekeurd was het in zijn 136e wedstrijd in de hoofdmacht, net als drie weken eerder tegen VVGZ, weer voortijdig inrukken voor hem. Met een man minder en ook de straffe wind tegen zou het voor SHO nog een hele klus worden om de buit binnenboord te houden. Omdat het spel zich nu vrijwel volledig op de SHO helft afspeelde onstonden er veel onderlinge contacten waardoor scheidrechter Post zich genoodzaakt zag om veelvuldig het spel te onderbreken. De lange Rotterdammer kwam in het verloop van de tweede helft ongewild vol in de spotlights te staan. Kort nadat Roy Fernandes bij SHO goudhaantje El Harouchi had afgelost en ook Heerjansdamtrainer Patrick Kok twee verse krachten had ingebracht onderbrak de leidsman de wedstrijd om te worden verzorgd aan zijn been. Na behandeling in de dug out van de bezoekers kon het spel na een minuut of vier worden hervat. Heerjansdam trok de teugels steeds strakker aan en SHO kon niet meer dan tegenhouden met af en toe een poging tot uitbreken. Na de laatste wissels aan weerskanten, bij SHO kwam Rick Bokhoven voor Gio Breevaart, werd het bij SHO met z’n tienen pompen om niet te verzuipen. Met nog een kwartier op de klok, wat nog véééél meer zou blijken te worden, zorgde Ronald Ouwens voor de aansluitingstreffer: 2-1. Nog voor dat de secondenwijzer twee rondjes had afgelegd was de balans weer in evenwicht. Invaller Louis Salacoup kreeg aan de linkerkant alle tijd en ruimte en liet Termijn voor de tweede keer kansloos: 2-2.
De mouwen werden door beide partijen verder opgestroopt, bij SHO om het eerste punt binnen te harken en bij Heerjansdam omdat de volle winst voor het grijpen lag. Zo’n tien minuten na de gelijkmaker onderbrak Post wederom de strijd voor een nieuwe behandeling aan zijn blessure. Hij liet daarbij de manschappen ook inrukken. Na te zijn opgelapt kon Post het duel wederom hervatten voor de resterende twaalf minuten.
De Bas Nijhuis look-a-like bleek in die fase een tegenpool van de tolerante Tukker. De leidsman floot nu voor elk wissewasje en naar later bleek werd ook elke seconde dat het spel stil lag bijgetrokken. Terwijl de twaalf minuten die nog te gaan waren al lang en breed waren verstreken werd een counter via Rick Bokhoven op het oog onreglementair onderbroken maar werd beoordeeld als een schwalbe. De aanvaller van SHO kreeg tot veler verbazing geel en een vrije trap tegen. Terwijl er onmogelijk nog veel tijd over kon zijn werd een voorzet vanaf links door Mathijn Valster binnengekopt: 2-3 waardoor Fakkel en zijn manschappen weer met lege handen bleven.
Na achttien minuten, dus op de resterende tijd werd 50% bijgetrokken, maakte de scheidsrechter er een eind aan en evenaart SHO het ”record” van het seizoen 66/67 toen ook de competitie werd gestart met vijf nederlagen. Daarna ging het destijds wel lopen en eindigde SHO nog op een tweede plaats. De start van deze jaargang staat in schril kontrast met vorig jaar toen na vijf wedstrijden de score elf punten bedroeg.
Voor trainer Sander Fakkel wacht een heidens karwei om de wit/zwarte trein voor verder ontsporen te behoeden. Lichtpuntje is dat Larby el Harouchi na twee jaar blessureleed zijn opwachting heeft kunnen maken en wellicht dat hij met zijn doeltreffendheid SHO bij de hand kan nemen om uit de kelder van de eerste klasse weg te komen.
Foto: Frank Dijkman
