Edwin de Koning (Hellevoetsluis): ‘Ik wil geen spelers die in de continu werken’

De invloed van een trainer op een elftal is tijdens wedstrijden niet zo groot, hoogstens 10 tot 20 procent’, heeft Edwin de Koning zich wel eens laten ontvallen. Zo is de Hellevoetsluistrainer er van overtuigd dat Louis van Gaal met Go Ahead Eagles geen landskampioen wordt, hoewel de voormalig bondscoach daar misschien zelf anders over denkt. Wat is dan wel de invloed van een trainer, willen we van hem weten. De invloed door de week en ook in het weekend, langs de kant van het veld, als de wedstrijd eenmaal begonnen is.

‘Als trainer heb je door de week meer invloed’, begint Edwin zijn betoog. ‘Je traint de jongens en dat doe je naar eigen visie. Op dinsdag trainen we in blokken van ongeveer 20 minuten. Sommige blokken noem ik stoptrainingen. We spelen dan een partij waarbij de ene helft van de spelers moet spelen zoals ik denk dat de aanstaande tegenstander gaat spelen. Dat kan full press zijn, inzakken of proberen af te dwingen dat de bal langs 1 kant gaat. De uitvoering daarvan moet op de training precies goed zijn. De rest van de jongens anticipeert daarop en speelt zoals ik mijn ploeg wil laten spelen: ballen onder kniehoogte inspelen, positiespel met één, hooguit twee keer raken. Ik ga me als ploeg niet aanpassen aan tegenstanders, maar wil mijn spelers wel leren hoe ze met veranderende spelsituaties kunnen omgaan. Daarom grijp ik heel vaak in tijdens deze stoptrainingen. Ik leg veel uit. Bijna elke 2 minuten ligt het spel stil. Dan vertel ik wat ik wil, dan geef ik tekst en uitleg. Dat doe ik kort want spelers houden er niet van om stil te staan. Op dinsdag hebben we een paar van die blokken. Verder werk ik aan de conditie, oefenvormen daarop gericht doe ik bijna allemaal met een bal.’

‘Je zoekt spelers die hiermee om kunnen gaan. Aanwezigheid op trainingen is daarbij van heel groot belang. Spelers die niet 2 keer in de week kunnen trainen, wil ik niet in mijn ploeg. Ik wil geen spelers die in de continu zitten. Mijn trainingen zijn leermomenten en als je daar niet bij kan zijn, dan mis je te veel en doe je dus jezelf en het team te kort. Ja, ik ben best wel veeleisend. De trainingen op donderdag zijn anders. Dan gaat het om inslijpen, om herhalingen. Vaak weten spelers op donderdag al of ze zaterdag spelen of niet, soms zelfs al voordat de training begint. Als ze niet spelen weten ze ook waarom ze niet in de basis staan. Dat geeft duidelijkheid en duidelijkheid zorgt voor rust. Ik geef de spelers vertrouwen en verander mijn elftal niet zo snel. Na een mindere wedstrijd ga ik een speler echt geen reserve zetten, maar als het vaker gebeurt, dan natuurlijk wel. Na de donderdagtraining is er nog een analyse van de tegenstander, waarbij alle spelers aanwezig zijn. Ik wil dat mijn ploeg speelt vanuit de beheersing, niet vanuit het duel. Want in duels kan de bal alle kanten op. Een duel is toeval en toeval wil ik uitsluiten. ‘

‘En dan is het zaterdagmiddag en na een heel korte wedstrijdbespreking gaat het balletje rollen. Dan moeten de spelers toepassen wat ze die week en de weken daarvoor geleerd hebben. Vroeger coachte ik heel vaak langs de zijlijn. Haast elke bal werd door mij van commentaar voorzien. Spelers moeten daar gek van geworden zijn. Ik weet dat mijn spelers het prettig vinden dat ik minder roep, zelf heb ik er soms toch wel moeite mee. Maar ik weet dat mijn spelers er onzeker van worden. Daarom ben ik veel rustiger langs het veld. Ik roep bijna nooit meer iets, alleen als het echt nodig is. Je bent al de hele week bezig, spelers weten echt wel hoe ze moeten spelen en wat ze moeten doen. Dan hoef ik ze dat tijdens een wedstrijd niet meer te vertellen. Ik heb inmiddels wel geleerd dat als je weinig zegt, je spelers toch wel doen wat je wil. Je bent niet voor niets heel de week met ze bezig. Dus tijdens wedstrijden is de invloed van een trainer niet zo groot, vind ik. Door de week is die groter, maar ook daarin moet je die invloed niet overdrijven. Je bent en blijft afhankelijk van je spelers. Van hun kwaliteit en vooral van hun bereidheid om op te brengen wat je van hen verlangt.’