De werkploeg (42): Antibarbari

In het voetbalseizoen zet Jan Schoonen namens VoetbalRotterdam elke week de vrijwilligers van de werkploeg van een voetbalvereniging in de regio op de foto. Voor de 42e aflevering is hij langs geweest bij Antibarbari aan de Kralingse Zoom in Rotterdam.

Antibarbari is als voetbalclub een vreemde eend in de bijt. Jeugdleden hebben ze er niet, alleen senioren: 6 damesteams en 15 herenteams. Lid worden kan je alleen als je minimaal een Hbo-opleiding volgt. Als je die opleiding afgerond had, moest je vroeger afscheid nemen van de vereniging, maar dat hebben ze inmiddels veranderd. ‘Anders zou de club geen bestaansrecht hebben’, zegt André van der Lek. André is kalkoenvlees aan het snijden, want elke donderdag verzorgt hij een maaltijd voor leden die zich daarvoor aangemeld hebben. ‘Ze betalen daar 4 euro voor. Er zijn 3 shiften, 3 tijden waarop je je kunt inschrijven en in totaal komen er altijd tussen de 70 en 80 leden eten’.

André doet wel meer bij Antibarbari. Hij is teammanager van het eerste, zelf zegt hij overigens liever dat hij leider is. Hij krijt de velden, hij regelt de kleding en wast die elke week en alle andere klusjes doet hij ook. Zelfs fietsen van leden repareert hij op de dagen dat hij aanwezig is. Hij komt 2 dagen per week speciaal over vanuit zijn woonplaats Amsterdam. Vreemd? ‘Helemaal niet. Ik ben hier nu 7 jaar en Antibarbari is mijn club geworden’, zegt André, die vroeger, toen hij nog in Rotterdam woonde, jarenlang bij LMO heeft gezeten en later nog 10 jaar bij OVV in Oostvoorne heeft doorgebracht, voornamelijk als keeperstrainer. Maar nu is hij dus in de weer bij Antibarbari en wat hij daar meemaakt, daarover raakt hij nooit uitgepraat. De feesten schijnen er legendarisch te zijn.

Het schoonmaken van de kantine en de kleedkamers gebeurt 1 x per week, op vrijdag. Dat werk doet André niet. De leden van Antibarbari doen dat. ‘De nieuwe leden’, verduidelijkt André. ‘Elk nieuw lid moet bij toerbeurt een jaar lang schoonmaken. Bijna al het andere werk hier, doe ik. Geheel vrijwillig. Als hobby. En ik heb het fantastisch naar mijn zin.’

Bij alle werkzaamheden wordt André geassisteerd door Dick Tiel, die 35 jaar geleden samen met diens schoonvader de kantinebar met gele natuursteen heeft gemetseld. Het doet Dick nog zeer dat die gele stenen met witte verf overgeschilderd zijn: ‘Stenen moeten toch leven? Dat is nu met die verf erop niet meer.’ Het is slechts één klein minpuntje. Voor de rest heeft hij het, net als zijn maat André, fantastisch naar zijn zin bij de studentenvereniging.