Column: Ode aan de voetbalopa

Om gelijk maar te beginnen dat ik met opa niets negatiefs bedoel, een voetbalopa is een man, meestal al dik de 65 gepasseerd en dus met pensioen. Iedere vereniging heeft wel één of meer voetbalopa’s langs de lijn. Een voetbalopa is een man die in een ver verleden zelf ook heeft gevoetbald bij één van de vele (vergaande/gefuseerde) Vlaardingse en /of Schiedamse verenigingen, bestuursfunctie heeft bekleed of zich als vrijwilliger heeft ingezet.

Een voetbalopa kijkt uit naar de zaterdag. Wanneer zijn kleinzoon of zijn cluppie weer een thuiswedstrijd speelt of er elders in Vlaardingen of Schiedam een leuke derby op het programma staat. Dan vertrekt deze voetbalopa, veelal op de fiets, van huis om door weer en wind langs de lijn staan.

Soms alleen, soms omringd door andere voetbalopa’s. Dan worden er oude verhalen opgerakeld, gepraat over de wedstrijd, de teleurgang van het Nederlands elftal, het momenteel zwak spelende Feijenoord of alledaagse dingen zoals het weer.

Een voetbalopa staat ook wel eens eenzaam langs het veld, de 22 spelers op het veld hebben geen idee wie deze aandachtig toeschouwer is. De voetbalopa bekijkt de wedstrijd, en denkt er het zijne van. Zoals bij elke vereniging lopen er ook bij CION voetbalopa’s rond. Wat te denken van de 68-jarige Wim van Wieringen? Oud voorzitter op ons oude complex aan de Samuel Esmeierstraat en altijd langs de lijn te vinden. Regelmatig bijgestaan door zijn zoon en oud CION trainer Ron van Wieringen.Of  wat dacht u van oud-CION speler, Frans Lubregts met zijn strak naar achter gekamde grijze haardos. Tijdens de thuiswedstrijden van CION altijd te vinden ergens tussen de twee dug-outs. Immer vrolijk en in voor een praatje.

Op een druilende dinsdagavond kwam ik op ons complex Jan Baksteen tegen, een voetbaldier pur sang. Welke Vlaardinger kent hem niet? De oud Fortunees “genoot” van de wedstrijd Deltasport 2 – Excelsior Maassluis 2.

Zo nu en dan komt Perry Lievaart van het AD verslag doen van onze wedstrijd. Eigenlijk altijd met zijn opa aan zijn zijde. Een aandoenlijk gezicht, de oud Fortunees,  dol op voetbal, met zijn kleinzoon kijkend naar een wedstrijd die eigenlijk vaak zo slecht is dat alleen de echte liefhebber  er de schoonheid van inziet en het 90 minuten kan vol houden.

Zo heb ik, in de zeventien jaar dat ik bij CION zit ,ons ook al wat voetbalopa’s zien ontvallen. Onlangs Huib van Teijlingen, de gebruinde adonis die de hele regio op zijn fiets afstruinde op zoek naar voetbalvertier. Of een seizoen geleden nog, oud grensrechter en terreinknecht CION-lid Hans van de Berg Jan Poulus, die wekelijks “onze” jongens stond aan te moedigen.

En wat te denken van een aantal jaren geleden overleden meneer van der Knaap, een voetbalopa die midden in de vereniging stond. Toen ik op zijn begrafenis was, vertelde zijn schoonzoon dat voetbal en CION nog belangrijker voor hem waren dan de verjaardagen van zijn kinderen en kleinkinderen. Liefkozend door zijn kleinkinderen dan ook opa voetbal genoemd.

Deze column is een ode aan de voetbalopa! Elke vereniging kent wel zijn voetbalopa, zie jij hem wel staan? Schud deze voetbalveteraan ook eens de hand, luister aandachtig naar zijn verhalen. Voor het te laat is….