Schoenen aan de wilgen: Sander van Eck (Nieuwenhoorn)

Sander van Eck heeft zijn handschoenen aan de wilgen gehangen. De 34-jarige keeper van Nieuwenhoorn vindt het genoeg geweest. ”Het is na jaren van 2 a 3 keer per week trainen en de hele zaterdag weg, tijd voor andere dingen. Qua werk liggen er wat uitdagingen bij AllSecur en uiteraard wil ik wat meer tijd vrij maken voor mijn vriendin die de afgelopen negen jaar veel tijd heeft moeten delen met de voetbal.”

Hoe kijk ik terug op mijn laatste seizoen als selectievoetballer?

Dat is toch wel een beetje met mixed feelings. Ik ben de laatste jaren niet zo fit geweest als dit jaar, starten het seizoen “gewoon” als eerste keeper en speelde ook gewoon lekker (tuurlijk, de ene wedstrijd zit je er lekkerder in dan de andere). Toch vond Steef dat het na de winterstop tijd was om mijn jonge ploeggenoot de kans te geven zich te laten zien. Dat was wel even slikken, maar heb me verder geprobeerd zo positief mogelijk op te stellen. We waren bezig met een missie en ik ben dan te veel club/teamspeler om een hoop heisa te veroorzaken. Maar het staat als een paal boven water dat ik liever lekker tussen die lijnen had willen staan na de winterstop. Verder is het natuurlijk geweldig dat we viaviaviavia toch nog gepromoveerd zijn. Dat maakt me trots, want daar heb ik zo wel binnen als buiten de lijnen zeker mijn steentje aan bijgedragen. Maar ook als team hebben we ons toch weer recht gezet na wat dompers. Dat was en is heel mooi!

Wat ga ik het meest missen aan selectievoetbal?

Dat is toch de combinatie tussen wat ik de drie pijlers vind van het voetbal: de humor, de gezelligheid in de kleedkamer en die meenemen naar de kantine en het toch moeten en willen presteren als team. Ergens echt voor strijden en daar elkaar in de kleedkamer en de kantine zo goed en kwaad in meenemen.

Je hebt een lange carrière achter de rug, naar welke periode kijk je het liefste terug?

Ik heb het geluk dat ik met een hoop mooie, goede spelers heb mogen spelen. En zeker ook een hoop prijzen heb mogen pakken, iets wat niet iedereen is weggelegd. Maar is maar één jaar geweest in mijn loopbaan dat ik dacht dat we met zowel 1 als 2 een vriendengroep waren. Dat we met 30 man de kantine tot diep in de avond/nacht bevolkt konden houden. Een groep waar ik ook nu nog steeds mee om ga. En dat is mijn eerste jaar bij Brielle geweest. Ik hoop trouwens dat ze me dit bij “mijn” club Nieuwenhoorn niet te veel gaan verwijten hahaha… maar dat jaar bij Brielle was goud, eerlijk waar. We wonnen veel en werden ook kampioen, dat zal vast helpen maar dat heb ik vaker meegemaakt. Hoe wij daar als een soort vriendengroep met elkaar omgingen, was echt tof. Dat was eigenlijk de grootste prijs van het jaar.

Als ik mocht kiezen, wat zou ik dan anders doen?

Ik had misschien een hoger niveau kunnen halen als ik wat biertjes had laten staan of minder avondjes weg was gegaan. Kortom als ik wat meer “er voor zou leven”. Maar eerlijk gezegd, heb ik daar geen spijt van. Het heeft me namelijk gemaakt tot wie ik nu ben, een levensgenieter die ook onwijs genoten heeft van zijn hobby en het leven daarnaast.

Wat ga ik nu doen?

Ik ga (blijf) lekker met vrienden in de zaal spelen, Blijdorp 3. Komend seizoen kan ik, mits fit vaker mee doen. Dat vind ik veel waard. Het zijn bijna allemaal jongens die ik al ken vanuit de jeugd bij Nieuwenhoorn en we wonen nu allemaal al een tijdje in de stad. De een is getrouwd de ander heeft kinderen en dit is een wekelijks dingetje waardoor we mekaar nog regelmatig zien. Dat vind ik super en veel waard.

Daarnaast blijf ik wel nog betrokken bij Nieuwenhoorn, als voorzitter van de Club van Honderd en zal ik waar ik kan advies geven aan het bestuur, staf of jongtalent. Verder zal ik het bedrijven/vriendentoernooi van de club wat nieuw leven in gaan blazen, wat ook wel nodig is.

Beste medespeler?

Moeilijk, dat zijn er wel een paar geweest. Dat kunnen namelijk David Mendes Da Silva, Delano A’Cohen, Melvin Winterberg, Remco Wuijster, John Lopes Cruz zijn, maar ik kies toch voor Everton Pires Tavares. Fantastische voetballer die het nu ook al een tijd bij Kozakken Boys laat zien. Dat clubs als Sparta, Excelsior of zelfs Heracles zo’n speler nooit de kans (meer) hebben gegeven, snap ik niet.

Beste tegenspeler?

Ismail Celen vond ik bij Leonidas altijd heel bepalend en goed.

Mooiste complex?

Veel complexen hebben wel wat zoals Hoge Bomen van Westlandia. Maar het complex, en misschien ook wel door de supporters, is die van Nieuw Lekkerland.

Beste coach?

Met alle respect voor alle trainers/coaches die ik in mijn carrière heb gehad, want met bijna allen heb ik wel prijzen gewonnen, maar Adrie Poldervaart blijft toch mijn trainer. Zowel tactisch, als spelvreugde ,als filosofie en ook als mens, gewoon een topper.

Favoriete elf?

Ik was al bang voor deze vraag. Laat ik voorop stellen en ik heb het al eerder gezegd, ik heb het geluk mogen hebben om met veel goede spelers te hebben gespeeld want in onderstaand rijtje gaan spelers als Edwin van Zwieteren, Sevket Kasaroğlu, Chris van Bergen, John Lopes Cruz, Remco Wuijster, Michel Melissant, Marcel Post, Jaap Otte, Brian Smits, Erie van der Zwan en nog wel een aantal niet voorkomen:

Foto: Willem Fakkel