De introductie is hilarisch. ‘Van As, is dat met een s of met sch op het einde?’, vraag ik als ik Kees de hand heb geschud nadat hij de voordeur open gedaan heeft. ‘Met een s’, antwoordt hij. ‘As. Dat is de afkorting voor asociaal’. Het is de opmaat voor een boeiend uurtje, waarin Kees terugblikt op zijn carrière als verzorger bij CVV, CVV Mercurius en nu bij het zaterdagelftal van SV Charlois, een verhaal dat voortdurend een schaterlach teweegbrengt.
Wat te denken van de volgende anekdote? ‘De leukste trainer die ik al die jaren heb meegemaakt was Cees Lagendijk. Na een training hadden de jongens eens een keer de punten van zijn sokken afgeknipt. Toen hij ze aantrok staken zijn tenen er door. Gelachen dat we hebben. ‘Hoe kunnen we die gasten terugpakken’, vroeg hij later aan me. Ik had nog hete zalf en smeerde die in de onderbroeken van de spelers. Later die avond stonden ze van de brandende jeuk allemaal te springen in de kantine.’ Hij kan er nu nog smakelijk om lachen.
Lachen kan hij niet om de beenbreuk van Mo Maach, die nu trainer is van het tweede van Charlois. Als verzorger was Kees er als eerste bij. ‘Het was vreselijk. Het bot stak er uit. De trainer van de tegenpartij riep dat ik hem maar buiten de lijnen moest leggen, dan kon de wedstrijd doorgaan. Ik kan er nou nog boos om worden.’
Nog één keer zit de bijna 75-jarige Kees van As als verzorger op de bank bij de zaterdagploeg van SV Charlois, compleet met krukken, want lopen kan hij tot zijn spijt niet goed meer. ‘Een ander rent met de waterzak het veld in, maar ik ben er nog wel bij’, zegt hij. De thuiswedstrijd tegen Rijnmond Sport Hoogvliet wordt de allerlaatste in een lange, lange loopbaan, die ruim veertig jaar geleden begon bij het roemrijke CVV. Daar werd hij als vader van een voetballend kind jeugdtrainer, leider, scheidsrechter en omdat hij zich wilde verdiepen in het voorkomen en behandelen van blessures volgde hij cursussen. ‘Zelf betaald allemaal. Van de club kreeg ik daarvoor geen dubbeltje’, zegt hij. Toen hij zijn papieren had kreeg hij het nog drukker dan dat hij het al had. Hele weekenden was hij als verzorger op het complex van CVV in de weer. Zaterdag bij de jeugd, een dag later bij het zondagteam dat destijds een topper was in de hoofdklasse.
‘Mijn verzorgerskamertje bij CVV was het mooiste wat ik ooit gehad heb. Er stond een bankstel in, twee koelkasten, een tosti-ijzer, een frituurpan. Het clubhuis was die dagen tot 12 uur ’s nachts open en daarna gingen we bij mij in mijn kamertje door tot een uur of 4. Mooie tijden waren dat. Mijn kamertje hing vol met posters van nakende wijven, maar toen ik ook de jeugd ging behandelen heb ik die er maar uitgehaald.’
CVV fuseerde met RSM tot CVV Mercurius en werd later met DEHMusschen SV Charlois. Al die jaren heeft Kees de verzorging van de selectie op zich genomen. ‘Al die jaren heel leuk, maar het is nu toch allemaal wel minder dan vroeger’, vindt hij. ‘Vroeger trainde iedereen altijd. Tegenwoordig komen ze alleen nog maar als het uitkomt. Dit seizoen ben ik een paar keer voor joker naar de club gegaan omdat er geen training was.’ Hij schudt het hoofd. ‘Maar dat is niet de reden dat ik stop hoor, want nog altijd is het heel fijn om te doen. Maar het kan gewoon niet meer. Ik loop best wel moeilijk, moet er wel mee stoppen. Het is mooi geweest.’
Gaat hij komend seizoen wel kijken, is de laatste vraag. ‘Natuurlijk wel. Je denkt toch zeker niet dat ik de hele dag hier blijf’, zegt hij met een klein, bijna onzichtbaar knikje naar zijn levensgezellin Annie op bank. Ze ziet het, maar vertrekt geen spier. ‘En ik heb een hengel hoor’, besluit hij.
Kees van As, de man met humor. Ze zullen hem gaan missen bij SV Charlois.
