Column Jan Schoonen: Sander van Hamburg (Zinkwegse Boys)

Op zaterdag 29 april kon hij kampioen worden als de wedstrijd tegen buurman OSV in Oud-Beijerland winnend afgesloten zou worden. In het begin leek het er op dat dit zou lukken. Na een zestal minuten kopte hij een bal tegen de touwen en als de stand zo bleef zou Zinkwegse Boys, zijn ploegje, onbereikbaar zijn voor achtervolger Stellendam. Kampioen worden op het veld van OSV, dat zou het summum zijn! Daar spendeerden ze dit seizoen behoorlijk wat geld, zo had hij gehoord, daar moesten ze kampioen worden en om daar een stokje voor te steken met het dorpsclubje Zinkwegse Boys, waar ze bij wijze van spreken voetballen voor een bal gehakt en een fles bier, dat zou onvergetelijk zijn. Inwendig verkneukelde hij zich er al op na zijn doelpunt.

Het zou echter anders aflopen. OSV maakte gelijk, bij die stand zou het blijven en zelf kreeg hij nog een gele kaart. Het was zijn vijfde en dat betekende dat hij het volgend potje, wederom een kampioenswedstrijd dus, moest missen. Sander van Hamburg, over hem gaat dit verhaal, was ontroostbaar. Hij kon wel janken.

Om je in te denken wat hij die zaterdag voelde, bekijk dan op YouTube het filmpje van Paul Gascoigne, die in 1990 in de halve finale van het WK tegen Duitsland een gele kaart kreeg en een eventuele finale moest missen. Gascoigne barstte al op het veld in huilen uit en is de klap nooit meer te boven gekomen. Hij zocht troost in de fles, werd zwaar verslaafd en haalt tegenwoordig alleen nog de pers als hij met zijn zatte kop rare fratsen heeft uitgehaald.

Zover zal het niet komen met Sander. Maar helemaal zeker dat dit niet gaat gebeuren, ben ik niet. Ik heb hem afgelopen zaterdag de hele middag gevolgd tijdens de wedstrijd die hij moest missen tegen laagvlieger Melissant en heb mijn bedenkingen…. Als er gewonnen werd zou bij Zinkwegse Boys alsnog een daverend feest losbarsten.

Hoe zou Sander zich houden? Vooraf had hij me nog verteld dat hij helemaal niet nerveus was, maar zodra arbiter Kabbedijk het potje in gang had gefloten, werd hij alsnog gek van de zenuwen. Stapelgek. Nooit heb ik een zenuwachtiger mens gezien. Eerst zat hij nog links in de dug-out, binnen een mum van tijd stond hij achter de omheining, wild zwaaiend met zijn armen en onverstaanbare aanwijzingen het veld in brullend. De eveneens geschorste Ferry van den Dool, die rustig op het trainersbankje naast de dug-out zat, zag het hoofdschuddend aan. Op het veld zou Sander binnen de kortste keren al voetballend de zenuwen van zich af gespeeld hebben, maar als geschorste speler machteloos vanaf de kant te moeten toe kijken; het was hem allemaal te machtig. Hij ijsbeerde nerveus heen en weer, stond dan weer hier, dan weer daar, riep nog enkele kreten het veld in en verdween toen plots in de kleedkamer. Een paar seconden later stond hij alweer buiten, hevig trekkend aan een sigaret. En een tiental minuten later was hij terug bij de dug-out.

Sander van Hamburg stierf duizend doden en dat duurde tot diep in blessuretijd van de eerste helft, toen William Benard de verlossende 1-0 maakte. Nog voordat de bal over de lijn was, was Sander al juichend het veld in gevlogen om bij terugkeer haast de dug-out te slopen. Oh, wat was hij blij!

De tweede helft ging het iets beter met hem, zeker nadat goals van Koen van der Ende en van Mees Lebbink aan alle onzekerheid een einde maakten. Zinkwegse Boys kampioen! En Sander van Hamburg nog altijd door het dolle heen, maar nu van blijdschap. ‘Helemaal niks, helemaal niks bij OSV’, zong hij.

Het voetbal was niet best zaterdag en dat is een eufemisme. Zinkwegse Boys en Melissant maakten er een belabberd potje van. Te genieten viel er weinig, maar Sander van Hamburg maakte voor mij de dag onvergetelijk. Ik heb genoten van hem.

Op zo’n manier kampioen worden is slopend. Zwaar, heel zwaar. En dan moet u weten dat hij Feyenoordsupporter is. Uit en thuis is hij er altijd bij. Zondag moet het voor hem zo mogelijk nog zwaarder dan zaterdag geweest zijn. Een beetje meelij heb ik wel met hem, want aanstaande zondag maakt hij alweer zo’n dag mee. Als dat maar goed gaat. Sterkte Sander.