Zijn outfit is prachtig. Het shirt is zwart met een smal wit randje bij de hals. Op de borst het logo van shirtsponsor grondverzetbedrijf L.A.W. Tol, dat met de kleuren wit en rood daar mooi bij afsteekt. Om zijn linker bovenarm een wit-blauw geblokte aanvoerdersband met het logo van de club. De korte broek is zwart. De kousen zijn zwart. De handschoenen zijn aan de bovenzijde zwart, in de handpalmen donkerblauw. Aan zijn voeten heeft hij witte Nikes met blauwe veters. Doelman Bryan Huyzers van Goudswaardse Boys ziet er uit zoals keepers er uit moeten zien: om door een ringetje te halen.
Het is niet alleen dat ik voor zijn uitrusting nog eens een wedstrijdje van zijn ploeg heb bijgewoond. Keepen kan Bryan namelijk ook. Dat zag ik eerder dit seizoen al in de thuiswedstrijd tegen OSV Oud-Beijerland waarin hij schier onpasseerbaar was. Met een andere Hoeksche Waard derby op het programma afgelopen zaterdag, ditmaal tegen ZBVH, was het een mooie gelegenheid weer eens af te reizen naar sportpark De Korenaar.
Hoewel Bryan nog maar 20 jaar oud is, staat hij bij Goudswaardse Boys al voor het derde seizoen onder de lat. Drie jaar geleden was hij als piepjong kereltje de opvolger van zijn vader Bram, die al sinds mensenheugenis keeper was van de plaatselijke trots. En in de prehistorie stond ook opa Maarten lange tijd bij de Boys in het doel. De club is opgericht in 1932 en als ze zeggen dat ze met Bryan pas aan de derde keeper in de clubgeschiedenis toe zijn, geloof ik dat meteen. Drie generaties Huyzers als heersers in de zestien in Goudswaard; het is frappant. Het keepen zit de familie Huyzers kennelijk in de genen.
Tegen ZBVH had Bryan overigens een makkelijk middagje. Er waren hele fases in de wedstrijd dat hij tussen penaltystip en zestienmeterlijn met de armen in de zij ontspannen de verrichtingen aan de andere kant van het veld kon volgen. Hij wandelde af en toe terug naar zijn doel om zijn handschoenen te besproeien. Toen hij dat voor de eerste keer deed, dacht ik dat er wel eens lijm in de bus kon zitten. Om ballen klemvast te kunnen vangen. Maar hij nam ook een slok uit dezelfde fles en hoewel ze wel eens zeggen dat keepers gek zijn, zie ik er Bryan niet voor aan dat hij tijdens de wedstrijd lijm staat te drinken.
Bryan lijkt me een rustig ventje. Hij dirigeert zijn verdedigers heus wel naar de posities waar gevaar dreigt, maar hij doet dat rustig. Kalm. Zeker niet opgefokt en aandacht-trekkerig van ‘hoor eens hoe ik een wedstrijd beleef’ zoals je op andere velden wel eens keepers ziet doen. Eén keer verheft Bryan zijn stem. Dat is als centrale verdediger Wesley van Gijzen zich verstapt en ogenschijnlijk geblesseerd blijft liggen en ZBVH de bal niet buiten trapt. Dat hoeft ook niet. Bryan denkt daar anders over, want hij foetert tegen de ZBVH-er die aan de bal was. Het is verspilde energie. Hij moet het maar aan de scheidsrechter overlaten om te bepalen of het spel stilgelegd moet worden.
De keren dat hij in actie moest komen, deed hij zijn werk uitstekend. Zoals die ene keer na 26 minuten toen het beweeglijke ZBVH-spelertje Dejan Bislimi plots voor zijn neus opdook. Bryan kwam op het juiste moment zijn doel uit en blokte met de rechtervoet. Die Bislimi was overigens veruit de gevaarlijkste speler van de bezoekers, maar het was diens eerste wedstrijd na een periode blessureleed. Bij ZBVH zijn ze nog voorzichtig met hem. In de tweede helft keerde hij niet terug en dat was jammer voor de wedstrijd.
Na rust plukte Bryan nog een paar ballen uit de lucht en hij kreeg enkele corners te verwerken. Jordi Verkerk, zijn collega aan de overzijde van het veld had trouwens ook niet veel te verduren. Een verzilverde penalty van Johan Bestebreur betekende de 1-0 en daar bleef het bij. Bryan was wederom foutloos zaterdag. Dat is hij heel vaak, denk ik zo maar. Ik ben onder de indruk. Bryan Huyzers is een doelman naar mijn hart. Hij is goed. En hij draagt ook nog eens een schitterend tenue. Wat wil je nog meer?
