Hij is al 34 jaar, maar met Oner Sang A Jung, de centrale verdediger van tweedeklasser Hellevoetsluis, is het zoals met wijn: hoe ouder hoe beter. Ik heb hem zaterdag weer eens aan het werk gezien tegen Piershil dat tot die dag op de tweede plek stond in de tweede klasse D. Zelf stond Oner met zijn ploegmakkers op de vierde plek. De nummer 2 tegen de nummer 4, een aantrekkelijk affiche dus zou je denken. Die verwachting werd bij lange na niet ingelost. De wedstrijd was pover en veel viel er niet te genieten. Ja, Charlo Hassell, de rechtsbuiten van de bezoekers had het af en toe op zijn heupen en legde dan Juriaan Lindhout of Kevin van Valen met een paar passeeracties op de vierkante meter in de luren, maar verder was het vlakjes. Vooral Piershil was pover, armoedig zelfs en voor een groot deel kwam dat omdat er bij de bezoekers enkele spelers rondliepen die heel goed in staat zijn de angel er bij de tegenstander uit te trekken.
De onvermoeibare Frankie van Gelderen bijvoorbeeld, die als aanvoerder het voorbeeld geeft in afjagen en er bovenop zitten. Of diens ploeggenoot Sander van Pelt, die vooral in de tweede helft heerst op het middenveld en heel veel ballen verovert. En als er dan nog eens een muis doorkomt, dan staat centraal achterin Oner Sang A Jong, die als een soevereine veldheer het gras voor de voeten van mannen als Geert Bakker, Edwin Bestebreur en Alex van Dijk wegmaait.
Oner is het voorbeeld van een speler die de rust en de kalmte bewaart. Hem maken ze de pis niet meer lauw. In paniek is hij nooit en slippertjes maakt hij niet. Niet meer, bedoel ik dan, want in het verleden was dat wel anders. Toen nam Oner als back nog regelmatig te veel hooi op zijn vork, deed dingen die hij eigenlijk niet moest doen en verloor dan een bal op een riskante plek of stond niet op de juiste positie als er gevaar dreigde. Dat is nu al lang niet meer het geval. Oner heeft zich doorontwikkeld, zoals dat zo mooi heet. De gesprekken die hij met zijn trainer Edwin de Koning heeft gevoerd zullen daar wel aan bijgedragen hebben, vermoed ik.
De relatie met zijn trainer is trouwens een heel bijzondere. Zowel De Koning als Oner is bij Hellevoetsluis aan het zevende achtereenvolgende seizoen bezig. Ze kennen elkaar door en door en zijn nog lang niet op elkaar uitgekeken. Oner heeft zelfs gezegd dat hij bij Hellevoetsluis wil blijven voetballen zolang De Koning daar trainer blijft en daarna bij hem op de bank aan te willen schuiven als assistent, want na zijn actieve loopbaan wil hij zich gaan bekwamen in het trainersvak. Het zal er ooit wel van komen, neem dat maar van mij aan.
Zover is het nog niet. Oner staat nu nog zijn mannetje op het veld en dat gaat hem goed af. Tegen Piershil doet hij maar één keer iets wat niet goed is. Terwijl hij niet onder druk staat en alle tijd van de wereld heeft, raakt hij de bal in de middencirkel helemaal verkeerd en trapt hem pardoes over de zijlijn. Het kan gebeuren en het is hem niet kwalijk te nemen, want heel de wedstrijd lang is hij de kapstok van de Hellevoetsluisverdediging. Oner is heel, heel belangrijk voor zijn ploeg. Hij zet zijn mannetjes op de juiste plek, fluistert zijn medespelers in het voorbijgang voortdurend adequate aanwijzingen toe en zorgt aldus voor de balans en de rust in de ploeg. Ik begrijp heel goed dat Edwin de Koning lyrisch is over zijn centrale man.
Oner Sang A Jung doet allang geen domme dingen meer. Simpel gezegd zou je kunnen stellen dat hij volwassen is geworden en dat heeft zijn uitwerking op heel het elftal. Mede daardoor is Hellevoetsluis een ploeg die mee gaat doen bij het verdelen van de prijzen.
Naomi Van Ommeren
Naomi Van Ommeren
Naomi Van Ommeren