Een clubhopper was hij in het begin wel een beetje. Van de jeugd van Rijnmond Hoogvliet Sport naar Barendrecht, vandaar naar Oranje Wit, terug naar Rijnmond Hoogvliet Sport en vier jaar geleden naar vv Rhoon, waar hij eindelijk een blijvertje is gebleken. In het elftal van trainer Marco van Rijn is hij niet meer weg te denken. De 27-jarige Roy Tibboel, centraal op het middenveld spelend met rugnummer 10, is een gewaardeerde kracht, een voetballer die iets extra’s brengt. Ik zag hem zaterdag aan het werk in en tegen Abbenbroek, waar hij met zijn ploeg een bekerwedstrijd speelde en heb alleen maar leuke dingen van hem gezien.
Abbenbroek, dat een klasse lager speelt dan Rhoon, miste met Dennis Holstein, Jean-Paul van Diggelen, Danny Kanselaar en Arjan Blaak een viertal basisspelers en dat was te merken. Het elftal van Jacco Verhoev streed weliswaar voor elke meter en liep zich het snot voor de ogen, maar voetballend waren de gasten uit Rhoon beter, veel beter, hoewel de aansluitingstreffers van Kai Zeegers en vooral die van invaller Jeroen Eerland van grote schoonheid waren. Maar Rhoon domineerde, 90 minuten lang. Linksback Jeffrey Zwaan bestreek de hele linkervleugel en leverde de ene bruikbare voorzet na de andere af, spits Maurice Heijboer en diens kompaan in de voorhoede Bart Driesse waren een constante dreiging, maar de leepste, de meest bedreven voetballer op het veld was zaterdag toch echt Roy Tibboel.
Roy heeft een knappe balbehandeling, een fluwelen touch en hij ziet het ook nog. Hij is in staat op een vierkante decimeter een mannetje uit te spelen en de bal daar neer te leggen waar hij wil. Hem dat zien doen is een lust voor het oog. Hij krijgt de bal aangespeeld en controleert het leer ogenschijnlijk moeiteloos. Er stormt een Abbenbroekspeler op hem af en soms zelfs 2, maar die speelt hij uit met een simpele, vloeiende voetbeweging en als de dampende en blazende Abbenbroekers kansloos voorbij suizen, legt Roy de bal bij een medespeler op diens stropdas. Dat doet hij niet 1 keer; dat doet hij zeker een keer of 10 in een wedstrijd. Je staat met almaar groter wordende bewondering toe te kijken.
Roy te zien voetballen is smullen geblazen. Nou is het gehavende en uitgeholde Abbenbroek misschien niet helemaal een graadmeter, maar Marco van Rijn moet zich gelukkig prijzen zo’n nummer 10 in zijn gelederen te hebben. Zaterdag deed Roy niks verkeerd. De ene fraaie bal na de andere vertrok van zijn voeten en wat vooral ook goed was, was het feit dat hij meteen doorbewoog zodra hij de bal afgegeven had en zo vaak voor een overtalsituatie zorgde.
Het enige verwijt dat je hem mag maken is dat hij qua coaching en sturing niet dwingend genoeg is naar zijn medespelers toe. Hij wijst af en toe wel waar de bal heen moet, of stuurt een medespeler naar de juiste plek, maar hij doet het te weinig, te bedeesd. Ik ken hem verder niet, maar gezien zijn mimiek, zijn gebaartjes en het volume van zijn stemgebruik op het veld moet Roy een rustige, beschaafde jongen zijn. Daar win je de oorlog niet mee, zullen ex-trainers als Leo Beenhakker en Aad de Mos zeggen.
Ach, oorlogen hoeven er op een voetbalveld niet gewonnen te worden. Wedstrijden wel. En met een technisch vaardige speler met overzicht zoals Roy Tibboel, een jongen die zijn voeten laat spreken en zijn medespelers voortdurend bruikbare ballen serveert, met zo’n knul is de kans groot dat je wedstrijden wint. Het is niet voor niets dat Rhoon koploper is in de derde klasse D. En alweer een ronde verder is in de KNVB-beker.